محمود یوسفی مدیر تماشاخانه دراما این روزها نمایش “غروب روزهای آخر پاییز” نوشته فردریش دورنمات را در تماشاخانه دراما کارگردانی می کند . به بهانه اجرای این نمایش خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی را با این کارگردان در رابطه با دلایل انتخاب این متن و به روی صحنه بردن آن ترتیب داده است که در ادامه می توانید آن را بخوانید :
محمود یوسفی در رابطه با انتخاب “غروب روزهای آخر پاییز” نوشته فردریش دورنمات توضیح داد : ” قصه جذاب این متن ، اولین دلیلی یود که سبب شد آن را انتخاب کنم ، همچنین انتخاب نوع روایت نویسنده اثر به گونه ای بکر است و برای مخاطب جذابیت دارد . چنین روایتی خاص آقای دورنمات بوده است و من نمونه این روایت را تا به حال در نمایشنامه هایی که خوانده ام ، ندیده ام ، اغلب این مدل روایت در کارهای دورنمات تکرار می شود . “
وی با اشاره به مفهوم این متن گفت : ” مفهومی که در پس کلمات این متن به مخاطب انتقال داده می شود را نمی توان مختص به موقعیت جغرافیایی خاصی دانست . بلکه مفهومی بسیار جهانشمول دارد و می تواند بازخوردهای متفاوتی داشته باشد . این متن به جایگاه انسان در بین جامعه و روزگاری که او سپری می کند ، اشاره دارد و با توجه به دورانی که ما در عصر حاضر سپری می کنیم ، درگیر معانی هستیم که درون متن وجود دارد و به نظر من می توانیم بازخورد خوبی داشته باشیم . این متن به غرایض انسان ها می پردازد . غرایضی که اگر انسان می خواهد متمدن باشد باید این غرایض را تحت کنترل خود داشته باشد ، مثل میل به کشتن ، این موضوع شاید در انسان نهادینه شده باشد . انسان امروز باید بتواند غرایض خود را کنترل کند ، پرداختن به این موضوع نقطه اتکاء متن است . شاید بتوان گفت بیست و یک قرنی که سپری شده همگی بر کشتن سوار بودند . این متن به ۲۱ قربانی اشاره می کند و می گوید که در قرن بعدی نیز این کشتار ادامه دارد .”
یوسفی با بیان اینکه ” غروب روزهای آخر پاییز” نشان از این دارد که تمدن بشری به غروب خود رسیده است ، گفت : ” غروبی که نمایش به آن اشاره دارد پاییز است و به دنبال آن زمستان می آبد نه بهار . شاید نویسنده چنین منظوری دارد که انسان همچنان درگیر این مسائل خواهد بود و به نظر من این متن بسیار می توانست برای مخاطب امروز حایز اهمیت باشد .”
این کارگردان جوان با بیان اینکه گروه نمایش ” غروب روزهای آخر پاییز” پروسه تمرین هفت ماهه را پشت سر گذاشته است ، به تغییرات بوجود آمده در متن اشاره کرد و گفت : ” این متن رادیویی نوشته شده است ولی من تصمیم نداشتم که آن را رادیویی اجرا کنم و یا به سمت رادیو تئاتر بروم ، بلکه می خواستم اجرای صحنه ای این متن را ببنیم به همین خاطر مجبور شدیم المان هایی را اضافه کنیم . شاید برای اجرای رادیویی این متن نیاز به تصویرسازی و توجه به ریزکاری نبود و تمام اتفاقات در ذهن مخاطب تصویر سازی می شد ولی ما برای اجرای صحنه ای محبور بودیم تمام این صحنه سازی ها را بر روی صحنه عینیت بخشیم بنابراین در قسمت هایی المان هایی را اضافه کردیم ولی در چهارچوب متن حرکت کردیم و از آن خارج نشدیم . چون من عقیده دارم برای اجرای یک متن شاید بتوان شعاع آن را وسیع تر کرد ولی نمی توان شکل آن را تغییر داد و از مربع به مستطیل تبدیل کرد . ما نیز سعی کردیم در چهارچوب متن قدم برداریم چون متن حق مطلب را به خوبی ادا می کند و فقط لازم است به شکل درستی اجرا شود .”
وی در پایان افزود : ” من دوست دارم تماشاچی با متن روبرو شود و هر آنچه را که باید از آن دریافت کند . انشاالله در ادامه اجراها بتوانیم نظر واقعی تماشاگر را راجع به اجرا بدانیم و به این مهم دست یابیم که آیا توانسته ایم آنچه در ذهن داشته ایم را اجرا کنیم و یا اگر نه دلیل آن را پیدا کنیم.”
