در گفت و گوی اختصاصی با تئاتر فستیوال :

افسانه زمانی: در کشور ما ، تئاتر جزو دغدغه های آموزش و پرورش نیست .


نمایش ” خواب رُبا ” زیر نظر ” موسسه هنر هفتم ” در بخش دانش آموزی هفدهمین جشنواره نمایش عروسکی ، با مربیگری افسانه زمانی در پلاتو اجرای تئاترشهر به روی صحنه رفت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفتگویی با افسانی زمانی ، کارگردان فعال در حوزه تئاتر کودک و نوجوان انجام داد . او در حال حاضر نمایش ” ترنج ” را هم در تالار بوستان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان روی صحنه دارد . در ادامه می توانید این گفتگو را بخوانید :

تئاتر فستیوال

به نظر کارگردان نمایش ترنج ” کار با بچه ها باید از سنین کم آغاز شود . او در این رابطه افزود : در سیستم آموزشی در همه جای دنیا ، آموزش تئاتر از سن دبستان شروع می شود ؛ اما متاسفانه در کشور ما ، تئاتر جزء دغدغه های آموزش و پرورش نیست و موسسه های خصوصی این کار را انجام می دهند . برای بچه ها ضروری است که در سن پایین تئاتر را شروع کنند . نه به این دلیل که قرار است همگی بعدها بازیگر یا تئاترى شوند بلکه یک روند آموزشی درست است که اعتماد به نفس بچه ها را بالا می برد و در کنار آن چیز های مختلفی یاد می گیرند .

وی همچنین ادامه داد : ممکن است بسیاری از بچه هایی که تئاتر کار می کنند ، در بزرگسالی به سمت تئاتر نروند . اما در کنار آن ، آموزشی می بینند که نگاهشان به زندگی عوض می شود . اعتماد به نفس و شخصیت شان شکل می گیرد که این چیز کمی نیست . در کشورهای پیشرفته از تئاتر در سیستم آموزشی استفاده می کنند . این ثابت شده است که تئاتر می تواند یک روند بسیار مناسب را در سیستم آموزشی حتی آموزش درس هایی مثل ریاضی و جغرافیا داشته باشد . ولی متاسفانه ما هنوز به این نقطه نظر نرسیده ایم و از داشتن آن محروم هستیم .

افسانه زمانی درباره ی فعالیت موسسات خصوصی فعال در حوزه تئاتر اظهار کرد : موسسات خصوصی همچون موسسه سینما و تئاتر “هنر هفتم ” که در این راستا به بچه ها کمک می کند ، متمرکز بر کار کردن با کودکان و نوجوانان در رشته های مختلف تئاتر است . حتی آموزش های درسی بچه ها را با تئاتر انجام می دهد و بچه ها می توانستند اوقات فراغتشان را در تابستان ، با آموزش زبان ریاضی و … بگذرانند .

افسانه زمانی درخصوص شکل گیری اجرای این نمایش و کار در بخش دانش آموزی جشنواره تئاتر عروسکی گفت : این نمایش از متن تا اجرا یک کار کارگاهی بود که در آن دانش آموزان هشت تا دوازده سال بازی می کنند که به نظر من از پس کار برآمده اند . بچه ها متعهد بودند دیالوگ ها را عینا ادا کنند . در شکل اجرایی هم در برخی صحنه ها خلاقیت هایی نشان می دادند که به من به عنوان کارگردان کمک می کرد .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *