نشست مطبوعاتی نمایش چندرسانه‌ای «مرثیه‌ای برای کتاب‌سوزی‌ها» با حضور علی اتحاد(کارگردان)، مجید رحیمی جعفری(تهیه‌کننده)، بابک حمیدیان، نورا هاشمی، جواد مولانیا، نوید هدایت‌پور و نیکو ترخانی(اجراگران) در محل آکادمی هنر برگزار شد.
به گزارش تئاتر فستیوال ، در این نشست که با حضور جمع کثیری از اهالی رسانه‌ها برگزار شد علی اتحاد طراح و کارگردان اثر ضمن بیان چگونگی این اجرا به حاضرین گفت:«مرثیه‌ای برای کتاب‌سوزی‌ها» یک رخداد چندرسانه‌ای است که در آن از امکانات هنرهای مشخصاً دیداری و اجرایی استفاده کرده‌ام. این اثر از پرفورمنس آرت، موسیقی، تئاتر تعاملی، ویدئو-چیدمان تشکیل شده است و مضمون اصلی آن در مورد مسئله‌ی کتاب‌سوزی‌ها می‌باشد که مشخصاً یک حقیقت تلخ تاریخی است و البته در اینجا همچون الگویی ذهنی مطرح می‌شود. در اینجا برای من کتاب‌سوزی رمز، حذف، فراموشی و در نهایت تکرار است. در واقع همچون الگوی زنده‌ای که در تمامی جهان به زیست‌اش ادامه می‌دهد».
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا این اثر نمایشی را تحت عنوان رخداد نام می‌برید گفت: “اینکه شما یک تابلوی نقاشی را می‌بینید باید برای فهم‌اش آن را در درون مدیوم نقاشی قرار دهید. متعاقب آن وقتی از یک اثر چند رسانه‌ای سخن می‌گوییم، محدود کردن آن به هر کدام از این رسانه‌ها اشتباه است. در مرثیه برای مثال مخاطبان در طبقه‌ی اول نظاره‌گر یک ویدئو-چیدمان هستند که پس از اتمام‌اش توسط یک اجراگر به سمت طبقه‌ی دوم هدایت می‌شوند. راویان طبقه‌ی اول هانیه توسلی و مهدی احمدی هستند و خودم که نقش مرد سیاه‌پوش را بازی می‌کنم. جواد مولانیا نیز نقش اجراگری را دارد که مخاطبان را به سمت طبقه‌ی دوم هدایت می‌کند. در طبقه‌ی دوم میزی قرار داده شده است که چهار اجراگر اصلی پشت آن نشسته‌اند و یک رخداد آئینی را اجرا می‌کنند که استعاره‌وار به مسئله‌ی کتاب‌سوزی می‌پردازد.”
وی در ادامه به موسیقی اثر اشاره کرده و گفت:«بخش اول موسیقی را علی صمدپور ساخته است و آواها توسط افسانه رثایی اجرا شده‌اند.” اتحاد در پاسخ به یکی از خبرنگاران که پیرامون زاویه‌ی دید ایشان نسبت به مسئله‌ی کتاب‌سوزی در طراحی این اثر اظهار داشت: “در واقع ما در مرثیه به یک دوره‌ی تاریخی مشخص اشاره نخواهیم کرد. همان طور که گفتم مسئله‌ی اصلی در اینجا بحث فراموشی ، حذف اندیشه و تکرار این موارد است که می توانند مخاطب را به ادراک متفاوتی برسانند».
جواد مولانیا یکی از اجراگران این رخداد در ادامه‌ی جلسه گفت:«من تاکنون تجربه‌ی مشابهی همچون این اثر نداشته‌ام. در این اثر مخاطب اکتیو است چون برخلاف هر نمایش دیگری نمی‌تواند که بنشیند و بایستی که بایستد که این می‌تواند البته به جذابیت اثر بیفزاید».
بابک حمیدیان دیگر اجراگر این اثر در خصوص حضورش در این اثر به خبرنگاران گفت:«برای من این جریان برخلاف نظر کارگردان چندان پیچیده نیست، من سال‌ها در کنار آتیلا پسیانی و محمد طاهری با گونه‌ای از نمایش مواجه بودم که به تمام گونه‌های هنر تکیه داشتند، به موسیقی، کتاب خواندن و سینما و .. با ان‌ها آموختم که چگونه موسیقی خوب گوش بدهم و کتاب بخوانم. من خیلی با هم‌صنفان خودم در سینما معاشرت نداشتم چون همیشه بیرون آمدن از رکود را در اهالی هنرهای تجسمی جستجو می‌کردم و همین هم باعث شد تا پس از آشنا شدن با علی اتحاد و نوع نگاهش به این مدیوم به تازه شدن خودم فکر کنم. در هر صورت گمان می‌کنم این اثر نمی‌تواند که برای من پیچیده باشد. چون بالشخصه نفس اجرا برای من تازگی ندارد».
