نمایش “گزارش وضع هوا” به کارگردانی عاطفه تهرانی این روزها در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه می رود . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با کارگردان این اثر که نمایشی فیزیکال می باشد ، داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید :
عاطفه تهرانی با بیان اینکه موضوع مرگ بخشی از “گزارش وضع هوا” می باشد ، در مورد ایده شکل دهنده ی این نمایش گفت : ابتدای نمایش با دیالوگ مرگ آغاز می شود و دلیلش این است که اثر ، با ناامید شدن و دیگر طاقت نیاوردن آدم ها شروع می شود که زندگی روزمره و حال حاضر ما آدم ها است . زمان نمایش ، متعلق به امروز است و مکان ندارد ، در واقع مکان خاصی مدنظر من نیست اما هر کسی ، هرجور که دلش می خواهد ، می تواند استنباط کند .
ناامید شدن آدم ها ، پروسه ای دارد که می تواند ۲ دقیقه ، یک هفته یا یک ماه باشد که از “قطع امید کردن” شروع می شود ، تبدیل به “خالی کردن خشم” ، سپس “گریه کردن” و بعد به حالت بی تفاوتی و “همینی که هست” ، “کاریش نمی شود کرد” ، “بهتر است همین را قبول کنیم” ، می شود . ایده کار من از همین حالی که می تواند کوتاه یا طولانی مدت باشد ، شروع می شود .
وی در ادامه در مورد انتخاب بازیگران و تمرینات آن ها توضیح داد : من کلا از بازیگر حرفه ای استفاده نمی کنم چون بازیگر حرفه ای ، قابلیت اینکه بتواند به این میزان از بدنش مایه بگذارد را اصلا ندارد بنابراین برای انتخاب بازیگر از کارگاه های خودم شروع می کنم . از میان دانشجوهایی که در کارگاه هایم شرکت می کنند ، یک سری را انتخاب می کنم که با برخی از آن ها به صورت طولانی در چند پروژه کار می کنم و برخی از بازیگران هم جدید هستند .
در پروژه “گزارش وضع هوا” تمامی بازیگران به غیر از یک نفر ، همگی جدید هستند که به غیر از کارگاه های مان ، یک دوره فشرده چند ماهه ، با آن ها تکنیک کار کردم ، برای اینکه ابزارهای بیشتری برای خلاقیت بدنی داشته باشم و سپس پروسه به شکل تجربی شروع شد . تقریبا کل تمرینات ما ، یعنی اگر بخواهیم کل پروژه را در نظر بگیریم ، حدود ۹ ماه طول کشید .
این مدرس تئاتر فیزیکال درباره طراحی حرکات نمایش “گزارش وضع هوا” و نحوه ی برقراری ارتباط تماشاگر با آن اظهار کرد : ما حرکات را به گونه ای انتخاب کردیم که هم حرکات روزمره در آن است ، هم حرکات بزرگ تر ، کشیده تر و درشت تر . تا الان تماشاگری نبوده که به تماشای نمایش بنشیند و اصلا چیزی از آن را متوجه نشود یا بگوید “این اصلا چه بود” . در این نمایش ، دیالوگ نیز به مخاطب بسیار کمک می کند که متوجه شود هر قسمت چه موضوعی دارد ولی من فکر می کنم وقتی حرکت ها زنده باشد ، وقتی شما سعی کنید درونی و زنده حرکت کنید ، امکان ندارد تماشاگر نتواند با حرکات و احساسات شما همزادپنداری کند چرا که به قسمتی از درونیات و اتفاقاتی که در زندگی خودش افتاده ، وصل می شود .
کارگردان نمایش “گزارش وضع هوا” با بیان اینکه در سبک کار من غالبا هیچ داستانی وجود ندارد ، در رابطه با چگونگی ارتباط مخاطب با نمایش ادامه داد : کلا در سبک کار من داستانی وجود ندارد مگر اینکه به شخصه بخواهم یک داستان مشخص مثل “اتللو” ، “مکبث” یا هر تئاتر دیگری که نمایشنامه داشته باشد را کار کنم . ولی به طور معمول ، نمایش هایم از یک ایده شروع می شود ، مانند ایده ای که درباره نمایش “گزارش وضع هوا” توضیح دادم . به خاطر اینکه داستانی وجود ندارد و هر کسی از درونیات خودش مایه می گذارد ، البته با چارچوبی که تعریف شده ، امکان ندارد مخاطب نتواند با آن ارتباط برقرار کند . کلا ما تماشاگر خاص خودمان را داریم یعنی از زمانی که من اولین کارم را شروع کردم تا همین الان ، تعدادی تماشاگر تکراری دارم که برای دیدن نمایش هایم می آیند . اگر بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند ، به همدیگر پیشنهاد می دهند و برای دیدن نمایش می آیند .
ولی مسئله این است که امروزه روز ، با همه ی مشکلاتی که در حال حاضر وجود دارد ، تئاتر چقدر می تواند جای خالی برخی چیزها را برای تماشاگر پر کند . آیا تماشاگر ما با همه ی دغدغه هایی که دارد ، اصلا دوست دارد که برای دیدن تئاتر بیاید ؟ یعنی راجع به این مسئله بسیار مهم باید فکر کنیم که برای یک تماشاگر چقدر دیدن تئاتر ، لزوم دارد .
عاطفه تهرانی در پایان در مورد جایگاه تئاتر فیزیکال در میان دانشجویان تئاتر و هنرمندان گفت : تقریبا می توان گفت که دانشجوهای تئاتر و حتی رشته های دیگر (در کارگاه هایم نقاش و موزیسین نیز شرکت کرده اند) ، خیلی به تئاتر فیزیکال علاقمند و به این سمت کشیده شده اند . از یکی ، دو سال اخیر تا الان ، می بینید که در نمایشنامه های رئال نیز چون کارگردان دوست دارد خاص باشد ، در نمایشش یک قسمت فیزیکال طراحی می کند . این نوع تئاتر برای همه جذاب است . چطور ممکن است کار فیزیکال ، کار حرکت و بدن ، برای یک آدم جذاب نباشد . به نظر من ، انگار انسان با چشم هایش نوازش می شود . فکر می کنم این نوع تئاتر برای همه و در حال حاضر برای دانشجوهای ما خیلی جذاب است که آن را یاد بگیرند و در این زمینه کار کنند .
