مطلب زیر از سری نوشته های شما مخاطبین عزیز است و انتشار آن الزاما مبنی بر تایید تئاتر فستیوال نمی باشد . همچنین خوانندگان می توانند هر گونه یادداشتی در تائید یا تکذیب این مطلب را به تئاتر فستیوال ارسال نمایند تا در بخش “یادداشت های شما” انتشار داده شود.
یادداشتی بر نمایش ” ننه دلاور و فرزندانش ” به کارگردانی افشین زمانی
آزاده ب – نمایش « ننه دلاور و فرزندانش » اثری از برتولت برشت ، از گونه نمایشنامه هایی است که در همه جای جهان مخاطب خاص خود را دارد چرا که متن تاثیرگذار این نویسنده از محتوایی برخوردار است که هر مخاطبی را به خود جذب می کند .
« ننه دلاور و فرزندانش » با وجود محتوای قوی که دارد ، فرم متناسبی را می طلبد و این انتظار از عهده هر کارگردانی برنمی آید و این مهم اجرای درست و اصولی این متن را بسیار حایز اهمیت می کند . همان طور که پیش از این اجراهای بسیاری از این متن را در جشنواره های مختلف دیده ایم و انتظارمان را برآورده نکرده است . حال کارگردان جوان کشورمان ، افشین زمانی اجرایی متفاوت از « ننه دلاور » را با کمترین ایراد به روی صحنه ی کوچک نمایشخانه استاد انتظامی به روی صحنه برده است .
نمایشی که با کارگردانی درست و اجرای بی نقص یکایک بازیگران همراه بوده ، از نقش ننه دلاور که تینا بخشی با بازی خوبش آن را بر عهده دارد تا نقش آشپز نمایش با بازی بی نقص سهیل ساعی .
اتفاق مثبت دیگر این نمایش حضور یلدا عباسی ، بازیگر نقش هلن ، یکی از فرزندان ننه دلاور است ، پرسوناژی که در دراماتورژی کار توسط افشین زمانی کارگردان اثر خلق شده و حضورش مانند تکه ای است که پازل نمایش ” ننه دلاور و فرزندانش ” را کامل می کند چرا که وجود این پرسوناژ به همراه اکت های خلاقانه به ریتم کار کمک می کند ولی متاسفانه تکلیف این پرسوناژ همانند فرزندان دیگر ننه دلاور در پایان داستان مشخص نمی شود .
در طراحی دکور نیز کارگردان تنها با استفاده از یک گاری توانسته فضاسازی درستی از نمایشنامه را برای مخاطب ایجاد کند و پرده های نمایش را یکی پس از دیگری برای او به نمایش درآورد .
البته ناگفته نماند که این نمایش ایرادهایی هم داشت ، نمایش آغازی بسیار جذاب و متفاوت دارد ولی هر چه به انتها نزدیک می شویم استرس کارگردان اثر برای کوتاه کردن متن احساس می شود و به تدریج کار خلاقیت خود را از دست می دهد و این اتفاق ریتم نمایش را اندکی دچار مشکل می کند .
چرا که در ابتدا نمایش ، با نریشینی از شعر خواندن بازیگران به همراه موسیقی و رقص آغاز می شود و بدین وسیله شخصیت ننه دلاور برای مخاطب تعریف می شود . ولی وقتی به اواسط اجرا می رسیم متن چند تکه روایت می شود برای مثال قسمتی که سوئیسی صندوق خزینه را برداشته اصلا برای فردی که نمایشنامه را نخوانده باشد مشخص نمی شود که چرا ؟ و دلیلش چیست و از کجا این صندوقچه را برداشته است ؟
و یا در قسمت انتهایی ، داستان به مخاطب نمی گوید چرا ننه دلاور از پیش دخترش می رود ؟
با این حال طراحی صحنه کارآمد ، بسیار ساده و به دور از هر گونه شلوغ کاری و هزینه گزاف ، میزانسن هایی اصولی ، طراحی لباس مناسب و همچنین موسیقی خوب و زنده نمایش ترکیبی از بهترین ها را در ذهن مخاطب ثبت می کند و باعث می شود ضعف های نمایش مخاطب را آزار ندهد . چرا که هر مخاطبی می داند به روی صحنه بردن اثری از برتولت برشت آن هم تنها در ۷۰ دقیقه کار آسانی نیست .
در پایان نمایش « ننه دلاور و فرزندانش » به کارگردانی افشین زمانی را می توان اثری موفق در فرم و محتوا دانست ، نمایشی که در عین حال که مخاطب را سرگرم می کند او را به فکر می برد و تجربه ای متفاوت از « ننه دلاور » را برای او به نمایش می گذارد .
