هوشنگ ابتهاج درگذشت.
به گزارش تئاتر فستیوال به نقل از سرویس ادبیات هفت گاه، امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به ه. الف سایه شاعر و پژوهشگر ایرانی بامداد چهارشنبه ۱۹ مرداد ماه در آلمان دار فانی را وداع گفت.
هوشنگ ابتهاج ششم اسفند ۱۳۰۶ شمسی در رشت متولد شد. نخستین اثرش به نام «نخستین نغمه‌ها» را در سال ۱۳۲۵ شمسی منتشرکرد. از مهم‌ترین آثار هوشنگ ابتهاج تصحیح او از غزل‌های حافظ است که با عنوان «حافظ به سعی سایه» نخستین بار در ۱۳۷۲ شمسی توسط نشر کارنامه به‌چاپ رسید. سایه سال‌های زیادی را صرف پژوهش و حافظ‌شناسی کرده که این کتاب حاصل تمام آن زحمت‌هاست .
ابتهاج از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ شمسی سرپرست برنامه گل‌ها در رادیوی ایران و پایه‌گذار برنامه موسیقایی گلچین هفته بود. تعدادی از غزل‌ها، تصنیف‌ها و اشعار نیمایی او توسط موسیقی‌دانان ایرانی نظیر محمدرضا شجریان، علیرضا افتخاری، شهرام ناظری، حسین قوامی و محمد اصفهانی اجرا شده‌است.
از همکاری های هوشنگ ابتهاج و زنده یاد استاد محمدرضا لطفی می توان به آلبوم موسیقی «بال در بال» اشاره کرد که شامل شعرخوانی هوشنگ ابتهاج و بداهه‌نوازی تار استاد محمدرضا لطفی در کنار تنبک نوازی محمد قوی‌حلم می‌باشد. این آلبوم به مناسبت هفتادمین سالگرد تولد هوشنگ ابتهاج منتشر شد.
همکاری هوشنگ ابتهاج و استاد محمدرضا لطفی به سال ۱۳۵۳ برمیگردد که استاد لطفی در رادیو ایران که ابتهاج مدیر موسیقی آن بود، گروه موسیقی شیدا را تشکیل داد. نوازندگان این گروه به همراه استاد محمدرضا شجریان پس از واقعه ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ از رادیو استعفا و به شکل مستقل فعالیت خود را در کانون چاووش ادامه دادند.
ابتهاج درباره همکاری با استاد لطفی می‌گوید: «در رادیو دو گروه شیدا و عارف را داشتیم؛ محمدرضا لطفی سرپرست گروه «شیدا» و علیزاده و مشکاتیان مشترکا سرپرست گروه عارف بودند. روز بعد از ۱۷ شهریور ۵۷ که از رادیو استعفا کردیم «چاووش» را درست کردیم. گروهی متشکل از گروه عارف و شیدا به اضافه یکی دو نفر دیگر. می‌خواستیم به موسیقی ایران که مدتی بود طرف بی‌اعتنایی قرار گرفته بود جان تازه‌ای بدهیم. چاووش شد پرچمدار موسیقی ایران؛ هنوز هم وقتی از موسیقی امروز حرف می‌زنند گوشه چشمی هست به کارهای «عارف» و «شیدا».»
اعضای چاووش به سرپرستی هوشنگ ابتهاج در زیرزمین خانه استاد محمدرضا لطفی گردهم آمدند. نخستین تولیدات مخفیانه این گروه سه سرود به نام‌های «شب‌نورد» (برادر نوجوونه)، «سپیده» و «آزادی» بود. «سپیده» که معروف‌ترین اثر استاد محمدرضا لطفی شناخته شده، قطعه‌ای بود با صدای استاد محمدرضا شجریان و شعر هوشنگ ابتهاج (سایه) که در روزهای نخست انقلاب ساخته شد.
وبسایت خبری، تحلیلی تئاتر فستیوال، درگذشت این شاعر برجسته را به تمامی ملت ایران و دوستداران شعر و ادبیات و نیز خانواده ی فرهیخته ی این هنرمند ارزشمند تسلیت می گوید.
فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت
دیدیم کزین جمع پراکنده کسی رفت
شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ
زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت
آن طفل که چون پیر ازین قافله درماند
وان پیر که چون طفل به بانگ جرسی رفت
از پیش و پس قافله ی عمر میندیش
گه پیشروی پی شد و گه بازپسی رفت
ما همچو خسی بر سر دریای وجودیم
دریاست چه سنجد که بر این موج خسی رفت
رفتی و فراموش شدی از دل دنیا
چون ناله ی مرغی که ز یاد قفسی رفت
رفتی و غم آمد به سر جای تو ای داد
بیدادگری آمد و فریادرسی رفت
این عمر سبک سایه ی ما بسته به آهی ست
دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت
رشت – ۱۳۲۶
