شرمینه جبرئیلی در نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی با نمایش ” مده آ ” حضور دارد . این نمایش در اولین روز از جشنواره نمایش های آیینی و سنتی در تالار محراب به روی صحنه رفت . به بهانه حضور این نمایش در جشنواره خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با این کارگردان انجام داده است و دلایل انتخاب این متن را برای جشنواره آیینی و سنتی جویا شد که در ادامه می خوانید :
نازنین محب اهری – تئاتر فستیوال : در مورد نمایش ” مده آ ” و حضور این نمایش در جشنواره توضیح دهید ، آیا ” مده آ ” یک کار دانشجویی بود و این اولین تجربه شما است ؟
این نمایش پایان نامه من بود که تقریبا یک ماه پیش اجرا رفت و استقبال خوبی از آن شد . تمامی داورانی که این کار را دیدند از آن خوششان آمد . آقای ابراهیم گله دارزاده استاد راهنمای من بودند و در حقیقت برگزاری این جشنواره تقریباً بیست روز بعد از اجرای من از خوش شانسی من بود . کار من بر پایه نقالی بود و از نمایش های آیینی و سنتی به حساب می آمد ، به همین دلیل توانستم در آخرین لحظات در این جشنواره شرکت کنم . متن را فرستادم و خداراشکر متن برای اجرا قبول شد .
در مورد فضای کلی کار نیز باید بگویم که در این اجرا من خواستم ثابت کنم که نمایش نقالی ما همه آن چیزی نیست که ما می بینیم ، به عنوان مثال فقط آن چیزی نیست که در رابطه با شاهنامه یا سهراب و یا داستان های عاشقانه است . نقالی می تواند هر چیز دیگری باشد یعنی این قابلیت نقالی است که به خودش اجازه می دهد که هر متنی در آن گنجانده شود و من بر اساس تحقیقاتی که انجام دادم ، نمایشنامه ” نقل مده آ ” را پیدا کردم زیرا فضای کاری این متن خیلی به فضای نقالی می خورد و راحت تر می شد آن را تطبیق داد . این متن در رابطه با بچه کشی است . همانطور که ما در شاهنامه هم سهراب کشی داریم . من تعزیه و خنجر خوانی را وارد کار کردم و این تحلیل من از کار بود ، شاید هر کسی بخواهد ایرادی بگیرد و یا انتقادی کند . من واقعاً پذیرا هستم ولی این دید من از این متن بود . متأسفانه نقالی در حال فراموش شدن است ، من به خاطر این که متن‌ها همیشه از متن های تکراری هستند ، خواستم کارم به صورتی باشد که اینبار یک متن جدید را اجرا کنم و کارم مورد استقبال کسانی قرار گرفت که از آن باخبر می شدند و همچنین کسانی که کار را می دیدند نیز از آن خوششان آمد . فکر میکنم خدا را شکر تا حدودی موفق بودم و از آن راضی هستم .
با توجه به اینکه اکنون ما در جشنواره نمایش های آیینی و سنتی هستیم و هدف ما و رسالت این جشنواره زنده نگه داشتن آیین ها و سنت هایی است که فراموش شده مانند نقالی و سیاه بازی ، چرا شما به سراغ یک متن غربی رفتید و از متن ها و نمایشنامه های ایرانی که کمتر دیده شده یا اصلا دیده نشده استفاده نکردید ؟
من می خواستم ساختار شکنی کنم و ثابت کنم که این کار شدنی است و نقالی همه آن چیزی نیست که ما می بینیم ، حرف شما درست است . متن های ایرانی بسیاری وجود دارد که به آن توجه ای نشده یا حتی از یاد رفته اند . در این بین ناگهان فردی همچون داوود فتحعلی بیگی ، متن بزرگی را پیدا می کند و آن را بازنویسی می کند و در اختیار بچه ها قرار می دهد و سپس گروه های مختلف آن را شبیه خوانی و یا نقالی می کنند . ” مده آ ” جزو اولین نمایشنامه هایی است که همه ما اهالی تئاتر ، وقتی وارد دانشگاه می شویم یا حتی در هنرستان هستیم آن را می خوانیم و همیشه در ذهن ما است همانطور که رستم و سهراب ، لیلی و مجنون در ذهن عام مردم است . من می خواستم ” مده آ ” را که فقط در ذهن تئاتری ها است ، وارد این جشنواره کنم و همانند آن داستان ها که عام مردم می شنوند و میدانند که چیست ، بتوانم ” مده آ ” را معرفی کنم و این داستان غربی فقط مختص بچه های تئاتر نباشد بلکه یک افسانه غربی باشد . ما همیشه افسانه های ایرانی را کار می کنیم اکنون یک افسانه غربی را در قالب نمایش سنتی ایرانی کار کردم . هدف من این بود که ثابت کنم این اتفاق شدنی است و اگر نقالی در حال فراموش شدن است ، این تغییر شاید بتواند کمک کند . حال ایراد اینکه به یک داستان جدید گوش بدهیم ، چیست شاید برای افرادی گارد ایجاد کند . کسانی که صاحب سبک هستند ولی من خواستم کمی خودم را محک بزنم و ببینم چقدر موفق بودم .
امروز اولین روز جشنواره است ، اگر در رابطه با این رویداد هنری صحبتی و یا پیشنهاد و انتقادی دارید بفرمایید .
من از آقای فتحعلی بیگی و آقای صفاری نژاد و آقای گله دارزاده بسیار تشکر می کنم که به من لطف کردند و همیشه من را کمک کردند . این عزیزان اگر سوألی و یا مشکلی داشتم همیشه سعی می کردند در اسرع وقت آن را رفع کنند . نه تنها با من حتی با افراد دیگر هم به همین شکل رفتار می کردند . بابت حمایت آن ها ممنون هستم ، انشاالله که همیشه سلامت باشند و این جشنواره تا سالیان سال بر پا باشد و ما که در این حیطه کار می کنیم ، اینجا جایی است که می توانیم خودمان را نشان دهیم مخصوصا برای امثال من که این کار از اولین کارهای حرفه ای من حساب می شود .
حرف پایانی ؟
امیدوارم نگذاریم که نمایش کهن و تعزیه از یاد برود . تعزیه را فقط مختص دهه محرم ندانیم . ما تعزیه های متفاوتی همچون تعزیه زنانه و تعزیه مضحک داریم نباید اجازه دهیم که این ها فراموش شوند . ما فقط به دنبال آنچه که میدانیم چیست می رویم . مثلا نقالی میدانیم چیست فقط به دنبال شنیدن آن می رویم . باید چیزهای جدید را ببینیم و از آن حمایت کنیم و انشالله همه بچه هایی که در جشنواره هستند چه در زندگی و چه در دنیای حرفه ای خود موفق باشند.
