علی نصیریان در اختتامیه نخستین جشنواره نقالان علوی با اشاره به تخریب تکیه دولت در دوران پهلوی و اشتباه تاریخی چنین عملی گفت: «فرهنگ را نمی‌شود تقلید کرد. ما باید به داشته‌های خود رجوع کنیم.»
به گزارش تئاتر فستیوال به نقل از روابط عمومی جشنواره ، آیین اختتامیه نخستین جشنواره نقالان علوی روز گذشته در تالار مهر حوزه هنری با حضور جمعی از هنرمندان و مسئولان فرهنگی برگزار شد.
علی نصیریان که برای تجلیل از مرشد ابوالحسن میرزاعلی روی سن آمده بود، در کلامی کوتاه به اهمیت و جایگاه نقالی در میان نمایشهای ایرانی پرداخت. وی با بیان آنکه پرده‌خوانی بخشی از سیر نمایشی ایران است و تنها تعزیه و روحوضی نبوده که نمایش ایرانی را در طول تاریخ شکل داده است، گفت: من در کودکی و نوجوانی نقالی و پرده‌خوانی و معرکه‌گیری که نمایشهای تک نفره‌ای هستند، دیده بودم. این نمایشهای بنیان اساسی نمایشهای ایرانی هستند و اگر بخواهیم درباره نمایش ایرانی حرف زنیم، باید به این آثار رجوع کنیم.
بازیگر هزاردستان با اشاره به موسیقی ویژه در پرده‌خوانی و نقالی تأکید کرد بخشی از گوشه‌های موسیقی اصیل ایرانی را باید در هنر نقالی مرشدان جستجو کرد.
وی درباره جایگاه نقالی در نظام اجتماعی ایران نیز گفت نقالا شاهنامه را میان مردم آوردند و این براساس نیازمندی مردمی بود که خود پدیدش آوردند.
نصیریان با تکیه بر کلمه شبیه افزود: این جذابیت تجسم، شبیه‌سازی و نمایش بود که موجب پیدایش تعزیه شد. تعزیه بازیگری نیست، شبیه‌سازی و شبیه‌خوانی است. کسی نمی‌تواند نقش اولیا را بازی کند، شبیه او می‌شود و روایت می‌کند که این روایت به زبان شعر و نثر و آواز و گاهی اوقات بی‌آواز است.
وی نقبی به تکیه دولت زد و گفت: تکیه دولت را ویران کردند چون فکر می‌کردند مدرن شدیم. فرهنگ را نمی‌شود تقلید کرد. ما باید به داشته‌های خود رجوع کنیم. تئاتر ما روایتگر است که این برای خودش یک سبک محسوب می‌شود. ما باید داشته‌های خود را ارج نهیم.
در این مراسم از ۲۵ نقال و مرشد عرصه نقالی و پرده‌خوانی تجلیل به عمل آمد.
