نمایش “پرستار زمان” به نویسندگی و کارگردانی مهسا نعمتی که در نوزدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی به روی صحنه رفت ، این روزها اجرای عموم خود را در تماشاخانه موج نو پشت سر می گذارد . این نمایش که به مفهوم زمان و نسبیت آن می پردازد ، در واقع ایده ی اولیه ی آن از کتاب “پرسیدن بهتر از پاسخ دادن است” برداشت شده است . به بهانه ی اجرای عموم این نمایش خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با مهسا نعمتی داشته است که می توانید در ادامه آن را بخوانید .
مهسا نعمتی با بیان اینکه مسئله زمان برای او یک دغدغه بوده است ، گفت : من همیشه به این که چه می شود همدیگر را در خیابان می بینیم و یا یک سری اتفاقاتی که در طول روز برای مان می افتد ، فکر می کنم . برایم جذاب است که بدانم من چه مراحلی را طی کرده ام تا به نقطه ای برسم و بقیه چه مراحلی را طی کرده اند که دقیقا به همان نقطه برسند . من قبلا رشته ی دانشگاهیم فیزیک بود و یک سری واحدهایی را راجع به نسبیت عام انیشتین گذرانده بودم . اسم درس نسبیت عام است که یک سری تئوری راجع به نسبیت عام و خاص می دهند . قسمت نسبیت عام راجع به نسبی بودن زمان صحبت می کند . این بخش اثبات می کند که زمان نسبی است و این نسبی بودن باعث می شود که اتفاقات خیلی عجیبی برای ما بیفتد .
او در ادامه گفت : من تخیل خودم را وارد این داستان کردم اما واقعیت زمان خیلی عجیب است و می تواند از حد تخیل ما بیشتر باشد ولی واقعی است. در دانشگاه نسبی بودن زمان را با این مثال که خیلی وقت ها مانند زمانی که در مهمانی هستیم حس می کنیم که زمان زود می گذرد چون به ما خوش گذشت ولی سر کلاس درسی که خیلی به آن علاقه نداریم ، اصلا زمان نمی گذرد ، به ما توضیح می دادند که البته مثال های خیلی پیچیده تری هم دارد . در واقع دغدغه ی این موضوع از اینجا برای من شکل گرفت .
نعمتی با ذکر اینکه بعد از یک مدت طولانی مطالعه کردن و کلاس رفتن ، دوباره شروع به نوشتن کرده بود ، تا اینکه ایده مسئله زمان برای نوشتن به ذهنش رسید ، گفت : کتابی به نام “پرسیدن بهتر از پاسخ دادن است” را خواندم که یک کتاب کوچک علمی به زبان ساده است که شما را می تواند بسیار به چالش بکشد . این کتاب یک سری پرسش هایی را مطرح می کند که جواب آن ها را به صورت خیلی بدیهی می دهیم . به طور مثال الان چه زمانی است ؟ الان ، الان است دیگر . ولی آن کتاب ذهن تو را به اینکه چرا الان ، الان است ، حساس می کند. الان دیگر الان نیست ، گذشت و همینگونه جلوتر می رود و مباحث دیگری را باز می کند . این کتاب ذهن من را خیلی قلقلک داد که این متن را بر اساس آن بنویسم . البته با دراماتیک شدن نمایشنامه ، از این مباحث جدا شد اما ایده ی اولیه آن از آنجا می آید . من موضوعی را وارد آن کردم و چون باید آن را اجرایی می کردم ، داستانش را پرورش دادیم و نسخه های مختلف را نوشتیم تا به اینجا رسید .
نویسنده نمایش “پرستار زمان” در مورد مطالعاتی که راجع به مفهوم زمان داشته است ، توضیح داد : در دانشگاه درسی به نام فلسفه علم داشتیم که خیلی به ذهن من کمک می کرد . زمانی که شروع به نوشتن کردم بعضی از کتاب های علمی را دوباره خواندم مثل “جهان در پوست گردو” . کتاب هایی که مفهوم زمان را به شکل عجیبی برایت باز می کنند . از لحاظ علمی خیلی پیچیده است ولی برای من کمک کننده بود . خیلی دوست داشتم موضوعی را مطرح کنم که از نظر آدم ها شاید واقعی نباشد اما تا حدودی واقعی است البته تخیل من هم در آن وجود دارد .
