نمایش “هیولاها” به کارگردانی لارنت فرانی (laurent fraunie) از فرانسه که به ترس های انسان می پردازد یکی از نمایش هایی است که در بخش مسابقه تئاتر بین الملل سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر شرکت کرده است . نمایش “هیولاها” که کاری از گروه لیبل بروت (label brut) است ، پیش از این در فرانسه ویژه گروه سنی کودکان به روی صحنه رفته است . به بهانه ی حضور این نمایش در جشنواره تئاتر فجر خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با فرانی داشته که می توانید در ادامه بخوانید .

الناز امیرخانی – تئاتر فستیوال : لارنت فرانی در مورد ایده ی اولیه ی اجرای نمایش “هیولاها” گفت : کمپانی ما این روزها روی تم هیولاها کار می کند .   ما سه نمایش برای بزرگسالان کار کردیم و می خواهیم سریال اجراهایمان را با یک اجرا با تم هیولاها برای بچه ها تمام کنیم .

فرانی افزود : فکر می کنم بچه ها دوست دارند که بترسند . همیشه بین ترسیدن و خندیدن آن ها رابطه ای هست . آنچه که  در این نمایش می خواستم بگویم این است که بدترین هیولا در درون ما است ، بخش تاریک درونمان . برای همین است که هیولاهای اول اجرا کاغذی بودند ولی کم کم وارد بدن او شدند و از اعضای بدنش استفاده کردند و در آخر هم می خواست این را بگوید که هیولا در درون خود ما است .

کارگردان نمایش “شن و ماسه” با بیان اینکه نمایش “هیولاها” در فرانسه فقط برای کودکان اجرا شده است ، گفت : ما یک سری نمایش داریم که فقط برای بچه ها اجرا شده و سری دیگری که هم برای کودکان و هم بزرگسالان اجرا شده است . واکنشی که بچه ها و بزرگسالان نسبت به این اجرا دارند ، جالب است . بچه ها به بزرگترهایشان نگاه می کنند که کجا می ترسند و کجا می خندند یا کجا نمی خندند .

کارگردان نمایش “جهنم” در مورد مسئله ترس که موضوع مورد بحث در نمایش “هیولاها” است ، گفت : می دانید که گاهی اوقات بزرگسال ها برای کنترل بچه ها از ترس استفاده می کنند و همینطور هم بچه ها برای کنترل بزرگترها از ترس خودشان استفاده می کنند و من هم می خواستم از ترس بچه ها استفاده کنم . خیلی نمی خواستم روی صحنه چیزهای دراماتیک و اجتماعی بسازم ، هر چیزی بوده در واقع از درونم آمده و برای همین است که وقتی برای بچه ها کار می سازم قاعدتا از ترس درونی کمک می گیرم .

او در ادامه گفت : هر چه بیشتر عمیق شویم می بینیم ، در دوره ای هستیم که در فرانسه آدم های غریبه ترس دارند ولی از طرف دیگر این خودمان هستیم که ترس داریم . برای همین وقتی کسی را کنار خود می بینیم انگار آدم غریبه ای را دیده ایم اما در واقع از خودمان می ترسیم . اگر بخواهیم در این ماجرا عمیق تر شویم ، انگار این ترس ، ترس تنهایی است به طور مثال وقتی که می خواهیم بخوابیم ، می بینیم تنهاییم و وقتی که خودمان را تنها می بینیم ، این است که ما را می ترساند .  حتی شاید اگر عمیق تر شویم ، ترس از نابودی و مرگ را هم می توانیم در این نمایش بگنجانیم .

بنیانگذار کمپانی بروت کالکتیو در مورد نمایش هایی که امروزه در فرانسه اجرا می شوند ، گفت : جدای از تئاتر کلاسیک و سنتی که همیشه وجود دارد ، امروزه کمپانی هایی هستند که بیشتر جست و جو می کنند و به آن ها نویسنده های پلاتو می گوییم . این کمپانی ها خیلی وابسته به متنی که قبلا نوشته شده ، نیستند در واقع مبتنی بر چیزی اند که در پلاتو توسط نویسنده یا بازیگران خلق می شود ، به همین دلیل به آن ها معاصر می گوییم . حتی ممکن است نویسنده ها معاصر باشند اما متن ، اجرا و همه چیز به صورت معاصر اجرا نشود .

لارنت فرانی در پاسخ به اینکه از نمایش های ایرانی ، اجرایی را دیده یا نه ، گفت : همانطور که می دانید ما برای سه روز ایران هستیم و فرصت نکرده ایم اجرایی را ببینیم . اما آن چیزی که از ایران در فرانسه شنیده ام موزیک ایرانی است.