آیین گشایش نمایشگاه آثار برگزیده مسابقه عکس، پوستر و هویت بصری سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در نخستین روز جشنواره تئاتر فجر افتتاح شد . به بهانه ی افتتاح این نمایشگاه خبرنگار تئاتر فستیوال در رابطه با کیفیت آثار ارائه شده در این دوره از جشنواره و داوری آثار گفت و گویی با سیف الله صمدیان داور آثار انتخابی در بخش “عکس” ترتیب داده است که ماحصل آن را در ادامه می توانید بخوانید :

سیف الله صمدیان درباره ی کیفیت آثار این دوره از جشنواره ، نسبت به دوره های قبلی جشنواره گفت : “انقلاب دیجیتال ، کیفیت تکنیکی آثار را بالا برده است ، در این سال ها که من در جریان عکس های تئاتر بوده ام ، خوشبختانه توفیقی در ذهنیت و نگاه بچه ها ایجاد شده و کیفیت آثار بالا رفته است . معمولا شتابزدگی اتفاقات سریع مثل انقلاب دیجیتال ایجاد می کند . این است که فرم معمولا بر محتوا غلبه دارد و پیشی می گیرد . خوشبختانه الان با جا افتادن این امکانات در دست بچه ها در ذهنشان هم آرامشی ایجاد شده است که با یک نگاه خلاقانه ای به تصاویری که می توانند از صحنه های تئاتر تولید کنند فکر کنند .

وی در رابطه با اهمیت انقلاب دیجیتال و مقابسه ی آن با عکاسی آنالوگ گفت : ” دیجیتال ، امکااتی را به وجود آورده است که در آن دوران برای ما آرزو بود که به یک دهم این امکانات برسیم . متلا امکان نورگیری در عکاسی را بیشتر کرده است ، امکان حرکت با سرعت های بالا را بیشتر کرده است ، تفکیک رنگ ها در دوربینها  خیلی بیشتر شده است . آنالوگ دنیای خودش را داشت ولی الان رسیدن به امکانات دوربین و ثبت طبیعی روی صحنه خیلی واقعی تر شده است نسبت به آن دوران که ما با مشکلات عدیده و با سرعت های پایین فیلم ها و کیفیت هایی که احتمالا در تاریکخانه ها به دست مسئولین تاریک خانه خراب می شد رو به رو بودیم و ر نهایت عکاس دستش از همه جا کوتاه بود .

داور بخش عکس سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر افزود : ”  نمی شود به جنگ انقلاب دیجیتال رفت . چون هر چیزی را اگر درست استفاده کنیم ، امکانات می دهد و خوب است . می خواهم بگویم امکانات دوران دیجیتال غیرقابل انکار است و بسیار ویژگی هایی دارد که هنوز به آن نرسیدیم . چون همانگونه که در عالم سینما و عکاسی هنوز به خیلی از داشته های این دو مدیوم نرسیدیم .  مثل کامپیوتر که اوایل وارد ایران شد و عده ای فقط یک دهم امکاناتی را که الان می شود استفاده کرد را استفاده می کردند . الان هم مطمئن باشید که باز یک دهم و یا کمتر از یک دهم به امکانات دیجیتال و اینترنت و دنیای مجازی پی می بریم و از آن بهره مند می شویم . چون ذهنمان و تجربه مان باید با آن درست کنار بیاید . “

وی در ادامه درباره نحوه ی داوری و انتخاب آثار گفت : ” اگر تجربه ی شخصی خودم را بگویم که بیش از سی و پنج سال گرفتار این مشکل بودم ، چرا که واقعا مشکل ترین کار جانبی هنر ،داوری آن است و حتی خطرناک است و از یک جهت آزاردهنده هم هست که به خودت اجازه بدهی از طرف خودت و نگاهی که با خودت از گذشته ها آورده ای ، تصمیم بگیری . ولی متاسفانه یا خوشبختانه ما را به عنوان افرادی که تجربه دیدن و داوری مان بیشتر بوده است انتخاب می کنند که اشتباهات  کار را کم کنند . چرا که ما برای ورود به بحث احتیاج به بحث زیادی با دیگر داوران نداریم . معمولا می دانیم که کار خوب ویژگی هایی دارد که باید چراغش در ذهن و دل ما روشن شود و ما بگوئیم بله . این ویژگی ها را نه می شود نوشت و نه می شود یاد داد و نه می شود آموزش دید . مثلا شما وقتی از یک موسیقی خوشتان می آید امکان ندارد بتوانید بگوئید چرا آن موسیقی خوب است . این عوالم غلطی است که دوروبر عکاسی و کلا داوری عکاسی ایجاد کرده اند که به چه چیز عکس می گوید بله ، مسلما معلوم است که از نظر تکنیکی باید درست باشد ، ورود به حیطه ی موضوعی که انتخاب کرده است باید درست باشد ، حسی را اگر بتواند به کل صحنه اضافه بکند با زاویه ای که انتخاب کرده و اندازه کادری که انتخاب کرده است . اما هیچ وقت قانون نوشته شده و امضا شده ای نداریم که به آن اقتدا کنیم . هر کسی از تجربه و ذهن خودش و همچنین اگر دستی هم در آن هنر داشته باشد به آن هم طبیعتا رجوع می کند . “

وی در نهایت در رابطه با داوری آثار این دوره از جشنواره اضافه کرد : ” اصولا سعی کردیم برخوردهای خلاقانه با یک تئاتر برایمان مدنظر باشد . چون یک تئاتر ظاهرش این است که اتفاقی جلوی چشم همه می افتد ، و اگر صد عکاس هم بگذاری برای همه یکسان است . اما در همین صد عکاس باور بفرمائید بعضی مواقع صد برخورد و صد زاویه و اندازه کادر می بینید و حتی لحظه ای که شکار شده است فرق می کند . برای همین خیلی باید همه چیز را درست مدنظر قرار داد . “