نمایش خیابانی “ تاریخ خاک مرا صدا می زند” که نمایشی برگرفته از گلستان سعدی می باشد ، به کارگردانی افشین قاسمی از تهران در هفدهمین جشنواره نمایش عروسکی در محوطه تئاتر شهر به روی صحنه رفت . وی در گفت و گو با خبرنگار تئاتر فستیوال در مورد علاقه اش به نمایش هایی درباره شعرای ایرانی و استفاده از آن در اجرای تئاتر به ویژه برای آموزش کودکان را در ادامه بخوانید :
از ایده اولیه اجرایتان و اینکه تصمیم گرفتید نمایشی درباره سعدی در جشنواره عروسکی اجرا کنید بگویید .
” من دو سال پیش در مورد نظامی گنجوی کار کرده بودم ؛ هم در جشنواره تهران-مبارک و آیینی،سنتی . امسال تصمیم گرفتم در مورد سعدی کار کنم و سعدی را به بچه ها معرفی کنم .
برای اینکه بچه ها راحت تر با نمایش تان و سوژه آن ارتباط برقرار کنند چه کردید ؟ چه مدت برای این نمایش تمرین کردید ؟
” ما سعی کردیم که از سعدی داستانی را انتخاب کنیم که برای بچه ها جذاب باشد ، داستان حکایت بیست و هفتم از باب ” فضیلت و قناعت ” در گلستان سعدی است و در مورد یک پسری است که خانه را ترک می‌کند و اتفاقاتی برایش می‌افتد… . به نظرم بچه ها این گونه با سعدی و گلستان و بوستان آشنا می شوند و ما سعی کردیم که با تکرار چند بیت از ابیات سعدی و تکرار آن توسط بچه ها ، این ابیات و البته سعدی را در ذهن و ناخودآگاه شان ماندگار کنیم . ما در کل حدود چهار ماه است که این کار را تمرین می کنیم و عروسک ها را هم خودم ساختم . :”
نظرتان راجع به هفدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران-مبارک و اینکه این جشنواره به صورت غیر رقابتی است ، چیست؟
جشنواره عروسکی هیچ وقت رقابتی نبوده است غیر از یک سال . به نظر من جشنواره فضای خوبی دارد و امکان تبادل اطلاعات به خوبی فراهم است ، بالاخره خانم برومند سه دوره است که دبیر این جشنواره هستند و تجربیات خاص خودشان را وارد آن کردند و البته جشنواره رو به رشد است . بخش تجربه به آن اضافه شده است که بخش خوبی است و در کل آثار خوبی در جشنواره اجرا شدند و بچه ها همه زحمت کشیدند . نمایش عروسکی واقعا هزینه بر و زمان بر است .
در مورد سابقه حضورتان در جشنواره نمایش عروسکی برایمان بگویید .
این دوره ، پنجمین دوره است که در این جشنواره شرکت می کنم ؛ به عنوان نویسنده و کارگردان ، دو دوره نمایش صحنه ای داشته ام و سه دوره هم کار فضای باز اجرا کرده ام.
به عنوان حرف پایانی اگر حرف نگفته ای هست ، بفرمایید .
با عروسک ها می شود شاعر های کهن ایرانی را به بچه ها نشان داد و بچه ها را با انها آشنا کرد ؛ شاعر هایی مثل نظامی ، مولانا ، سعدی ، رودکی ، به این صورت که بچه ها در ناخودآگاهشان از قبل این شعرا را بشناسد و بعد به عنوان قهرمان های داستانی شان و عروسک ها آنها را ببینند ، این گونه می شود بچه ها را با ادبیات ما آشنا کرد . چون می‌دانید که در این زمانه و کودکان این نسل با گذشته خودشان ارتباط خوبی ندارند و حتی جوان ها با ادبیات کهن آشنایی ندارند ؛ ولی می شود با عروسک ها این کار را کرد و جای این شیوه از آموزش در آموزش و پرورش و مدارس و… خالی است .
