نمایش خیابانی ” هلونه ” به نویسندگی میلاد حسین زاده و کارگردانی محمدرضا جعفری لفوت در چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در محوطه تئاتر شهر اجرا شد . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفتگویی با کارگردان این اثر انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :
نازنین محب اهری – تئاتر فستیوال : محمدرضا جعفری لفوت در باره ایده ی شکل گیری نمایش” هلونه “ به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : همه ی ما با لالایی های مادرانه ی خودمان در کودکی سروکار داشته ایم ، دیده و شنیده ایم . دغدغه ی من همیشه این بود که در این نمایش ادای دینی به مقام مادر داشته باشیم . نحوه ی بستن گهواره ی پارچه ای به زبان گیلکی ، ” هلونه ” می گویند و این یکی از آیین هایی است که قوم گیلان برای بچه ها انجام می دادند . در حال حاضر این آیین کمتر برگزار می شود مگر این که در کوهپایه ها هنوز این مراسم انجام شود .
کارگردان نمایش هلونه درباره ی برگزاری و هماهنگی گروه ها در جشنواره تئاتر فجر توضیح داد : شاید من هدف از جشنواره ی تئاتر فجر را ندانم برای چیست و آیا دوستان ستاد برگزاری و سیاست گذار به هدفشان رسیده اند یا خیر اما چیزی که برای من و گروهم و گروه های تئاتری اهمیت دارد این است که مثلا مصطفی کولیوندی میخواهد اجرا برود من باید این نمایش را ببینم . یعنی یک توشه ای با خودم بردارم و به شهرستان ببرم .
او با بیان این که باید هدف از برگزاری جشنواره ، هم افزایی باشد ادامه داد : ما باید اجرای دیگر گروه های تئاتری را ببینیم و نقد کنیم و در دوره های بعد از آن استفاده کنیم . از نظر من جشنواره یک ویترین است و تئاتر در اجرای عموم معنا پیدا می کند . اینکه ایده ای بگیرم و کارم را بهتر کنم . در حال حاضر این فرصت در اختیار من و گروهم و گروه های دیگر قرار نمی گیرد . غروب روز گذشته من به تهران آمده ام ، امروز یک اجرا دارم و فردا اجرای داوری و صبح روز بعد هم باید بروم . بنابراین فرصتی وجود ندارد . گروه های صحنه ای هم به همین شکل است . امروز می آیند اجرا میکنند و فردا میروند .
او همچنین اضافه کرد : این موضوع ، روندی بود که در جشنواره ی تئاتر خیابانی مریوان بسیار خوب و تخصصی صورت می گرفت . ولی امسال متاسفانه دچار چنین وضعی شد . حالا دلیلش میتواند کرونا یا نبود بودجه باشد . به هر دلیلی که باشد اگر قرار است برگزاری جشنواره ، سطح کار گروه ها را بالا ببرد ، با این شیوه مطمئنا به این مهم دست نخواهد یافت.
محمد رضا جعفری فلوت در پایان به اجرای عمومی نمایش های خیابانی پرداخت و گفت : ای کاش تئاتر بیشتر در اجرای عموم معنا پیدا می کرد . من در شهر خودم ، لاهیجان و دیگر شهرهای استان گیلان قابلیت و توانایی این را داشتم که اثر خودم را اجرا می کردم و دیده می شد . اصولا در نمایش های خیابانی می گویند شما جایی را برای اجرا انتخاب کنید که پاخور داشته باشد یعنی آدم هایی باشند که نمایشت را ببینند . فعلا در جاهای دیگر به غیر از محوطه مجموعه تئاترشهر ، من چنین استقبالی را ندیده ام و در نتیجه نمایش هم دیده نمی شود . اجرای عموم عنصر گمشده ی تئاتر ما است . امیدوارم به این قضیه بیشتر فکر کنیم .
