شهره سلطانی بازیگر و کارگردان تئاتر این روزها تجربه بازی در نمایش بداهه “هیچ در هیچ” به کارگردانی سیاوش طهمورث را در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر پشت سر می گذارد . شهره سلطانی طی گفت و گو با خبرنگار تئاتر فستیوال از این تجربه ، سختی ها و جذابیت های آن گفت که می توانید آن را در ادامه بخوانید .

شهره سلطانی با بیان اینکه اولین بار است که در نمایشی کاملا بداهه بازی می کند ، در مورد حضور در این تجربه توضیح داد : من تجربه بازی در نمایشی که کاملا بداهه باشد، هیچ تمرین ، موضوعی و اساسا پی اس (ps) نداشته باشد را نداشته ام . من در سنین نوجوانی و جوانی با آقای طهمورث کار کردم و به ایشان اطمینان دارم و وقتی بازی در این نمایش را به من پیشنهاد دادند ، به پاس احترامی که برای ایشان قائل هستم و اطمینانی که به تجربه ، دانش و تلاش ایشان دارم و به ویژه وقتی کسانی همچون اصغر همت و عزت الله مهرآوران نیز در این نمایش حضور دارند ، همچنین آقای حاتمی که با ایشان در چند کار هم بازی بودم و بازی همدیگر را می شناسیم ، پذیرفتم به چنین کاری بیایم و تجربه ی متفاوتی راکسب کنم .

وی در ادامه در مورد سختی ها و استرس بازی در نمایش “هیچ در هیچ” گفت : بازی در این نمایش بسیار سخت بود . نه تنها سخت ، بلکه وحشتناک بود و من تا یکی ، دو روز قبل از اینکه به روی صحنه بیاییم ، مدام به آقای طهمورث می گفتم ای کاش اجازه دهید من نیایم . ولی ایشان می گفتند: ” نه ، تو بازیگر توانایی هستی .” الان توانایی مهم نیست ، بلکه مهم این است که من روی این صحنه آمده ام و اضطراب و تنشی که هر شب قبل از اجرا دارم ، تنش معمولی نیست ، تنشی نیست که در روال و کارهای قبلی ام تجربه کرده باشم . استرس های قبل از این اجرا ، به خاطر این است که نمی دانم با چه چیزی قرار است مواجه شوم ؟ ولی از آنجایی که تئاتر را نوعی مواجهه و کشف می دانم ، به روی صحنه می آیم تا کشف کنم . هم خودم و هم همکارانم ، در یک لحظه چنان چیزی از همدیگر کشف می کنیم که تا به حال این اتفاق نیفتاده و این برای من جذاب است . به طور کلی بازی در این تئاتر را جسارت می دانم و فکر می کنم که ما بازیگران این نمایش ، آدم های بسیار جسوری هستیم که آمده ایم تا چنین تجربه ای را تجربه کنیم .

این بازیگر و کارگردان تئاتر در مورد چگونگی هماهنگ شدن بازیگران در صحنه ی اجرا به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : ما هم نمی دانیم این هماهنگی چگونه شکل می گیرد . ما نمی دانیم چه پیش می آید چون چیزی از قبل تعیین نشده است . بارها در دیدارهایی که با آقای طهمورث داشتیم ، از ایشان خواهش کردم که آیا نمی شود در حد یک صفحه چیزی که مشخص باشد را به ما بدهند تا لااقل بدانیم که چیست و بر روی آن کار کنیم ولی ایشان موافقت نکردند . اولین شبی که بر روی صحنه رفتیم ، آقای طهمورث ناگهان گفتند موضوع امشب سکوت است ، همین . و ما با تم سکوت به روی صحنه رفتیم و شروع کردیم . در حین اجرا همدیگر را پیدا می کنیم و خود به خود مسیرمان مشخص می شود . گاهی دست همدیگر را می خوانیم و گاهی نمی خوانیم ! ولی باید بخوانیم . این ها همگی جذاب است و برای من با توجه به تمامی تجاربی که بر روی صحنه دارم ، این کار تجربه ی متفاوت است .

سلطانی با بیان اینکه سیاوش طهمورث بازیگران را بر روی صحنه هدایت می کند ، در این خصوص توضیح داد : اگر ما به خطا برویم ، ایشان با یک جمله و یا یک اکت و یا کدی که به ما می دهند ، ما را به مسیر هدایت می کنند . در این چند شب اجرای خوبی داشتیم و خود به خود بچه ها خلق می کنند ، شاید بتوان گفت همچون کارهای شورایی و کارگاهی است . من خودم بازیگری تدریس می کنم همیشه وقتی به بچه هایم اتود می دهم ، آنها به من می گویند که یک موقعیت به آن ها بدهم ؛ ولی من حتی موقعیت را هم به آن ها نمی دهم چون اگر موقعیت بدهم باز چیزی به آن ها داده ام . ولی وقتی موقعیت را به آن هنرآموز ندهم ، خودش ناگهان چیزی به من نشان می دهد که شاید تا چند لحظه اول من ندانم چیست و ما هم این گونه هوش تماشاچی را در حین بازی محک می زنیم . گاهی تماشاچی حرفی می زند و با ما هم کلام می شود که ممکن است مسیر داستان و نمایش ما را عوض کند . این نمایش تنها برای بازیگران نیست ، برای تماشاچی هم تجربه متفاوتی است .

