مصاحبه با “محمد صاحبی” کارگردان نمایش “بلندای تنهایی”
نسترن داوودی – تئاتر فستیوال: در آخرین روز سیزدهمین جشنواره تئاتر عروسکی دانشجویان ۲ سانس به نمایش ” بلندای تنهایی” به کارگردانی « محمد صاحبی » اختصاص یافت. متن زیر مصاحبه ی تئاتر فستیوال با این کارگردان است.
خودتان را معرفی برای ما کنید؟
– محمد صاحبی هستم. دانشجوی سال آخر تئاتر عروسکی دانشگاه هنر سینما تئاتر. .
این اجرا پایان نامه ی شما بود؟
– خیر . ارائه ی پایان نامه ام در جای دیگر است.
لطفا در مورد کار خود توضیح دهید؟
– کار اقتباسی از رمان “تنهایی پرهیاهو” نوشته ی “بهومیل هرابال” به ترجمه “پرویز داوئی” است. یک روند اقتباسی داشتیم. دراماتورژ داشتیم و نویسنده ای که در این پروسه همراه ما بود. و در دو ماهی که کار می کردیم این متن شکل گرفت. و چیزهای دیگر کم کم به آن اضافه شد.
چه شد که این کار را انتخاب کردید؟
– یک دغدغه ای نسبت به این کتاب داشتم که وقتی با بچه ها مطرح کردم متعاقبا آنها هم حس خوبی داشتند. و ما در این پروسه ی دو ماهه کم کم سعی کردیم ذهن هایمان را به هم نزدیک کنیم و به یک شکل واحدی از اجرا برسیم. . که باز هم باید کامل شود. و باید برآورد جشنواره را ببینیم.
این ریتم کندی که در کار شما بود هدفمند و برای نشان دادن کسالت این آدم بود. حالا فکر می کنید این کسالت در زندگی ما ایرانی ها هم وجود دارد که شما یک متن اقتباسی از رمان خارجی را برای ما ایرانی ها اجرا کرده اید؟
– نمی دانم چطور جواب بدهم. ولی داستان اصلی شاید یک دغدغه بوده است. و من فقط سعی کردم کاری باشد که درست باشد و مخاطب خسته نشود. فارغ از اینکه ایران است یا هر جای دیگر.
یعنی خیلی موقعیت اجرا مهم نبوده است؟
– چرا مهم بوده است. اما اگر می خواستیم مستقیم به موقعیت اشاره کنیم از کار بیرون می زد. موقعیت وقتی شکل می گیرد که این کار دیده شود و تماشاچی خودش ارتباط برقرار کند و بر اساس موقعیتی که در آن زندگی می کند می تواند دیتایی از این کار بگیرد. ولی هدف ما بر این مبنا نبود که دیتاهایی که مشابه متن است را به مخاطب ایرانی بدهیم. هدف داشتن اجرایی بوده است که خودش حرف خود را بزند.
حال به نظر شما اجرا توانسته است حرف خودش را بزند؟
– نمی دانم. هنوز بازخورد ها را ندیده ام.
چند اجرا داشته اید؟
۲- اجرا و اگر بگذارند یک اجرای دیگر هم می رویم.
چرا نمی گذارند؟
– می گویند تماشاچی نیست و هماهنگ نکرده اید.
فکر می کنید چقد ر از مردم ما تئاتر عروسکی می بینند؟
– این مشکل من هم هست. به هرکس می گویم تئاتر عروسکی می خوانم یک خنده ای پشت سرش است. ما باید کار کنیم تا مردم ببینند تا درست بشود.
چرا در عروسک گردانی، عروسک گردان ها دستکش به دست ندارند؟
– ما با دستکش هم این کار را انجام دادیم و صرفا به خاطر برقراری حس خوب بود که در صورت نبود دستکش با عروسک برقرار می شود.
یعنی خواسته ی خود عروسک گردان ها بود؟
– بله. در پروسه ی تمرین در صحبتی که با هم داشتیم به این نتیجه رسیدیم که دستکش حذف شود تا ارتباط بهتری برقرار گردد.
این کار باعث نمی شود که توجه مخاطب علاوه بر عروسک به سمت دست ها هم جلب شود؟
– البته دلیلش فقط ارتباط با عروسک نبود. کل این بازی ما شبیه این بود که انگار در جایی که این عروسک زندگی می کند یک سری دست به این وضعیت اضافه می شود و این آدم را هدایت می کنند.
یعنی می خواستید این عروسک گردانی در کار حاکم باشد؟
– بله. این دست ها به زندگی این فرد اضافه می شوند و سپس بیرون می روند.
از وقتی که در اختیار ما گذاشتید متشکریم.
