آیین اختتامیه هفدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی سه شنبه ۱۰ شهریور ماه در سالن اصلی تئاتر شهر برگزار شد . پس از پایان این مراسم خبرنگار تئاتر فستیوال طی گفت و گویی کوتاه با هنگامه مفید نویسنده و کارگردان تئاتر ، وی در رابطه با کیفیت جشنواره توضیحاتی داده است که در ادامه می توانید آن را بخوانید .

هنگامه مفید نویسنده و کارگردان تئاتر در رابطه با آثاری که در هفدهمین جشنواره نمایش های ایرانی و سنتی به روی صحنه رفتند گفت : من امسال کارهای زیادی در جشنواره ندیدم و نمی توانم بگویم که کدام اثر خوب و کدامیک ضعیف بود به این دلیل که این کارها توسط داورانی انتخاب شده که سال ها خودشان از هنرمندان این جشنواره بودند . جشنواره آیینی و سنتی ، جشنواره ای است که مخاطب خودش را می طلبد و هر که به این جشنواره می آید باید  هم حوصله دیدن تعزیه را داشته باشد و هم حوصله دیدن مراسم مذهبی،  سیاه بازی ، خیمه شب بازی و نقالی را داشته باشد . همه این ها در کنار هم جشنواره آیینی و سنتی ما را تشکیل می دهد بنابراین ما نمی توانیم کار خوب یا بد را انتخاب کنیم به این خاطر که این کارها انتخاب شده اند تا در این سالن ها نمایش داده شوند .

این کارگردان کیفیت این جشنواره را خوب ارزیابی کرد و افزود : جشنواره امسال به لحاظ کیفیت و این که همه در آن توانسته بودند مانند سال های گذشته شرکت کنند ، خیلی خوب و عالی بود و نباید انتظاری بیشتر از این داشت .

در جشنواره آیینی همیشه همین افراد که در همه این سال ها در جشنواره بوده اند شرکت می کنند  ، کسانی که جوان تر بودند تا الان که مسن تر شده و گروه هایی را تشکیل داده اند ، این ها کسانی هستند که به این جشنواره علاقه مندند و هر سال در آن شرکت می کنند و گروه های جوان و هنرمندان جوانتر به آن ها اضافه شده است . مسئله اصلی این است که ما دلمان می خواهد کمی دست و بال جشنواره بازتر شود و بتواند کمک بیشتری به این گروه ها کند ولی طبیعی است که در این جشنواره نتوانسته بودند گروه های بیشتری را دعوت کنند به همین خاطر به نظر من این جشنواره خیلی رنگ و لعاب هر سال را نداشت .

مفید در پایان در رابطه با ملی شدن جشنواره آیینی و سنتی و دیده شدن این آثار تنها در این جشنواره بیان کرد : جشنواره آیینی و سنتی پیش از این نیز ملی بوده چون متعلق به کشور ایران و ملت ایران است و نمی دانم تفاوتش با دوره های گذشته در چیست ، شاید به دلیل بودجه کمتر فکر کردند که بهتر است جشنواره بین المللی نباشد و یا شاید تدبیری باشد که بتوانند از گروه های داخلی بیشتری دعوت کنند ، پیشنهاد من در مورد  جشنواره نمایش های آیینی و سنتی این است که این گروه هایی را که ما تنها یک شب و یا یک سانس در مراسم افتتاحیه و یا اختتامیه آن ها را می بینیم و یا در نهایت اگر بتوانیم کارشان را در جشنواره بینیم وگرنه می روند تا سال آینده ، به خصوص که این جشنواره دوسالانه است و ممکن است در دو سال آینده خیلی ها از کسانی که شرکت کرده اند به علت کهولت نتوانند بار دیگر در این جشنواره حاضر شوند بنابراین این دیدارها باید مستمر باشد ما نمی توانیم درِ صندوق آیینی و سنتی را زین پس ببندیم و دو سال دیگر آن ها را از صندوق بیرون بیاوریم . و انتظار داشته باشیم که در دانشگاه ها بعضی از این رشته ها را تدریس کنند .

قولی که امشب جناب آقای مراد خانی دادند که البته دو سال گذشته هم چنین قولی داده بودند و من شاهد آن بودم باید انجام شود یعنی باید به جشنواره آیینی و سنتی مکانی ثابت دهند تا هرکس که بخواهد دانشجویانش را به آن مکان بفرستد یعنی لزومی ندارد این آیین ها فقط در دانشگاه تدریس شود و اگر یک مکانی برای نقالی باشد دانشجو هر روز و یا دو روز در هفته همانطور که به تئاتر یا فیلم می بینید به دیدن نقالی هم می رود . ولی اگر این اتفاق نیفتد یعنی ما دوباره درِ صندوق آیینی سنتی را می بندیم تا دو سال دیگر و این کار بیشتر از آن که کمک کند ، ضرر می زند .