نمایش خیابانی “چیز میز” به نویسندگی و کارگردانی حسنا قبادی از ایلام یکی از نمایش هایی است که در سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در محوطه تئاتر شهر اجرا شد. به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردان این اثر نمایشی داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید:
سوژه ای که در نمایش “چیز میز” به آن پرداخته اید یک معضل اجتماعی است که شاید خیلی از افراد جامعه با آن درگیر باشند . چه شد به سمت چنین سوژه ای رفتید؟
من دوست داشتم یکی از معضلات جامعه را به چالش بکشم و در کنار آن به مسائلی که ممکن است آن معضل به وجود بیاورد هم در کارم اشاره کنم. سعی کردم با نگاهی نو به این مسئله بپردازم.
در نمایش “چیز میز” توجه ویژه ای به طراحی دکور شده است. چه مدت زمان برد که پروسه کار طی شود و برای اجرا آماده شوید؟
من اعتقاد دارم که تئاتر خیابانی چیزی جدای تئاتر صحنه ای نیست. به نظر من همان اندازه ای که برای تئاتر صحنه ای زحمت کشیده می شود و به آن بها داده می شود و رسیدگی می کنند، باید راجع به تئاتر خیابانی هم همینگونه باشد. خیلی دوست داشتم که در نمایش به خصوص در طراحی فضا، خلاقیت داشته باشم و احساس می کنم تا حدودی در این زمینه موفق شده ام و راضی هستم. به دلیل طراحی که دیدید، متن، نوع بازی ها و اپیزودهایی که در نمایش داریم، کار ما کمی بیشتر از حد معمول زمان برد. تقریبا سه ماه روی این نمایش کار کردیم تا به کیفیت لازم برسد.
با توجه به اینکه شما تئاتر صحنه ای نیز کار می کنید، چه شد به سمت تئاتر خیابانی رفتید؟ برخی معتقدند چون بچه های تئاتر خیابانی نمی توانند تئاتر صحنه ای کار کنند، به سمت تئاتر خیابانی می روند. نظر شما چیست؟
من از ابتدا با نمایش صحنه ای فعالیت در تئاتر را شروع کردم. کارشناسی ارشد کارگردانی در دانشگاه هنر می خوانم و می توانم فقط نمایش صحنه ای کار کنم ولی چنین اعتقادی ندارم. به همان میزان که نمایش صحنه ای را دوست دارم و بر روی آن تمرکز می کنم، به همان اندازه تئاتر خیابانی را هم دوست دارم. به نظر من چون با تئاتر خیابانی هم نفس تماشاچی هستیم و در دل مردم قرار داریم، باید بتوانیم مردم را تا انتهای نمایش نگه داریم، در تئاتر صحنه ای اگر تماشاچی نمایش را دوست نداشته باشد، مجبور است تا آخر بنشیند و کار را ببیند اما درتئاتر خیابانی اینگونه نیست. در تئاتر خیابانی آنقدر باید حرفه ای و با قدرت پیش رفت و کار را جلو برد که تمام مردمی که برای نمایش جمع شده اند را تا انتها نگه داری چرا که اگر یک ثانیه از کار خوششان نیاید، جدا می شوند و می روند. به نظر من بازی در نمایش خیابانی جرات و جسارت بیشتری می خواهد.
در صحبت هایتان اشاره کردید چون تئاتر خیابانی هم نفس با مردم است، بایستی به گونه ای باشد که مخاطب را تا انتها نگه دارد. شما در کارهایتان سعی می کنید به چه المان هایی توجه کنید تا مخاطب تا انتها با شما همراه شود؟
من سعی می کنم با طراحی فضای خلاق، با بازی های یکدست و خلاقانه و استفاده از مو، سیبیل و رنگ و لعاب دادن به کار تماشاچی را تا انتها نگه دارم.
وضعیت تئاتر صحنه ای و خیابانی در ایلام به چه صورت است؟ مردم از تئاتر استقبال می کنند؟
خدا را شکر ما در شهر ایلام مخاطبین فهیمی داریم که اگر نمایش خوبی اجرا شود، حتما از آن استقبال می کنند و خانواده ها می آیند و نمایش را می بینند. با آنکه با کمبود سالن، تجهیزات و زیرساخت مواجه هستیم ولی هم تئاتر خیابانی و هم تئاتر صحنه ای در شهر ما رونق دارد و نمایش های خوبی اجرا می شود. امسال یک بلک باکس برای ما ساخته اند و چون تا پیش از این سالنی نداشتیم که در آن اجرا برویم، من تئاتر خیابانی کار می کردم و بیشتر به سمت تئاتر خیابانی کشیده شده بودم اما یک سالی است که با تاسیس این بلک باکس خوب در شهر، همه هنرمندان تئاتر کار می کنیم و مردم به خوبی از نمایش ها استقبال می کنند.
اگر حرف یا نکته ای باقی مانده است، بفرمایید.
تنها چیزی که به ذهنم می رسد این است که انشالله در جشنواره ها به همان اندازه که به تئاتر صحنه ای بها داده می شود، به تئاتر خیابانی هم بها داده شود. تئاتر خیابانی خیلی با مردم در ارتباط است، شعار “تئاتر برای مردم” را تئاتر خیابانی محقق کرده است. امیدوارم به همان اندازه تئاتر صحنه ای به تئاتر خیاباتی هم اهمیت دهند و رسیدگی کنند.
