نمایش ” مترسک ” به کارگردانی مهرداد خامنه ای که در سال ۹۴ در خانه موزه استاد عزت الله انتظامی به روی صحنه رفته است . در تابستان امسال برای دومین بار با ترکیبی از بازیگران سابق این نمایش و بازیگرانی جدید به روی صحنه رفته است . محمدمصطفی ملک از جمله بازیگرانی است که در اجرای این نمایش حضور دارد . به این بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با این بازیگر جوان ترتیب داده است که در ادامه می توانید آن را بخوانید :
چه شد که به گروه تئاتر ” اگزیت ” پیوستید ؟ نمایش “مترسک“ چندمین همکاری تان با آقای خامنه ای است ؟
جناب آقای خامنه ای در سایت تیوال ، مونولوگ های نمایش “یک خاطره ، یک مونولوگ ، یک فریاد و یک نیایش” را برای دوستداران به اشتراک گذاشته بودند و چون من به خوانش این مونولوگ ها علاقه مند بودم ، با دستیار ایشان تماس گرفتم و طی قراری که گذاشته شد با این گروه آشنا شدم . “مترسک” پنجمین نمایشی است که با گروه اگزیت-نروژ اجرا می کنم .
شما در اجرای پیشین این نمایش در سال ۹۴ حضور نداشتید . آیا برای نزدیک شدن به پرسوناژ ” کارگر ” ، فیلم آن اجرا را دیده اید ؟
چون معتقد هستم که ممکن است بازی آن بازیگر ، نقش آفرینی من را تحت تاثیر خود قرار دهد تا به امروز فیلم آن نمایش را ندیده ام . تصمیم دارم پس از آخرین اجرایمان ، فیلم آن را ببینم .
به نظر شما چه ارتباطی بین نقش ” کارگر ” نمایش “مترسک ” و پرسوناژ ” سیاه ” در نمایشنامه ” چهار صندوق ” بهرام بیضایی وجود دارد ؟
به نظر من تنها وجه مشترک این دو پرسوناژ را می توان رو راست بودن این کاراکتر عنوان کرد . این ویژگی در هر دو پرسوناژ ” کارگر ” و ” سیاه ” در صحنه های مختلف نمایش وجود دارد .
آیا می دانید دلیل اینکه نقش ” کارگر ” را بازیگر مرد بازی می کند ، چیست ؟
دلیل خاصی ندارد . انتخاب جنسیت کاراکتر ” کارگر ” و کاراکترهای دیگر نمایش مسئله مهمی نیست . اگر نقش ” کارگر ” را یک بازیگر زن اجرا می کرد هیچ تغییری در نمایش و مفهوم آن دیده نمی شد .
کاراکتری که نقش آن را برعهده دارید ، چه ویژگی هایی داشت و شما به عنوان بازیگر برای نزدیک شدن به این پرسوناژ چه تمریناتی انجام دادید ؟
کارگر قشر متوسط جامعه است و همیشه بیشترین زحمات را متحمل و با سخت ترین مشکلات روبرو می شود و در ازای آن حداقل های زندگی را می خواهد ولی به همان حداقل ها هم نمی رسد .
برای نزدیک شدن به این پرسوناژ در کنار صحبت های بسیاری که با کارگردان و بقیه بازیگران انجام دادیم به مدل های ساختگی ذهنی خود بسنده کردم و مانند نمایش های قبلی به تجربه گرایی روی نیاوردم . چون معتقد هستم که ما همگی کارگرهایی هستیم که در کنار هم زندگی می کنیم و در این نمایش من انتخاب شدم که به روی صحنه بیایم و بقیه روی صندلی های سالن نشسته اند و خودشان را میبینند.
حرف پایانی .
ویژگی تمامی نمایش های گروه اگزیت ، سادگی و در عین حال انتقال مفاهیم اصلی به مخاطب است . در نمایش ” مترسک ” نیز بعد از اجرا بین تیم اجرایی و مخاطبان گفتگویی برقرار می شود و به نظر من از بهترین اتفاقاتی است که بعد از هر اجرا شاهدش هستیم . این همان پویایی تئاتر است که همیشه در مورد آن را می شنویم ولی در عمل چیزی نمی بینیم .
