محمد لقمانیان عروسک گردان “فامیل دور” و صدا پیشه “بچه فامیل” در مجموعه تلویزیونی کلاه قرمزی نمایش “چه کسی گربه را جابه جا کرد؟” در شانزدهمین جشنواره بین المللی نمایش عروسکی تهران-مبارک در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه برد . پس از اجرا خبرنگار تئاتر فستیوال در رابطه با حضور این هنرمند در جشنواره و اجرای عموم نمایش به گفت و گو نشست که ماحصل آن را در ادامه می توانید بخوانید :

محمد لقمانیان در ابتدا با بیان اینکه چه شد که به سمت کارگردانی تئاتر رفت ، پاسخ داد : ” من کارشناس نمایش عروسکی هستم و کارشناسی ارشد کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبا دارم . تقریبا در جشنواره در سه ، چهار سال اخیر در کارهای کارگردان های خوبی که عروسک گردانی کردند بازی کرده بودم و امسال تصمیم گرفتم کارگردانی را تجربه کنم “

وی در رابطه با اولین تجربه کارگردانی خود گفت : ” نمایش «چه کسی گربه را جا به جا کرد» اولین تجربه کارگردانی من بود ، از آنجایی که به شعبده بازی هم علاقه دارم چند وقتی است که خیلی جدی آن را دنبال می کنم و سعی کردم یک نمایش عروسکی را با فنون شعبده بازی تلفیق کنم زیرا نمایش عروسکی در ذات خودش فانتزی بالایی دارد و اگر فنون و تکنیک های شعبده بازی هم وارد آن شود خیلی جذاب تر می شود. نمایشگران عروسکی  یک سری حرکات را در نمایش عروسکی به کار می گیرند تا کار فانتزی شود ولی مدت ها است که این حرکات برای عروسک از نظر من نخ نما و تکراری شده و برای چشم مخاطب عادی شده است در این کار من می خواستم با علم شعبده بازی کمی نمایش را جادویی تر کنم و فانتزی اش را بالاتر ببرم .”

صدا پیشه عروسک “بچه فامیل دور” در مورد این که آیا از اجرای نمایش «چه کسی گربه را جا به جا کرد» رضایت دارد یا نه ، گفت : ” به نظرم موفق شدم ولی این نمایش جای کار زیادی دارد و در کارهای بعدی هم دوست دارم همین تکنیک را به کار ببرم .”

لقمانیان در رابطه با ترکیب بازیگران این نمایش گفت : “ما در این نمایش دو بازیگر اصلی داشتیم که یکی بنده و دیگری خانم آنالی شکوری که نقش یک آقای شعبده باز و خانم دلقک را بازی می کردیم . گذشته ی آنها را با عروسک های دست کشی که شبیه گریم های خودمان بودند ، نشان می دادیم همچنین دو بازیگر دیگر هم داشتیم که مرد و زن بودند و باید جدا از کار بودند ، ما برای این دو پرسوناژ به بازیگران ثابت فکر کردیم ولی دیدیم که دیالوگ های این دو پرسوناژ بیشتر از دوصفحه نیست و بازیگر ثابت نمی تواند آنقدر وقت بگذارد ، به همین دلیل تصمیم گرفتیم که بازیگران افتخاری به کار دعوت کنیم و ترجیح دادیم که بازیگران افتخاریمان از بازیگران حرفه ای و چهره آشنا برای مردم باشند و اگر کار اجرای عموم بگیرد مردم به واسطه آن بازیگران بیایند و از نمایش حس خوبی بگیرند و به ما هم حس خوبی دهند ، خدا را شکر خانم آزاده مویدی فر و آقای کاظم سیاحی و افشین هاشمی لطف کردند و برای ما ایفای نقش کردند .”

عروسک گردان “فامیل دور”در رابطه با شانزدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران-مبارک گفت : ” باید بگویم که به واسطه خانم برومند که یک مدیر و یک رهبر خوب است این جشنواره ، جشنواره خوبی است و هر جشنواره و حرتشکلاتی یک رهبر خوب می خواهد کسی را می خواهد که بالای سر جشنواره باشد و همه به حرفش گوش دهند . همه ی ما در این جشنواره به عشق خانم برومند آمدیم و بچه هایی که جمع شدند و کمک کردند ، بچه های کار کشته و خوبی هستند و به نحو احسن جشنواره را اداره می کنند . به هرحال جشنواره و فستیوال ها محدودیت زمانی دارند ، گروه ها در آن فشرده و با عجله و استرس کار می کنند و بعضی اوقات آنطور که باید و شاید کارها به خوبی ارائه نمی شود ما هم توانستیم در این فرصت کم یک کار رضایت بخشی را به اجرا بگذاریم ولی اصل تمام مشکلات ما ، اجرای عموم رفتن نمایش است.”

وی ادامه داد : ” این جشنواره مثل کنکور می ماند یعنی برای ورود به جشنواره باید از چند مرحله می گذشتیم ، تست و امتحان بسیاری می دادیم تا وارد مرحله نهایی شویم و مثل یک دانشجو که در کنکور قبول می شود و سپس وارد دانشگاه می شود ، ما هم در جشنواره قبول شدیم ، قبول شدن در جشنواره یعنی اینکه یک کار رضایت بخش و کار دیگر استاندارد است یعنی  کارها رضایتمندی و استاندارد دارد  ، بعضی از کارها  بیشتر تمرین شده و درخشان تر هستند من نه برای کار خودم بلکه برای کارهای دیگر می گویم که اگر کاری خوب است ، مسئولین و ستاد جشنواره کاری کنند که آن نمایش بتواند سریع تر اجرای عموم بگیرد . چون واقعاً یک کار با اجرای عموم است که به نتیجه می رسد فقط برای دو روز و یا یک روز اجرا به نظرم یک مقدارغم انگیز است که این همه تلاش کردیم تا فقط یک روز اجرا برویم .”

در پایان کارگردان نمایش “چه کسی گربه را جا به جا کرد” با بیان اینکه اجرای عموم برای گروه ها مانند یک جایزه می ماند گفت : “در این جشنواره ما هرچقدر هم که تلاش کنیم به هر حال یکسری از مخاطبانمان و مردم عادی نمی توانند به دیدن نمایش بیایند و کار را ببینند و یا اصلا از اجرای آن خبر ندارند هر چه قدر هم که اطلاع رسانی شود ولی باز هم ممکن است از اجرا آن باخبر نشوند. اجرای عموم برای گروه ها مانند یک جایزه می ماند که بتوانند اجرای عموم بروند تا بخشی از خرجهایشان دربیاید و بتوانند هزینه ای را دریافت کنند. من دوست دارم که این اتفاق بیفتد که اگر مردم کار ما را پسندیدند از طرف جشنواره به ما اجرای عموم داده شود.”