حسام الدین مختاری یکی از هنرجویان میکائیل شهرستانی است که در نمایش “پدر” نوشته اگوست استریندبرگ پرسوناژ دکتر را ایفا می کند . مختاری که پیش از این سابقه فعالیت در زمینه موسیقی و آواز اپرا را دارد ، به خبرنگار تئاتر فستیوال از نخستین تجربه ی بازیگری خود و علاقمندی اش به تئاتر به ویژه اپرا گفت که می توانید در ادامه بخوانید .

حسام مختاری با بیان اینکه وقتی کسی بخواهد با آقای شهرستانی کار کند قطعا آن فرد را آنقدر راهنمایی و کمک می کنند که بازیگر هر نقش سختی را به راحتی بازی کند ، گفت : برداشتی که من از شخصیت دکتر داشتم ، شخصیتی است که خیلی پزشک حاذقی نبوده و وارد روستا و خانه ی کسانی شده که در حقیقت کارپردازهای این شهر هستند . حال او می خواهد دکتر این خانواده باشد و باید به گونه ای رفتار کند ، استانداردهایی را رعایت کند که هر دو رئیس این خانه ، لورا و سرهنگ را با هم بتواند حفظ کند . در نهایت به این نتیجه می رسد که رئیس اصلی چه کسی است و وارد بازی لورا می شود و در نهایت آن بلا سر سرهنگ می آید .

بازیگر نقش دکتر در مورد اولین تجربه ی بازیگری خود گفت : من قبلا کارهای گویندگی و آواز اپرا انجام داده بودم ولی در زمینه بازیگری تئاتر این اولین تجربه ی من است . انشالله قصد دارم بازیگری را ادامه دهم و در کارهای موزیکال ، صحنه های بهتر و سالن های بهتر به روی صحنه بروم ولی فکر نکنم کارگردانی بهتر از آقای شهرستانی سر راهم قرار بگیرد .

مختاری در مورد تفاوت های تجربه ی کار در زمینه ی تئاتر و موسیقی توضیح داد : هرکدام آن ها خاصیت خودشان را دارند . مثلا در تئاتر شما ۳۰ شب نفس به نفس تماشاچی می نشینید ، به خصوص در این سالن که قطعا نفس تماشاچی را حس می کنید و همه چیز زنده و درگیر زندگی شماست . اگر یک روز من سرما خورده باشم  ، آن روز نقش دکتر هم سرما خورده ولی اجرای آواز و موسیقی که تعداد اجراهایش کمتر است ، یک اجرای شسته و رفته است . اتفاقی که قرار است بیافتد مشخص است ، همه چیز نت شده و نوشته شده است ولی در تئاتر اینگونه نیست . در تئاتر آن لحظه را زندگی می کنیم ، شما یک خط مستقیم را پیش نمی روی . ممکن است آن لحظه در سالن تئاتر یک لامپ وسط صحنه بیافتد و مجبور شوی با آن بازی کنی . ولی هر دوی این ها برای من باارزش هستند و به همین جهت است که علاقه ی من کار اپراست . اپرا نمایشی است که توام با آواز کلاسیک است .

وی با ذکر این نکته که آموزش آقای شهرستانی آموزش تک بعدی نیست ، گفت : روش آموزشی ایشان ، روشی است که بازیگر را از همه ی جهات آماده می کند مثلا برخورد با هم گروهی ها ، برخورد با پشت صحنه حتی برخورد با مسئولین سالن ، همه ی این مجموعه باعث می شود که یک تئاتر موفق به روی صحنه رود . زمانی هم که به روی صحنه بروی ، برخوردی که با بازیگرهای مقابلت باید داشته باشی را آموزش می دهند . ایشان در زمینه ی انتقال احساس در بازیگر بسیار قوی هستند ، در هر نقشی ، کمک می کردند که ما به راحتی بتوانیم نقشمان را بفهمیم ، درک کنیم و بدانیم که این نقش در این صحنه به چه حسی نیاز دارد حتی اگر با کپی کردن از روی استادی باشد . خیلی وقت ها شما کپی می کنید و با اینکه چگونه این حس به وجود آمده ، درس یاد می گیرید.

حسام مختاری در پایان با بیان اینکه خیلی خوب است که در تئاتر به اساتید تئاتر بیشتر احترام بگذارند ، گفت : به طور مثال کسی مثل آقای شهرستانی باید برای اجرای کارهایش فضاهای بهتری در اختیار داشته باشد . آقای شهرستانی تنها استاد مطرح تئاتر هستند که با کسانی کار می کنند که به روی صحنه نرفته اند ، شاید خیلی از ما در حرف زدن و ایستادن های عادی مان مشکل داشتیم ، اما توانستیم به جایی برسیم که به روی صحنه برویم . ایشان تنها کسی هستند که چنین کاری می کنند ، هیچکدام از هم رده های استاد چنین کاری نمی کنند . من فکر می کنم ایشان لیاقت و ارزش این را دارند که سالن های بهتری در اختیارشان گذاشته شود .