اگر به نظریه ی “هنر برای مردم” معتقد باشیم ، انواع هنرهای خیابانی، نزدیک ترین نوعِ هنر به این نظریه هستند ، هنری مبتنی بر آن چه در کفِ خیابان ها و میان مردم کوچه و بازار جریان دارد ، آنچه که خواسته آنها است ، دغدغه آن ها است ، نیاز آن ها است و حتی تعلیم دهنده ی آن ها است .
امروزِ روز نیز در جامعه ما شاید اهمیت توجه به هنرهای خیابانی دوچندان شده است. مدیومی که هنر، هنرمند و مخاطب را به هم نزدیک می کند، تاثیرگذارتر است و البته که متناسب است بر شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه و نیز شرایط حاصل از پاندمی کرونا .
در کشور ما اما اغلب ، هنرهای خیابانی جدی گرفته نمی شوند و به عنوان یک ژانر مورد بررسی ، نقد و داوری جدی قرار نمی گیرند و رسانه ها نیز ساده از کنار آنها می گذرند .
مثلا همین اجراهای خیابانی در جشنواره تئاتر فجر :
درست است که همیشه از میان مردم، مخاطبین خود را دارند اما هرگز توسط رسانه ها جدی گرفته نشده اند ، توسط منتقدین نقد نشده اند و صرفا داوری می شوند و نهایتاً جایزه ای میان شان تقسیم می شود .
ما اما در دپارتمان نقد تئاترفستیوال تلاش مان همواره این بوده و هست که هر تهدیدی را به فرصت تبدیل کنیم و حالا که کرونا و گونه جدید آن با نام اُمیکرون، حضور در سالن های تئاتر را با اما و اگر همراه کرده است و ما نیز اساساً و بنیادی با پدیده ای بی رگ و ریشه به نام تئاتر آنلاین ( که جمع ضدین است ! ) مخالفیم ؛ تصمیم گرفتیم تا سنگ بنای پدیده ای کمیاب در تئاتر ایران را بگذاریم و دست به نقد نمایش های خیابانی بزنیم .
ما معتقدیم که ریشه های تئاتر در همین اجراهای خیابانی که اغلب هم از شهرستان ها می آیند، رشد می کند و قوی می شود؛ و توجه به آن، توجه به اساس تئاتر است به امید فردایی که قدرتمندتر از قبل باشد. نقد موجب رشد هر پدیده ای می شود، چرا که دیالوگ ایجاد می کند و در اثر این دیالوگ ضعف ها کم و کم تر می شود و نقاط قوت پررنگ تر.
امیدواریم گروه های نمایش خیابانی ظرفیت و پذیرش نقدهای ما را داشته باشند و به این موضوع آگاه باشند که نقد نهایتاً به نفع نمایش خیابانی و صد البته کل خانواده تئاتر در ایران است، و با نقدپذیری خود ما را در برداشتن این گام مهم و اساسی یاری رسانند .
دپارتمان نقد تئاترفستیوال
