هادی مرزبان ، ۱۶ شهریور ماه به تماشای نمایش “خانه برناردا آلبا” که میکائیل شهرستانی به همراه هنرجویان خود در تماشاخانه دراما به روی صحنه برده است، نشست . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گوی کوتاهی با وی انجام داد و نظراو را راجع به این نمایش جویا شد .

به گزارش تئاتر فستیوال ، هادی مرزبان در ابتدا با بیان اینکه این اجرا از “خانه برناردا آلبا” ، یکی از اجراهای خوبی بود که دیده است ، گفت : من اجراهای زیادی از این نمایشنامه ، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور دیده ام و این اجرا یکی از آن اجراهایی است که در خاطر من می ماند . مشخص بود که بچه ها زیر بار سنگین این نقش ها نهایت کوشش خودشان را می کردند . میکائیل شهرستانی طراحی های زیبایی انجام داده بود و در مجموع از کار لذت بردم .

این کارگردان پیشکسوت تئاتر ضمن اینکه طراحی های نمایش را از مشخصه های بارز و ویژگی های خوب آن دانست ، بیان کرد : طراحی صحنه خیلی خوب بود و موسیقی فوق العاده ای داشت . همچنین بازیگران که گویا برای اولین یا دومین بار است که به روی صحنه می آیند ، خوب ظاهر شدند . البته پاره ای از لحظات به چشم می آمد که به قول قدیمی ها نیاز به خاک صحنه خوردن دارند . مشخص بود که این بچه ها نهال نورسته ای هستند و به چند سال نیاز دارند که زمان آن ها را آبدیده کند . ولی در مجموع کل قضایای داستان برای من باورپذیر بود . در مجموع کار زیبایی بود و من را راضی از این سالن به بیرون فرستاد .

وی در ادامه افزود : در این شرایط با دیدن نمایشی مانند “خانه برناردا آلبا” و اینکه یک عده جوان بدون هیچ دستمایه ای ، فقط به پشتوانه ی میکائیل شهرستانی می آیند چنین کاری را می کنند ، آدم می گوید مرسی ، دستتان درد نکند . در اینجا باید بگویم که امیدوارم همه ی ما باورمان بشود که این هنر نیاز به دانش دارد ، نیاز به تحصیل دارد ، نیاز به ممارست و سالیان خاک خردن صحنه دارد .

 *******************************

هادی مرزبان همچنین در صفحه ی شخصی خود یادداشتی درباره ی نمایش “خانه برناردا آلبا” نوشته است که این نوشته نیز در ادامه آورده شده است .

این هفته ، هفته ی خوبی را آغاز کردم و خدا را شکر تا امروزش به خوبی طی شده است ، هفته ای پر بار و امیدبخش چرا که از ابتدای هفته تا همین دیشب ۳ نمایش در سالن های مختلف دیدم و این برای من که تشنه ای بودم و شاهد سراب های فراوان باعث شد که دلی از عزا درآورم و حالم خوب است و به خصوص از دیشب خیلی بهترم چرا که در تماشاخانه دراما کاری زیبا و فراموش نشدنی از یک عده جوان بی ادعا ولی پرشور دیدم که حتما تا ماه ها و شاید سال ها فراموشم نشود ، نمایش “خانه برناردا آلبا” اثر لورکا و با کارگردانی میکائیل شهرستانی .

جوانانی با رهبری خوب شهرستانی از عهده ی کار لورکا برآمدند و به قول معروف این هفته ی ما را ساختند . میکائیل شهرستانی و بچه هایش به خوبی از مسخ آدم ها در کار لورکا برآمدند آدم هایی که به آنچه پیش آمده تن داده اند همه ی مسائل را می پذیرند و باور دارند که باید اینچنین باشند حالا یکی نامش را جبر می گذارد آن دیگری سرنوشت و من …………. و من که همزاد پنداری داشتم با همه ی این کاراکترهای لورکا و شهرستانی ، می دانید ؟ ، من اجراهای متعدد از “خانه برناردا آلبا” دیده ام از گروه های دانشجویی تا گروه های حرفه ای در داخل و خارج از کشور و نمی دانم در اجرای شهرستانی و بچه هایش چه چیز باعث آن شد که مرا شیفته ی خود نمود ، شاید سادگی یا بی ادعایی و شاید شناخت خوب شهرستانی از گروه بازیگرانش که همه دست پرورده ی خود او بودند ، من در پایان نمایش آنچنان احساس همزادپنداری داشتم که حتی کف زدن ها برای تشویق بازیگران مرا برای لحظاتی آزار می داد و تصور ی کردم همه ی این تماشاگران که کف می زنند خود چمدانی در دست دارند و با پذیرفتن همه ی اتفاقات و مسائل نمایش خودشان فقط زنده اند . حیفم می آید که از طراحی صحنه و موسیقی کار سخنی نگویم بسیار زیبا بود و در خدمت نمایش ، من به همه ی دوستان توصیه می کنم که این کار زیبا را حتما ببینند .