یادداشتی بر نمایش ” خاطرات هنرپیشه نقش دوم ” به کارگردانی افشین زمانی

به بهانه اجرای آن در سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر

نمایش ” خاطرات هنرپیشه نقش دوم ” از همان دقیقه آغازین تکلیف تماشاچی را در مواجهه با خود روشن می کند. از همان ابتدا تماشاچی متوجه دقت و نظم گروه می شود و این به واسطه دو امر می باشد : اولا ذهن منظم کارگردان و دانایی او از نسبت ِ میان خود و اثرش است که ( باعث شده همه چیز به اندازه باشد) ، دوما تمرین زیاد گروه .

نمایش خاطرات هنر پیشه دارای قصه است ، قصه ای ساده ولی خوب و اصولی و متن با روند درست و کشش اصولی خود ، توانسته قصه ساده خود را از خطر تبدیل شدن به نمایشنامه ای خسته کننده حفظ کند. کارگردانی خوب اثر هم در این زمینه ( حفظ ریتم ) موفق عمل کرده است.

در متن نویسنده به درستی از المان ها استفاده کرده است و پیام مد نظرش را به درست ترین شکل ممکن به مخاطب رسانده است ؛ که کاگردان هم به دور از غلو شدگی و یا جو زدگی ، با فرمی مناسب این پیام را روی صحنه منتقل می کند .

میزانسن های بسیار دقیق کارگردان که کاملا  در فضا سازی اثر موفق است در کنار متن قوی و بازی خوب بازیگران ، این نمایش را به کمال رسانده است.

کارگردان از همه عناصر در اختیارش به درستی استفاده کرده است. میزانسن های فعال با توجه به خالی بودن صحنه بسیار کارکرد درستی داشته و به واسطه دیالوگ های بسیار خوب ، همچنین شخصیت پردازی های دقیق کاملا فضای مد نظر متن و کارگردان را به تصویر می کشد.

 استفاده از نور و موسیقی هم نیز کاملا به جا و در میزانسن است.

از دیگر امتیازات مهم این اثر خلاقیت در صحنه پردازی است که بدون دکور و با حداقل آکسسوار  توانسته فضا سازی کند .

البته در صحنه پایانی تظاهرات و کشته شدن ذوالفقار ، به نظر می رسد که می بایست کمی صحنه شلوغ تر و پر هیاهو تر می بود.

نمایش ” خاطرات هنر پیشه نقش دوم ” نمایشی موفق از لحاظ فرم است ، که همه عناصر نمایشی مثل صحنه ، نور ،لباس، موسیقی ، میزانسن ها و سبک بازی ها در خدمت اثرند ؛ که این اتفاق به دست کارگردان اثر رقم خورده است و باعث شده تا تماشاچیان شاهد یک تئاتر قوی باشند .

محمدجواد حبیبی – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال