ایمان اشراقی بازیگر تئاتر و تلویزیون یکی از بازیگران نمایش “تنها خرچنگ خانگی لای ملافه ها خانه می کند اتللو” به کارگردانی ابراهیم پشت کوهی است که در سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفت. به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با ایمان اشراقی داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید:
ایمان اشراقی در مورد بازی در نمایش “تنها خرچنگ خانگی …” و همکاری با ابراهیم پشت کوهی گفت: در این دو، سه سالی که تئاتر کار می کنم، این نمایش هشتمین کار من است. با آقای پشت کوهی در نمایش “مثل آب برای شکلات” از طریق آقای قاسم جعفری که کارگردان سریال “خط قرمز” بودند، آشنا شدم و دوستی بسیار عمیقی بین ما به وجود آمد. ابراهیم پشت کوهی به ادبیات نمایشی و سبک خاص خودش؛ رئالیسم جادویی بسیار تسلط دارد. در واقع می توان گفت ایشان در این زمینه مولف هستند . ایشان نمایش های قبلی من، “خون به پا می شود” اثر شکسپیر که در تماشاخانه ایرانشهر اجرا شد، “بولدوزر”، “برزخ”، “بلوری ها”، “جنین” و … را آمدند و دیدند.
او در این رابطه ادامه داد: ابراهیم پشت کوهی از دوستان بسیار خوب من بودند که همیشه کارهایم را دیده اند و نقد های ایشان برای من بسیار کارساز، پیش رونده و آموزنده بود. با توجه به موقعیتی که پروژه “تنها خرچنگ خانگی …” در سالن قشقایی داشت و متن آن که نویسنده اش خود ابراهیم پشت کوهی است، برای من تجربه جذابی از تئاتر تجربی، آشنایی بیشتر با سبک رئالیسم جادویی و زیبایی شناسی ابراهیم پشت کوهی بود که باعث شد خیلی چیزها از ایشان یاد بگیرم. این نمایشنامه جزو تریادی بود که از سالهای قبل می خواستند آن را بسازند. با کانسپت خود بازیگران و پیش زمینه و ذهنیتی که ایشان از بازیگران داشتند، نمایشنامه بازنویسی شد و کم کم پیشرفت کرد.
بازیگر پرسوناژ دِلا در نمایش “تنها خرچنگ خانگی …” در مورد ویژگی های نقش خود در این نمایش توضیح داد: در نمایشنامه “اتللو” شکسپیر ما شخصیت هایی به نام رودریگو و کاسیو داریم که در واقع این نقش آمیزه این دو شخصیت بود. یعنی این فرد در مثلث عشقی دزدمونا و اتللو، نفر سوم است که عشق خیلی خالصانه ای دارد و در عین حال حماقت و سادگی هایی دارد که از یک طرف به شخصیت دیگوی امروز ما که یاور است اعتماد می کند و قربانی می شود و از طرفی هم جزو دار و دسته ای است که در اتللو تعقیب می شوند. نزدیک شدن به فرهنگ جنوب، بوشهر، بندرعباس و فرهنگ خاصی که در این نمایش حکم فرما بود کمی برایم جذاب و ساختار شکن بود چون اصولا از تکرار نقش های قبلی ام خوشم نمی آید. چون بازیگر دوست دارد بازی کند. به هر حال یک ریاضت همراه با رشد برای من بود.
ایمان اشراقی در مورد حضور در سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت: من از حضورم در تئاتر خیلی خوشحال هستم. شاید در سال های گذشته که در تلویزیون یا سینما بازی می کردم در سطح خودم نمی دیدم که وارد تئاتر شوم چون تئاتر یک کار ریشه ای و حرفه ای است و خیلی جالب است که تنها جایی که منزه، بسیار بالا و انتلکتوئل مانده، جماعت تئاتری است چون این افراد مطالعه دارند و رنج هاست که آدم ها را می سازد. آن ریاضت اقتصادی، کاری و بدنی که این افراد تحمل می کنند، آدم های پرورش یافته ای شده اند و از مصاحبت با این افراد خیلی لذت بردم. ما جواهر هایی مانند سید محمد مساوات، ابراهیم پشت کوهی و آقای ثروتی و … را داریم.
او اضافه کرد: جشنواره ها به هر حال رویدادهای هنری هستند و اماکن روح دارند. حضور من در تئاتر شهر به من روح می دهد. به هر حال عده ای از این راهروها رد شده اند و رشد کرده اند و خود این موضوع برای من لذت بخش است.