حمیدیان در ادامه‌ی سخنانش افزود: “من همیشه به حوزه‌ی هنرهای تجسمی علاقمند بودم و معتقدم هنرمندان تجسمی در غربت به سر می‌برند در حالی که در سایر هنرها چنین حالتی وجود ندارد. در هر صورت ما تریبون کوچکی داریم ولی با این‌حال تمامی تلاش‌هایمان در جهت دفاع از فرهنگ سرزمین‌امان است. در این اثر ادبیات اتحاد کاملاً شاعرانه است و کسی که کتاب نمی‌خواند اصولاً نباید مخاطب این اجرا باشد. ما در این اجرا به دنبال مخاطبانی خاص هستیم. در واقع این دغدغه‌ی همیشگی من هم هست. داشتن مخطاب خاص که با سواد و نگرش فرهنگی والای خود سطح کار مرا قضاوت کند”. وی در پیاین سخنان‌اش افزود: “مرثیه‌ای برای کتاب‌سوزی‌ها تجربه‌ای است از موسیقی، ادبیات و نمایش که قرار است یادآور تکثیر شدن آن‌ها از دوران صفویه به بعد باشد. هرچند ما در ایران تنها گونه‌ی هنری‌ای که داریم و تقریباً بی‌تغییر مانده است موسیقی است. منظورم در اینجا آن نوع از موسیقی خاصی است که امثال شجریان‌ها و پورناظری‌ها در زمان حاضر دارند اجرایش می‌کنند. اثر اتحاد می‌کوشد یاداوری کنند که در طول این سال‌ها چه چیزی از دست رفته است و چه چیزی باقی مانده است”.
در ادامه‌ی این نشست مطبوعاتی نورا هاشمی به عنوان دیگر اجراگر این اثر گفت:«من از ابتدا در کنار دوستان این اثر نبودم بلکه جایگزین خانم مینا ساداتی شدم که در حین تمرینات برای حضور در یک اثر سینمایی مجبور به ترک گروه شدند. در هر صورت من زمانی که با کلیت طراحی اثر آشنا شدم از سلیقه، اخلاق و فرم وزبانی که کارگردان برای کار انتخاب کرده بودند بسیار خوشم آمد.”. هاشمی در ادامه با ابراز بیزاری از شکل نمایش‌های این‌روزها گفت: “مدت‌هاست که از فضاهای تکراری و مونولوگ محور تئاترها خسته شده‌ام. این کار جدیدم فرم خاصی دارد که می‌تواند امکان برداشت‌های متنوع را برای مخاطب به ارمغان بیاورد».
در ادامه‌ی این نشست مجید رحیمی جعفری که پیش از این نمایش «وویتسک» را در تالار حافظ تهیه کرده بود به عنوان تهیه‌کننده خطاب به خبرنگاران گفت:«علاقه خاصی که مشخصا به هنرهای تجسمی دارم باعث شد تا با طرح علی اتحاد ارتباط برقرار کنم. من بالشخصه معتقدم مرثیه یک اثر تجسمی است تا نمایش به این دلیل که اساساً در مدیوم پرفورمنس آرت ارائه می‌شود و فقط دیالوگ محور نیست. من از نوع نمایشی که متکی بر کنش باشد استقبال می‌کنم و وقتی با علی اتحاد آشنا شدم در مورد سه طرح نمونه با هم مذاکره کردیم که در نهایت بر سر اجرای سوم که همین اثر است به تفاهم رسیدیم”. وی در پاسخ به این سوال که مجوز این نمایش از سوی چه مرکزی به ثبت رسیده گفت: “مجوز این اثر نمایشی از طریق مرکز هنرهای تجسمی صادر شده است».
نوید هدایت‌پور دیگر اجراگر این نمایش در ادامه‌ی مراسم افزود:«مدتی پیش به دعوت بابک حمیدیان به این پروژه معرفی شدم و پس از اطلاع از طراحی که قرار بود در ان بازی کنم مشتاقانه به گروه پیوستم. متن را خیلی دوست دارم و به اعتقاد من این متن شیرین، وزین و خوشایند است. اما نکته ای که این همکاری را برایم به تجربه‌ای خوشایند بدل کرده است، این است که طراح این اثر می‌داند که به دنبال چه چیزی است. که البته این حاصل تمامی مراحل تحقیقی است که قبل از نوشتن متن صورت گرفته است».
نیکو ترخانی دیگر اجراگر این نمایش در مورد حضورش در این نمایش گفت:«حوزه‌ی اصلی من نقاشی است و به قول بابک حمیدیان در محاق‌ام! به نظر من می‌توان طرح مرثیه را همچون متنی بکتی دانست که با ادبیات بیضایی نوشته شده است. که البته مشابهش را در ایران نداشته‌ایم و اگر هم طرحی به این شکل اجرا شده متاسفانه دیده نشده است. در هر صورت خوشحالم که در این پروژه همکاری دارم».
گفتنی است در پایان این مراسم از پوستر هنری این نمایش رونمایی شد.
«مرثیه‌ای برای کتاب‌سوزی‌ها» از بیست دی لغایت ده بهمن ماه در گالری فرهنگسرای نیاوران اجرا می‌شود.
