نمایش خیابانی “چهار طبقه” به نویسندگی و کارگردانی محمدهادی عطایی یکی از نمایش هایی است که در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر در محوطه تئاتر شهر اجرا شد . به همین بهانه خبرنگار تئاترفستیوال گفت و گویی با محمدهادی عطایی داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید .

محمدهادی عطایی با بیان اینکه نمایش “چهار طبقه” نگاهی به زندگی ماشینی دارد ، در رابطه با این نمایش گفت : این نمایش اشاره به این دارد که هرچه خانه ها کوچک تر می شوند ، دل ها از یکدیگر دورتر می شوند . در واقع نگاهی به معضلات حال حاضر جامعه دارد ، اینکه خیلی از افرادی که کارهای بزرگی می کنند ، آن کار هیچ ارتباطی با تحصیلاتشان ندارد . من چهار قشر جامعه را در یک موقعیت یکسان قرار دادم ، در این موقعیت عکس العمل های آن ها به شدت متفاوت است و اینکه شغل شان بر روی آن ها تأثیر گذاشته است .

او در ادامه در مورد وضعیت تئاتر خیابانی به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : وضعیت تئاتر خیابانی فاجعه است برای اینکه سال های گذشته حمایت مالی می شدیم . برای طرح ایده و اجرا سه میلیون تومان می دادند و حداقل با دو بازیگر به روی صحنه می آمدیم . امسال یکی ، دو تا رپرتوار داشتیم ، پارسال هم همین بود .

او ادامه داد : اما مسئله از سمت مرکز هنرهای نمایشی نیست چون آقای شفیعی جزو معدود مدیرانی هستند که به رپرتوارها ، بازیگران ، کارگردانان و صنف نمایش خیابانی احترام می‌گذارند . می آیند ، می ایستند و مثل مردم نمایش ها را نگاه می کند . یا در دفتر تئاتر خیابانی آقای خلیلیان زحمت می‌کشند ولی معاونت هنری که قرار است به ما بودجه بدهند ، حمایتی نمی کنند .

این بازیگر تئاتر با بیان اینکه امسال ، سال تئاتر بود ، در این رابطه گفت : امیدوارم سال دیگر ، سال هیچ هنری نباشد چون بلائی که امسال سر تئاتر آمد ، مطمئنا سال دیگر سر آن هنر می آید . امسال هیچ حمایتی نشد ، هیچ رپرتواری نداشتیم . کارها در جشنواره فجر تولید و بعد به امید خدا رها می شود و دیگر هیچ حمایتی نمی شود .

عطایی با اشاره به این نکته که سال ها است تنخواهی که برای جشنواره ها می گیرند ، تغییری نکرده است ، گفت : می خواهم بدانم چگونه است که همه چیز ارزش افزوده دارد ، بهای همه چیز بالا می رود به غیر از هنر . انشاءالله این آخرین دوره ای است که در جشنواره های خیابانی مخصوصا فجر شرکت خواهم کرد .

وی افزود : در این سرما روی تخته ای راه می رویم که مدام صدا می دهد و راه رفتن مان با افکت موسیقی همراه است . جایی که لباس عوض می‌کنیم یک زیر پله است . این احترامی است که برای ما قائل هستند .

این نویسنده و کارگردان تئاتر در مورد مطالبات بچه های تئاتر خیابانی از مسئولین ، گفت : نسبت به چه چیزی تقاضا داشته باشند . بارها به خانه ی تئاتر ، صنف تئاتر خیابانی و مرکز هنرهای نمایشی نامه زده ایم ، وقتی یک کلام می گویند بودجه نیست ، ما دیگر چه تقاضایی داشته باشیم . خانه تئاتر سه سال است که در هفته تئاتر ، جشنواره برگزار می‌کند بدون اینکه گروه ها ریالی تنخواه بگیرند . ما همیشه لبیک گفته ایم و هر وقت گفتند بسم الله ما گفتیم یا علی هستیم . ما خودمان جشنواره درون صنفی برگزار می کنیم بدون اینکه یک ریال کمک هزینه دریافت کنیم .

او با بیان اینکه همه بحث ما مالی نیست ، گفت : بحث ما احترام و بحث معنوی است . قبلا پول بنر می دادند الان آن پول را برای تئاتر خیابانی می دهند . یعنی حتی آن هزینه ای را که برای بنر قائل هستند ، برای ما قائل نیستند و نتیجه آن فاجعه ای می شود که می بینید . بچه ها برادریشان را ثابت کرده اند و مسئولین اگر می خواهند کاری بکنند ، رئیس مرکز هنرهای نمایشی باید لطف کنند و برای ما بودجه بگیرد .

محمدهادی عطایی در پایان گفت : آقای مرادخانی ، معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد سرشان خیلی شلوغ است و نمی خواهیم اذیت شان کنیم ، همه چیز را مدیریت می‌کنند و کارشان خیلی سخت است . اما کجا هستند ، چه زمانی آمده اند تئاتر ببینند ؟ً! در طول امسال چند تئاتر خیابانی دیده اند ؟! چند تئاتر  صحنه ای دیده اند ؟! ببخشید که صندلی نداریم . ببخشید که vip نداریم که ایشان بیایند . مسئولین ما وقتی می‌خواهند بر سر کار بیایند ، قول می‌دهند و سال را به اسم تئاتر نامگذاری می کنند اما وقتی بحث حمایت و احترام مطرح می‌شود ، هیچ خبری نیست . در ایام دهه فجر و هفته دفاع مقدس به ما احترام گذاشته می‌شود ، غیر از این ایام چه وقتی به تئاتری ها احترام می گذارند ؟! هیچ وقت !