نمایش “دنیای خیال انگیز من” به نویسندگی و کارگردانی بهناز مهدی خواه یکی از نمایش هایی بود که ویژه رده سنی خردسال در بیست و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان به روی صحنه رفت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با نویسنده و کارگردان این اثر نمایشی داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید :
نازنین محب‌اهری – تئاتر فستیوال : در ابتدا یک توضیح مختصر در مورد نمایش تان بدهید .
در جشنواره امسال برای بخش خردسال نمایشی را آماده کرده‌ام . اسم نمایش “دنیای خیال‌انگیز من” است و طول مدت آن ۳۰ دقیقه است . با توجه به تجربیاتی که در زمینه تئاتر عروسکی و تئاتر خلاق دارم تصمیم گرفتم برآیند این تجربیات را در قالب یک نمایش کوتاه عروسکی برای گروه سنی خردسال تجربه کنم . این پروسه از زمان آماده شدن متن تا تمرین و ساخت دکور و آماده شدن نمایش برای اجرا ، حدود ۳ ماه طول کشید .
این اثر به سفارش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آماده شده است . اردیبهشت ماه با آقای امیر مشهدی‌عباس که مدیر مرکز کانون هستند ، صحبت کردیم و ایشان از متن و نمایش حمایت کردند و به سفارش کانون آن را کار کردم . انشاءالله حالا که نمایش آماده است ، بعد از این فستیوال ، اجراهای عموم را برگزار می‌کنم .
انشاءالله . سایر نمایش های جشنواره را دیده اید؟
بله. اجرای ما در روز سوم جشنواره بود ولی چون روز دوم (جمعه) به همدان آمدم ، توانستم روز جمعه نمایش ها را ببینم .
سطح کیفی نمایش ها چه آثار داخلی و چه آثار خارجی چطور بود ؟
من در دوره های مختلف جشنواره شرکت کرده ام ، ممکن است چند سال نبوده باشم ولی اگر بخواهم در یک پروسه ۱۵ ساله سطح کیفی کارها را مقایسه کنم ، در نمایش های ملی ، آثار خوب داریم. چه در فستیوال و چه در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شاهد نمایش های خوبی هستیم که در سطح استاندارد قرار دارند .
اما در بخش بین‌الملل به خاطر محدودیت‌هایی که داریم شاید سالیان گذشته دستمان بازتر بود. گروه‌های حرفه‌ای‌تری را می‌توانستیم دعوت کنیم و قطعاً نمایش ها خیلی باکیفیت‌تر بودند . گروه‌هایی که تجربه بسیار بیشتری دارند و می‌توان از آن ها مطالب زیادی یاد گرفت .
یادم است همیشه در این فستیوال‌ها ، دغدغه این را داشتیم که آثار خارجی را ببینیم . وقتی نمایش خارجی می‌بینی دنبال این هستی که دانش خود را در حیطه تئاتر بالا ببری و مطالب جدیدی را یاد بگیری یا حتی از اجراهای خارجی ایده بگیری . به نظر من در سال‌های گذشته این مسائل خیلی پررنگ‌تر بود . به نظر من در سال های اخیر نمایش هایی که آن ها را بپسندم و سلیقه من باشد بیشتر بودند و در یکی دو سال گذشته تعداد آثار خوب به تعداد انگشتان یک دست می‌رسد !! ولی این طور نیست که بگوییم آثار جشنواره خوب نیستند . به هر حال این نمایش ها در سطح بالایی قرار دارند و در سطح استاندارد و بین‌المللی هستند. گاهی نمایشی سلیقه من نیست اما نمی‌توانیم بگوییم خوب نیست چون دارای استاندارد بین‌المللی است و قطعاً تماشاچی‌های خودش را دارد .
سطح کیفی جشنواره از نظر برنامه‌ریزی، هماهنگی و سالن‌های اجرا چطور بود ؟
من خیلی متأسفم. ضعیف‌ترین بخش جشنواره ستاد اجرایی یعنی بخشی که مربوط به هماهنگی می‌شد ، بود. متأسفانه به نظر من ضعیف‌ترین بخش این جشنواره بود .
