نمایش “سرزمین تهی سران” به نویسندگی و کارگردانی روزبه اختری در تماشاخانه دیوار چهارم تا پایان مرداد ماه اجرا می شود . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با روزبه اختری انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :
دغدغه انتخاب متنی از نیل سایمون از کجا شکل گرفت و چگونه به این شکل از اجرا رسید ؟
متن ” کله پوک ها ” با محوریت عدم آگاهی اجتماعی و فقر شعور در جوامع بحران زده و متوهم شکل گرفته است . این متن به دلیل شباهت زیادی که به جامعه ی ما دارد ، انتخاب شده است . جامعه ای که به طور ذاتی بد یا پلید نیست بلکه به سبب نا آگاهی و عدم درون نگری تولید ، درد ، رنج ، جنگ ، خشم و سایر معضلات دیگر را ایجاد میکند . این مسئله برای من بسیار ضروری بود که این درد مشترک را به صورت نمایش اجرا کنم . دردی که از بالاترین مقامات اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی آغاز می شود و تا پایین ترین اقشار جامعه ادامه دارد .
و اما در مورد چگونگی شکل اجرا : از آنجایی که میخواستم به طور عام ، جهان بشری و به طور خاص کشور خودم را تصویر کنم ، برای فرار از برخی نقد ناپذیری و سانسور مرسوم ، این نا کجا آباد شکل گرفت . در کنار آن تلفیقی از فضاهای مختلف و سبک های مختلف کمدی از بازی تا متن ، طراحی و گریم به شکلی که می بینید رسیده است .
در رابطه با انتخاب گروه خود و پروسه تمرینات نمایش توضیح دهید .
برای انتخاب افراد گروه دو فاکتور اساسی در الویت بود ؛ اول : همدلی و فضای دوستانه و پاکدلی اعضا ، دوم : استعداد ، تخصص و شرایط فیزیکی بازیگران . به دلایل زیادی سراغ بازیگران قدیمی تئاتر و بازیگران چهره نرفته ام که اگر لازم باشد در مجالی دیگر این بحث را برای شما باز خواهم کرد . با گروه اجرایی به صورت فشرده طی ۳۵ جلسه تمرین کردیم .
بازنویسی “کله پوک ها” را چه زمانی آغاز کردید و چه مدت زمان برد ؟
بازنویسی این نمایشنامه را درسال ۹۵ آغاز کردم و انجام آن حدود سه ماه طول کشید .
آیا کار به صورت کارگاهی پیش رفت و بازیگران در حین تمرینات پیشنهادی برای دیالوگ پرسوناژ های خود داشتند یا عینا اجرا طبق متن پیش رفت ؟
خیر . به صورت کارگاهی پیش نرفت و حدود نود درصد بازیگران عیناً ، متن و موقعیت هایی که از آنها میخواستم را به اجرا رساندند . تا حدودی طی تمرینات ، پیشنهادات و ایده های جدیدی شکل میگرفت که مختصرا به کار اضافه شد .
چه شد که برای اجرای این نمایش سالن خصوصی را انتخاب کرده اید ؟ آیا تلاشی برای اجرای این نمایش در سالن های دولتی نیز داشته اید ؟
خیر . چون سالن های دولتی مختص رانت داران ، پیگیر کنندگان در لابی گری و افراد صمیمی و خاص است . تلاش برای اجرا در سالن های دولتی با دعوت و تفاضا از مسئولان مربوطه برای تماشای اجرای ما انجام شد که بعد از چهل و پنج اجرا هنوز هیچ کدامشان برای دیدن نمایش نیامده اند . در صورتی که به نظر میرسد که دیدن نمایش های روی صحنه وظیفه ی مسئولان مربوطه است . شاید من اشتباه میکنم !!
برنامه آینده شما در زمینه کارگردانی و بازیگری در عرصه تئاتر چیست ؟
اجرای متنی از امانوئل اشمیت را در برنامه های آینده ام دارم که تا به امروز کار نشده است . متنی پر پرسوناژ با درامی فوق العاده دارد و کاملا مرتبط با تئاتر و جامعه امروز ایران است . پیشنهادات بسیاری در مورد بازیگری داشته ام اما به دلیل مشغله و همینطور عدم کیفیت آثار هنوز انتخابی نکرده ام .
استقبال و بازخورد مخاطبان نسبت به این سبک اجرایی از متن نیل سایمون را چطور دیده اید ؟
قریب به نود و پنج درصد از مخاطبینی که به تماشای اجرا نشسته اند، بعد از دیدن نمایش به شدت هیجان زده شده و بسیار از کار لذت برده اند و استقبال کرده اند .
حرف پایانی و نکته ای که لازم میدانید در این مصاحبه عنوان شود را بفرمایید .
رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن / ترک من خراب شب گرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها / خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن
از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی / بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن
ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده / بر آب دیده ما صد جای آسیا کن
بر شاه خوبرویان واجب وفا نباشد / ای زرد روی عاشق تو صبر کن وفا کن
دردی است غیر مردن آن را دوا نباشد / پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن
گر اژدهاست بر ره عشقی است چون زمرد / از برق این زمرد هی دفع اژدها کن
بس کن که بیخودم من ور تو هنرفزایی / تاریخ بوعلی گو تنبیه بوالعلا کن
با تشکر از سایت مستقل، وزین و ارجمند تئاتر فستیوال .
