روز گذشته که یکی از بچه های تحریریه به ستاد برگزاری جشنواره رفته بود ، وقتی برگشت ۲-۳ عدد پوستر جشنواره را همراه داشت . ما نیز به رسم هر سال که پوستر جشنواره را به دیوار می زنیم تا در دوران جشنواره ، تحریریه حال و هوای جشنواره ای به خود بگیرد ؛ خواستیم تا این پوستر جدید را نیز به دیوار نصب کنیم…
امّا…
از زمان رونمایی از پوستر سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر ، حرف و حدیث ها در مورد این پوستر بسیار بود . عده ای سریعا این پوستر را نفی کرده ، کپی بودنش را اثبات کرده و سر و صدا به راه انداختند و به شیوه ی خودشان آن را نقد کردند ؛ البته چون در تعداد انگشت شمار بودند ، نه صدایشان به جایی رسید و نه در فرم نقادی توانستند کسی را و یا گروه و رسانه ای را با خود همراه کنند .
عده ی پر تعداد دیگری هم بودند که سریعا فرمت png پوستر را دانلود کرده و عکسی تمام رخ از خودشان را با فتوشاپ به آن افزوده و همراه با هشتگ ” من هم تئاتری ام ” در صفحات شان در شبکه های اجتماعی منتشر کردند و اعلام حضور و وجود نمودند !
در این میان ما هم مانده بودیم حیران و البته کمی امیدوار .
حیران از اینکه در مراسم رسمی رونمایی از پوستر ، در واقع از یک پوستر رسمی رونمایی نشده بود . بلکه از یک طرح کمپین رونمایی شده بود ؛ کمپینی با عنوان ” من هم تئاتری ام ” !
جدا از این که این کمپین و اساسا این گونه کمپین ها و در حقیقت ، ذات کمپین ، چقدر – به ویژه در ایران زمین – کارآمد است و موجبات حرکت و پویش اجتماعی و فرهنگی را فراهم می کند ، ایده ی راه اندازی کمپین ” من هم تئاتری ام ” همراه با چنین طرحی به نظر ایده ی بدی نبود . اما این طرح نمی توانست و نباید که پوستر رسمی یک جشنواره بین المللی باشد ، جشنواره ای که بزرگترین رویداد تئاتری یک کشور محسوب می شود .
و امیدوار از آن جهت که شاید به عنوان پوستر اصلی جشنواره ( برای نصب روی در و دیوار شهر و… ) حداقل به جای عکس های افراد ناشناس ، از عکس های پیشکسوتان تئاتر استفاده شود و پوستر رسمی جشنواره با این روش ، معنا و رسمیت پیدا کند و مثلا وقتی فلان گروه اروپایی در طول جشنواره از یک ایرانی بپرسد که عکس روی پوستر کیست ؟ او جواب ندهد که نمی دانم ! بلکه بگوید که این فلان استاد تئاتر است که فلان آثار را نوشته و کارگردانی کرده و چه و چه .
همین طرح کلیشه ای و گل درشت استفاده از تصاویر پیشکسوتان می توانست به این به اصطلاح پوستر ، هویت و رسمیت ببخشد و در کنار آن زمینه یک کمپین مردمی ( در واقع به ظاهر مردمی ) را فراهم کند .
چنانکه وقتی دوره قبلی جشنواره ، پوستری خوب و قابل دفاع داشت و ما هم در موردش نوشتیم ( مطلبی با عنوان ” پوستری که می گوید تئاتر برای همه “ ) و از دلایل خوب بودن و اتفاقا مردمی بودنش گفتیم . در حالی که پوستر دوره ی سی و پنجم نه تنها خوب نیست بلکه در شعار ِ مردمی بودنش هم از پوستر دوره ی قبل گامی به عقب برداشته است .
…و امروز ما مانده ایم و ۳ عدد پوستر در ابعاد ۵۰ در ۷۰ با عکس هایی تمام رخ و چشمانی خیره به دوربین ؛ که هیچ یک از اعضا تحریریه تمایلی ندارد که در طول ساعات طولانی کار در ایام جشنواره مدام با آن روبرو شود و از آن نقاب بالمسکه ای عجیب روی عکس ها بترسد .
و این طور شد که تا این لحظه پوستری از سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر روی دیوارهای تحریریه تئاترفستیوال نصب نشده است و به همان جدول برنامه ی جشنواره اکتفا کرده ایم .
راستی به نظر شما ، پوستر امسال تعدیل شده ی همان پوستر عجیب و غریب جشنواره ی سی و سوم نیست ؟! پوستری خنده دار و عجیب که صدای عده ی زیادی را درآورد ، چنانکه دبیر آن دوره ، دکتر اردشیر صالح پور تغییر کردن پوستر را پذیرفت .
و شاید در این دوره مجریان و طراحان از ترس گرفتار شدن در مشکلی مشابه دوره سی و سوم ، با افزودن عنوان ” کمپین ” جلوی نقدها و مخالفت های احتمالی را گرفته اند ، البته شاید .
المیرا نداف – نویسنده میهمان
کی طراحی کرده این پوسترو
من موندم اونایی که عکسشون رو زیر این میذارن چه روحیه ای دارنا
ببخودی واسه خودشون سیبیل درست می کنن ??
خیلی خنده دار بود کارشون
اسباب خنده ی ما را فراهم کردند ?
من امروز برنامه جشنواره رو از گیشه تئاتر شهر برداشتم مثل مقوا بود اینقدر ضخامت داشت کاش به جای کیفیت چاپ به محتوای پوستر و جدول دقت میشد
Baba postere Oun sal behtar boooood
???In chie akhe
??Khanoomaye zesht aghayone birikht
سلام و خسته نباشید
متن دردمند شما را خواندم و یاد حرف دوستی افتادم که امروز در تیاترشهر کنارم بود
وقتی ورودی سالن اصلی مجموعه تیاتر شهر را با پوسترهای اینچنینی دیدیم خجالت زده شدیم و آهی کشیدیم که ما در این ۳۵ دوره چرا به چینین وضعی رسیده ایم
ای کاش پوسترهای این سال ها نگاهی بیاندازید تا درد من را نیز درک کنید