او در ادامه در مورد تاثیر تماشاچی بر روند این نمایش گفت : تماشاچی بسیار تاثیرگذار است به طوری که در این چند شب بازیگران میهمانی که آمده بودند ، خودشان هر زمانی که احساس می کنند ، وارد نمایش می شوند . آنها با خود چیزی می آورند که شاید ناگهان روند عوض شود . ما در اینجا اوج و فرود داریم و به نتیجه گیری می رسیم . دیشب موضوع ما ، معما بود و همه ما وقتی نمایش تمام شد بدون این که خودمان بخواهیم ، نمایشنامه ای همچون “تله موش” را اجرا کردیم .

کارگردان نمایش “پینوکیا” در پاسخ به این سوال که به عنوان یک کارگردان ، در نمایشی که نمایشنامه مشخص دارد ، چقدر بداهه پردازی را می پذیرد ، گفت : بستگی دارد ، بداهه پردازی اگر هم باشد ، تنها در راستای چند کلمه . اکثرا بداهه پردازی ما به این شکل است یعنی گاهی یک کلمه و یا یک جمله گفته می شود و فکر می کنیم آن فرد بداهه گفته است و خودمان بر این باوریم که بداهه خلق کرده است ولی این طور نیست . آنچه مشخص است این است که ، بداهه بیشتر در کارهای تخت حوضی معمول بوده و یا تئاتر هایی که بر طبق آن مسیر پیش می رفت . من تا حالا چنین تجربه ای نداشته ام و اگر بداهه ای هم گفته ام ، متناسب با داستان بوده و چیزی نبوده که خارج از داستان باشد بلکه در راستای قصه و داستان و نمایش بوده است . من به عنوان کارگردان در کارهایی که کارگردانی کرده ام ، هیچوقت جز تجربه ی آخرم “پینوکیا” که خیلی آن را دوست نداشتم ، و یکی ، دو تا از بازیگران مواقعی بداهه می گفتند و من را دچار مشکل می کردند ، بداهه را نپذیرفته ام . چون وقتی بازیگر مقابل بداهه می گوید ، تو باید جوابش را بدهی آن وقت اصل ماجرا فراموش می شود . در کارهایی که داشته ام چنین فرصتی را به بازیگر نداده ام که به این صورت بداهه بگوید .

شهره سلطانی در پایان با بیان اینکه با حضور در نمایش بداهه “هیچ در هیچ” ریسک کرده است ، گفت : ولی الان این ریسک و جسارت را دوست دارم و برایم همه چیز جذاب و قشنگ است و در این شرایط تجربه ی عجیبی را کسب می کنم که در طی این سال ها هیچ وقت چنین تجربه ای را نداشته ام . این تجربه را باز هم مدیون آقای طهمورث هستم که به من چنین فرصتی را دادند که کنارشان باشم . من این تجربه را دوست دارم و فکر می کنم که نباید نسبت به آن موضع بگیریم . همیشه که نباید کارهای تجربی را جوان ها کار کنند . این خیلی قشنگ است که این همه آدم ، با تجارب فراوان این کار را انجام می دهند ، به عنوان مثال خود من حدود سی سال است که روی صحنه هستم ، حالا ببینید که آقای طهمورث ، آقای همت و آقای مهرآوران چند سال بر روی صحنه بوده اند ؟ این همه آدم با چنین تجربه هایی دوباره بر روی صحنه آمده اند و دوباره تجربه می کنند و این خیلی شرافت دارد و جسارت می خواهد . حال در کنار ما دختری هم هست که سه ، چهار سال است که کار می کند و از شهرستان آمده و اتفاقا باهوش هم است . یعنی او در کنار ما این همه آدم با تجربه ، کار می کند و همگی با هم تجربه می کنیم ، یک بده بستان خوب و متقابلی شکل می گیرد و همه این ها برای من لذت بخش است .

از همه مخاطبان دعوت می کنم که در این چند شب باقیمانده به دیدن این نمایش بیایند ، شاید آن ها هم بتوانند به ما کمک کنند که نمایش مان را جذاب تر پیش ببریم .