نمایش ” خدایگان ” به کارگردانی دکتر رحمت امینی در تالار مولوی به روی صحنه رفته است . در این نمایش که به قلم وودی آلن نگارش شده است ، سام کبودوند ایفای نقش می کند . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با بازیگر این نمایش انجام داده است که می توانید در ادامه بخوانید :

سام کبودوند با اشاره به علاقه ی خود به آثار وودی آلن ، در مورد حضور در نمایش “خدایگان” به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : نسبت به وودی آلن یک ارادت شخصی دارم و سبک آثارش ، مدل و جنس شوخی هایش را دوست دارم . از این که جنس شوخی هایمان کمی به هم نزدیک است . نمایش قبلی که در آن حضور داشتم ، ” شلیک به تئاتر شهر ” ، نیز برداشتی از فیلم ” گلوله ها بر فراز برادوی ” به کارگردانی وودی آلن بود .

وی در ادامه توضیح داد : آقای امینی گفتند قصد دارند نمایشنامه ای به نام ” خدا ” (GOD) را اجرا کنند و به من پیشنهاد دادند در این نمایش حضور داشته باشم که البته ما آن را با اسم ” خدایگان ” به روی صحنه بردیم . نمایشنامه را خواندم و دیدم چه فضای عجیب و غریب و جالبی دارد . آقای امینی گفتند که نمایش ، یک کار گروهی و در واقع مشارکتی با دانشجوهای تئاتر می باشد که قرار است حدودا دو بازیگر حرفه ای و بقیه همه دانشجو باشند . روز اول که برای تمرین رفتم ، به پانزده سال پیش و حال و هوای پلاتوهای دانشکده هنرهای زیبا برگشتم . برایم فضای خیلی خوبی بود ، کار را قبول کردم و با کمک بچه ها نمایش را به آنچه می بینید رساندیم .

بازیگر نمایش “خدایگان” در این رابطه با مضمون این نمایشنامه اظهار داشت : خدایی که وودی آلن در نمایشنامه می گوید ، وجود ندارد ، شاید به تعبیری آن خدایی که ما می شناسیم نیست . خدای سرمایه داری یا خدای قدرت است ، خدایی که ممکن است در هر جامعه ای وجود داشته باشد . تم نمایشنامه بیشتر به این شکل است . ولی وودی آلن همیشه سوال هایی که همان سوال فلسفی راجع به خدا است مطرح می کند . جالب است که او همیشه از چشم یک بچه به مسائلی که برایش مهم است و دغدغه دارد ، نگاه میکند و در رابطه با مسائلی چون خدا و مرگ ، فقط سوال مطرح می کند .

کبودوند همچنین ادامه داد : سعی کرده ایم در این نمایش همان نگاه وودی آلن را داشته باشیم . کاراکتری که من بازی می‌کنم حالت کودکانه ای دارد . تلاش کرده ام که سادگی آن نقش را حفظ کنم . نمایشنامه لایه های بسیار عمیقی دارد  ولی خود وودی آلن به سادگی آن ها را مطرح می‌کند ، ما هم نخواسته ایم که لایه های عمیق آن را به هم بزنیم و بسیار ساده آن را بیان کرده ایم . جذابیت اثر هم در همین است . هم از نگاه وودی آلن و هم از نگاه ما ، همه ی این مسائل با نگاه ساده ای مطرح می شود تا همه آن را درک کنند و لذت ببرند و به آن بیاندیشند ‌.

او درخصوص واکنش و بازخورد های مخاطبان عنوان کرد : واکنش مخاطبان برای من بسیار جالب بود . من ابتدا انتظار نداشتم که این طیف از تماشاگر با نمایشنامه و نمایش درگیر شود و لذت ببرد چرا که فکر می‌کردم با توجه به جنس شوخی هایی که در این نمایش وجود دارد ، چون وودی آلن زمانی این نمایشنامه را نوشته که در آن دوره شوخی نویسی می‌کرده و اگر نمایشنامه را خوانده باشید متوجه میشوید که از جنس دورانی که متن نوشته شده ، گذشته است . بنابراین بسیاری از شوخی ها را حذف کرده ایم . مثلا با تعدادی از دوستان و همکاران خود شوخی کرده است یا مثلا با کافه ای خاص یا خیابانی شوخی کرده که آن زمان معروف بود ولی الان جواب نمی‌دهد . سعی کرده ایم ما به ازای آن را اضافه کنیم تا ملموس تر باشد . یکسری از شوخی ها را هم قاعدتا حذف کردیم .

بازیگر این نمایش افزود : فکر می‌کردم مخاطبانِ طیف دانشجویی که شاید واژه های تئاتری و شوخی های فلسفی را کمی بیشتر بشناسد و بدانند ابزورد یا نمایش دایره وار به چه معنا است ، درگیر این نمایش شود ، ولی در اجرا ها دیده ام که از هر قشری تماشاگر داریم . بسیار جالب است که خانواده ها می‌آیند و اجراهایمان را می‌بینند و لذت می‌برند . ما هر شب خانواده هایی داریم که با زن ، بچه ، پدر و پدربزرگ می آیند ، یعنی بعضی اوقات میانگین سنی تماشاگرانمان بالا هم می‌رود و بعضی وقت ها پایین می‌آید یعنی تلورانس زیادی دارد . هر کس از ظن خودش با نمایشنامه حال می‌کند و لذت می‌برد و درگیر آن می‌شود .

در پایان سام کبودوند با اشاره به جایگاه تئاتر واقعی و تاثیر آن در جامعه به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : پیشنهاد می‌کنم که تماشاگران از تئاتر واقعی حمایت کنند ؛ تئاتری که درگیر تئاتر است نه درگیر حواشی آن ، تئاتری که برای خودِ تئاتر است ، تئاتری که وظیفه ی فرهنگ سازی اش را فراموش نکرده است و برایش زحمت کشیده می‌شود . این بسیار مهم است که تماشاگر بداند چه تئاتری را برای دیدن انتخاب می کند .