یادداشتی بر بروشور نمایش ” سومین جمعه اردیبهشت “

بی شک ابعاد و سایز یک بروشور تئــاتر استانداردهای خاص خود را دارد ، که رعایت کردن آنها الزامی است و ایده ها و طرح های طراحان بروشور باید در همان چهارچوب مشخص باشد .

بزرگی وکوچکی یک بروشور از جهت خوانا بودن محتویات ، قابل حمل بودن برای تماشاچی در حین اجرا ، مقرون به صرفه بودن و البته ماندگاری و جنس کاغذ آن در کنار یک طراحی جذاب ، برای رسیدن به یک بروشور خوب و ماندگار مهم هستند .

و همه اینها مواردی است که در طراحی بروشور نمایش ” سومین جمعه اردیبهشت ” رعایت نشده است.

یک بروشور بزرگ و بد قواره و زشت .

بروشوری در ابعاد یک مجله ، با کاغذی به جنس مقوا ، یک طراحی شلوغ و عجیب و زشت و پر از رنگ ، که همه اینها می دهد یک بروشور گران که از کمترین کارایی ممکن بهره مند است .

اطلاعاتی که در بروشور درج شده است شاید مفید باشند و انتخاب رنگ و اندازه فونت شان به قدری باشد که در حین اجرا قابل خواندن باشند اما بروشور به قدری بزرگ و بد قواره و خارج از اندازه است که در حین نمایش تماشاچی امکان خواندان و ورق زدن آن را ندارد و لاجرم بروشور بلا استفاده می ماند .

نمایش ” سومین جمعه اردیبهشت ” بروشوری دارد که تنها و تنها نشان از میل طراحانش به دیده شدن و به رخ کشیدن دارایی شان است چرا که با هزینه ای کمتر ، در شکل و اندازه و فرم استاندارد و البته شکیل تر می شد یک بروشور طراحی کرد برای مخاطب و به عشق او ، نه برای عوامل و اعضاء گروه برای بیشتر دیده شدن ، برای پر رنگ تر کردن حاشیه ها و لابد فراموش شدن اصل که همانا تئاتر است وکیفیت آن .

                                             المیرا نداف – نویسنده ی مهمان