این کارگردان جوان در مورد انتخاب بازیگران نمایش و تمریناتی که داشته اند به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : ما این کار را از مهر سال گذشته برای جشنواره دانشجویی امسال که خرداد ماه برگزار شد ، شروع کردیم . خیلی تمرین می کردیم ولی نه تمرین های طاقت فرسا . تمریناتمان روی نظم خاصی بودند و حواسم بود که فرسایشی نباشد ولی بچه ها به کار مسلط باشند . چون متن ، متن سختی است ، ارتباط برقرار کردن با تک تک کلمه ها و دیالوگ ها واقعا سخت است و باید این فرصت را می دادم که بچه ها مفهوم زمان را درک کنند و این موضوع برایشان واقعا دغدغه شود .
وی افزود : در انتخاب بازیگران هم چون عضو گروه واحه هستم ، سیما صادقی را در گروه می شناختم و از دوستان قدیمی من است . نهال دشتی هم از دوستان قدیمی ام است که سر کلاسی با هم آشنا شدیم و خیلی دوست داشتیم با هم کار کنیم . الناز هم از بچه هایی است که با واحه همکاری های زیادی داشته است .
این دانشجوی رشته ی تئاتر با بیان اینکه جشنواره دانشجویی ، جشنواره ی خیلی خوبی است که باید هر سال بهتر شود ، گفت : به نظرم این جشنواره برای همه ی ما که کار می کنیم ، قطعا یک راه است . اولین نکته آن این است که روند نظم تمرین را برای تو با deadline ، بازبینی اول و بازبینی دوم مشخص می کند . اگر در زندگی ، برای تمرین هایت deadline نداشته باشی ، انتهای آن باز باشد ، واقعا شاید هیچوقت نتوانی روی یک نظم ذهنی کارت را انجام دهی و پروژه را ببندی . این خیلی مهم است که کارهایت برنامه ریزی شده باشد و برای گروه های جوانی که می خواهند کارشان را شروع کنند ، خیلی اتفاق خوبی است .
او در ادامه در مورد برگزاری نوزدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی گفت : امسال شرایطی را گذاشتند که جایزه بازیگری نمی دادند فقط گروه برگزیده را معرفی کردند و فکر می کنم به چند تا از طراحی های صحنه هم جایزه دادند . به نظر من خوب است یک دفعه همه چیز را از یک جشنواره حذف نکنیم . خوب است که یک گروه برگزیده را در کنار سایر عوامل نمایش معرفی کنند چون بهر حال یک نمایش طراح لباس ، آهنگساز و … دارد و همه ی عوامل به یک انداره زحمت می کشند .
مهسا نعمتی در پایان با ذکر اینکه “پرستار زمان” اولین نمایشی بود که به روی صحنه برده است ، گفت : در پایان می خواهم از تجربه ام بگویم ، چون الان گرایش اصلی ام در دانشگاه بازیگری است این کار برای من پر از تجربه بود حتی در قسمت بازیگری . به خاطر اینکه من یاد گرفتم به عنوان یک بازیگر وقتی سر کاری می روم باید چگونه رفتار کنم ، باید چگونه با یک نقش روبرو شوم و مهم تر از همه اخلاق حرفه ای است ، چیزی که خیلی خوشحالم در این گروه وجود داشت . بچه ها به من اعتماد کردند ، آمدند ، زحمت کشیدند و واقعا سر ساعت ، روی یک نظم مشخص با اخلاق خیلی حرفه ای کار کردند . وقتی گروه متعهد باشد ، قطعا کار هم به نتیجه می رسد . فکر می کنم این تجربه ی خیلی خوبی بود .
