نمایش “مده آ” به نویسندگی حمید شهرانلو و کارگردانی ندا قاسمیان یکی از نمایش هایی است که در بخش مسابقه تئاتر ایران یک سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفت . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال ، گفت و گویی با ندا قاسمیان داشته است که می توانید آن را در ادامه بخوانید :
نمایش “مده آ” در واقع پروژه ی پایان نامه شما بوده است که در جشنواره تئاتر فجر امکان حضور پیدا کرد . در مورد پروسه ای که این نمایش طی کرد تا به اجرا در جشنواره برسد ، برای ما بگویید .
اولین اجرای نمایش “مده آ” در سالن سمندریان دانشکده ی هنرهای زیبا با راهنمایی دکتر مهدی سلطانی سروستانی بود . بعد از ارائه ی پایان نامه کارشناسی ارشد تصمیم گرفتیم تمرینات را بصورت آزمایشگاهی ادامه دهیم ، سپس در جشنواره تئاتر تجربه شرکت کردیم و دومین اجرا را در سالن مولوی کوچک با موفقیت پشت سر گذاشتیم . در جشنواره تئاتر تجربه لوح تقدیر کارگردانی را دریافت کردم و “مده آ” به عنوان اثر برگزیده جشنواره انتخاب شد . دراین پروسه آقای مصطفی کوشکی مدیریت محترم تئاتر مستقل که به عنوان بازبین در جشنواره تجربه حضور داشتند ، از گروه برای حضور در دومین رپرتوار عصر تجربه ی تئاتر مستقل تهران دعوت به عمل آوردند . تمرینات از نو آغاز شد و ایده های جدیدی به کار افزوده شد . در مهرماه سال ۹۷ اجرای عموم خود را در تئاتر مستقل تهران آغاز کردیم و پس از چند اجرا با بازخوردهای خوب و استقبال مخاطبان مواجه شدیم . سپس “مده آ” در سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر پذیرفته شد .
نمایش شما برداشتی آزاد از نمایشنامه “مده آ” اثر هاینر مولر است که توسط حمید شهرانلو نوشته شده است . آیا در طی مراحل نگارش نمایشنامه حضور و شرکت داشته اید یا آنکه پس از نگارش کامل متن آن را برای اجرا انتخاب کرده اید ؟
حمید شهرانلو متن “مده آ” را بصورت مونولوگ نوشته بود ، وقتی متن را خواندم خیلی مجذوب آن شدم و از ایشان خواستم که متن را برای اجرای پایان نامه عملی من بازنویسی کند . در طول بازنویسی جلساتی با هم داشتیم که در راستای ایده های کارگردانی منجر به تغییر اتی در متن شد .
در مورد فرم و شیوه اجرایی که برای اجرای “مده آ” انتخاب کرده اید ، برای ما توضیح دهید .
نمایش تماما روایت کابوس های “مده آ” است ، اولین برخورد تماشاگر با این نمایش ، تخت خوابی است که بالشی بزرگ روی آن قرار دارد . در میانه ی بالش ، شکافی دیده می شود که آدم های کابوس “مده آ” از جمله ژازون ، دایه ، دخترکرئون و شبح “مده آ” از درون شکاف بالش به درون تخت خواب “مده آ” می آیند . شبح “مده آ” در این کابوس ، بصورت عروسک حضور دارد که عینا شبیه بازیگر نقش “مده آ” است . آنچه در این اجرا بسیار اهمیت دارد ، تاثیر عمیق بر احساس مخاطب بواسطه ی ژست ، حرکات و موسیقی است .
در مورد موسیقی مورد استفاده در نمایش که نقش بسیار مهم و تاثیرگذاری دارد ، بگویید . در برخی صحنه ها موسیقی به کار برده شده ، تلفیقی از موسیقی اقوام مختلف به نظر می رسد ، در این رابطه توضیح بدهید .
به طور کلی می توان موسیقی نمایش را به دو بخش تقسیم کرد : طراحی صدا و موسیقی .
در طراحی صدا سعی بر این بود که اتمسفر درونی و بیرونی “مده آ” را به وسیله صدا ها به نمایش بگذاریم به طور مثال در یکی از صحنه ها صدای تکرار کاسه ی تبتی را می شنویم که در معبدهای هیمالیا مورد استفاده قرار می گیرد اما لایه هایی که در این اثر وجود دارد ، صدا های پراکنده ی حیوانات ، نویز و صداهای الکترونیکی که گویای از هم گسیختگی “مده آ” می باشد ، است .
طراحی صدا و موسیقی در این نمایش بینافرهنگی است . در یکی از صحنه ها شاهد یک قطعه ی کلاژ هستیم ، که آواز عالیم قاسیم اف با موسیقی الکترونیک و گروه های کر کلیسا ترکیب شده است . در صحنه ی دیگری آواز ترکی را می شنویم .
در کل موسیقی “مده آ” یک نگاه جهان شمول دارد ، یعنی با نگاهی ساده می توان رگه هایی از فرهنگ های مختلف را یافت .
وضعیت تئاتر دانشگاهی را چگونه ارزیابی می کنید ؟
به عقیده ی اینجانب تئاتر دانشگاهی ، تئاتر ی است جسورانه ، خلاق و بی پروا چرا که دانشجویان هنوز وارد دنیای حرفه ای ، به معنای داشتن سلبریتی و تهیه کننده های دارای اسم نشده اند و بنا براین از اینگونه مناسبات محافظه کارانه به دورند و کاملا آزادانه دست به تجربه در جهت خلق ایده هایشان می زنند . امید است که این روند ادامه یابد و ما همیشه دانشجویی بمانیم که برای آزمون و خطای ایده های دیوانه وارش ، تئاتر کار می کند .
