یادداشتی بر تئاتر “عالیه” ساخته ی عبدالرضا سواعدی

نمایش “عالیه” به کارگردانی عبدالرضا سواعدی دیروز ( ۶بهمن) در تالار هنر بر روی صحنه رفت. این تئاتر که از شهر آبادان در جشنواره تئاتر فجر شرکت کرده است به دلیل تاخیر پرواز بازیگران، سانس اول اجرای خود را با یک ساعت تاخیر آغاز کرد.

داستان این نمایش از این قرار است که می خواهند دختری را به بهانه ی فرو خواباندن جنگ به عقد مردی از طایفه ی مقابل در آورند و دختر تصمیم می گیرد خود به تنهایی به دیدار مرد برود و با او صحبت کند، غافل از اینکه مرد آن چیزی نیست که او در ذهن دارد.

 این نمایش که ۴ پرسوناژ در خود داشت ریتمی آرام را دنبال می کند. دکور این نمایش از چند تشکچه و برگ نخل و چند قاب فلزی که برگ های نخل را روی آن سوار کرده بودند  تشکیل می شد.یکی از نقاط ضعف این دکور وجود این قاب فلزی بود که در هنگام نورپردازی بر روی صورت بازیگران سایه می انداخت.

از دیگر نقاط ضعف این کار لهجه ی کاملا روان فارسی این گروه بود. در این کار به جز چند شعر عربی باقی جملات کاملا فارسی و بدون لهجه بیان می شد. و تنها بازیگری که یک فرد آبادانی را برای مخاطب تداعی می کرد بازیگر نقش مرزوق(مسلم باوی) بود.

در نمایش “عالیه”  که در بخش مروری بر تئاتر ایران در سال ۹۲ بروی صحنه رفت ناهماهنگی هایی بین نور و بازیگران دیده می شد که شاید بخشی از آن به دلیل تاخیر بازیگران  و نداشتن تمرین در سالن تالار هنر بود.

در این نمایش رزا ایرانمنش “عالیه”، مسلم باوی “مرزوق”، مرجان پارسا “حنان” و عبدالرضا سواعدی ” عدنان” به ایفای نقش پرداختند.

نمایش “عالیه”  دوشنبه ۷ بهمن (امروز) نیز در ۲ سانس ۱۷ و ۱۹ در تالار هنر بر روی صحنه می رود.

آرزو شفق – تئاتر فستیوال