در اجرای تان به مشکلی برخوردید ؟
نه. اتفاقاً در سالنی که اجرا داشتم ، عوامل خیلی کمک کردند ولی قضیه این است که من وقتی به عنوان یک کارگردان به آنجا می‌روم ، نباید از نظر اسکان و … دغدغه داشته باشم . یعنی من از قدم اول یکسری مشکلات داشتم تا مرحله بعد که دیدن اجراها بود .
کارتی که نه فقط در این فستیوال بلکه در هر فستیوالی صادر می کنند که مشخصات شما به عنون یک آرتیست و هنرمند روی آن قرار دارد ، برای این است که بتوانید به راحتی نمایش ها را ببینید و وارد هر سالنی که می‌شوید بدانند شما جزو عوامل هنری جشنواره هستید . متأسفانه نمی‌دانم امسال این کارت برای چه صادر شد به خاطر اینکه هیچ کارایی نداشت . شما عملاً نمی‌توانستی با آن نمایشی را ببینی! من متأسفانه ساعت‌ها ، تأکید می‌کنم ساعت‌ها باید منتظر می‌ماندم همه کسانی که بلیت دارند داخل بروند و در آخر اگر سالن جا داشت ، یا روی زمین بنشینم ، یا ایستاده بتوانم نمایش را ببینم! و این اصلاً خوشایند نیست . چون فستیوال موقعیتی است که گروه‌ها بیایند و آثار همدیگر را ببینند و این کارت باید کار را تسهیل کند نه اینکه کارآیی نداشته باشد و به درد نخورد. من خیلی تعجب می‌کنم از اینکه مثلاً یک گروه خارجی می‌خواست نمایش من را ببیند و وقتی مرا دید گفت من بلیت کار شما را نتوانستم تهیه کنم و به من گفتند نمی‌توانی بروی و این نمایش را ببینی . چرا این گروه خارجی نباید نمایش ایرانی ببیند؟! چرا نباید بلیت آن موجود باشد؟
درد دلم زیاد است ولی به همین بسنده می‌کنم .
اگر سخنی، انتقادی، پیشنهادی است بفرمایید .
خیلی خوب است که بعد از جشنواره جلساتی تشکیل شود و اساتید و اهل فن جمع بشوند و جشنواره را آسیب‌شناسی کنند . نقاط مثبت و نقاط منفی را پیدا کنند و نقدپذیر باشند. من به عنوان هنرمند بدون حب و بغض این صحبت‌ها را می‌گویم و درد دل‌ها را انجام می‌دهم . این صحبت ها برای این است که به گوش مسئولان برسد و آنها عملکرد را برای سال‌های بعد بهتر کنند . من هنرمندی دلسوزم . این جشنواره را همه دوست دارند ، چه من تهرانی و چه کسانی که شهرستانی هستند و حتی آن هایی که از خارج از کشور می آیند ، همه این جشنواره را دوست دارند . جشنواره تئاتر کودک و نوجوان خیلی خوش آوازه است . وقتی من به جشنواره‌های خارجی می‌روم ، می‌بینم که همه جشنواره همدان را می‌شناسند . کسانی که کارهای تخصصی کودک و نوجوان انجام می‌دهند ، حداقل یک بار به ایران سفر کرده اند و در این جشنواره بوده اند و خاطرات خیلی خیلی خوبی دارند . اگر این صحبت‌ها را می‌کنیم واقعاً هدف مان این است که بگوییم روزهای خیلی طلایی داشتیم . جشنواره همدان روزهای خیلی پربارتری داشته است . در سالیان قبل جشنواره ایده‌آل‌تری بوده و من نباید بگویم «هر سال دریغ از پارسال» ، این اصلاً خوب نیست . ای کاش دوستان جمع بشوند و جشنواره آسیب‌شناسی بشود و ببینیم چطور می توان نقایص جشنواره را برطرف کرد و انشاءالله به آن ایده‌آل و استاندارد بین‌المللی نزدیک شویم .
