یادداشتی بر نمایش «کافه سایه» به کارگردانی «مجید واحدی زاده»
نمایش «کافه سایه» به نویسندگی “ابراهیم عادل نیا ” و کارگردانی “مجید واحدی زاده” از اردبیل در نهمین روز از سی و سومین جشنواره تئاترفجر در سالن استاد انتظامی اجرا شد.
«کافه سایه» متن بسیار خوبی داشت . رخدادهای نمایشنامه در سه مقطع زمانی معاصر ، دهه چهل و عهد قاجار روایت می شدند . نمایشنامه نویس موفق شده تا انسجام داستان را در این سه دوره حفظ کند که این البته کاربسیار دشواری است . دنیای آدم ها درنمایش «کافه سایه» بسیار ظریف و هنرمندانه به دنیای عروسک ها پیوند خورده است . ایده استفاده از خیمه شب بازی دراین نمایش ، هر چند قابل بحث و شایسته توجه می باشد اما به طور کامل به ثمر ننشسته است . به نظر می رسد کارگردان از خیمه شب بازی به دفعات ، برای پرکردن فاصله یک پرده تا پرده دیگر سود جسته است ؛ این نکته باعث می شود تا تماشاگر عروسک ها را زیاد جدی نگیرد در حالی که این عروسک ها انتقال دهنده بخش مهمی از پیام نمایش به مخاطب هستند .
جذاب ترین بخش نمایش را باید در لحظه ای سراغ گرفت که یکی از کاراکترها رو به عروسک خیمه شب بازی ، که نماد و همزاد خود اوست ، می کند و با او حرف می زند . ای کاش این بخش کمی بیشتر به طول می انجامید ! و نویسنده و کارگردان همه کاراکترها را به سخن گفتن با عروسک ها ، ولو برای دقایقی کوتاه ، وا می داشتند . گفتگوی دو جاهل و گفتگوی حاجب میرزا با ملک خاتون از نظر دراماتیک قوی تر و جذاب تر از گفتگوی رضا و المیرا از آب در آمده است . گفتگوی رضا و المیرا بیش از حد طولانی و در لحظاتی دور از واقعیت می باشد .
“فرشید سلامت” در نقش نصرت بسیار خوب ظاهر شد و توانست بازی به تمام معنا حرفه ای و متکی بر فیزیک، کلام و اکت اراده دهد . او بازی بسیار منسجم و باورپذیری داشت و تمام ابعاد روانشناختی و اجتماعی نقش را درک کرده بود . “سلامت” بجا نفس میگرفت و جاگیری های مناسبی داشت . این بازیگر از فیزیک و بیان مناسبی برخوردار است و می توان روی چهره اش گریم های متنوعی را پیاده کرد . “بهار دالوند” در نقش ملک خاتون بهتر از نقش المیرا ظاهر شد . لهجه ترکی او در نقش زن قاجاری بسیار به باورپذیری نقش مدد رساند . “دالوند ” در نقش المیرا گاه بیش از حد به اغراق متوسل می شد که البته شاید این اغراق تعمدی و خواسته کارگردان بود ، اما به هر حال به نقش آسیب می رساند . فریادهای المیرا در کافه تصنعی بوده و باورپذیر نبود . من حیث المجموع «کافه سایه» با وجود برخی نقص ها و کاستی ها ، نمایش قابل اعتنا و بحث برانگیزی می دانم که نمی توان به آسانی از کنار آن گذر کرد .
دکتر شهرام خرازی ها – نویسنده میهمان
