یادداشتی بر نمایش هوموریباس به کارگردانی یــــاسر خاســب
نمایش هوموریباس با یک نریشن شروع می شود ، نریشنی که الصاق شده به نمایش است و در ابتدای کار خیلی سریع تکلیف مخاطب را با اثر روشن می کند و در حقیقت با این نریشن به شعور مخاطب توهین می کند . زیرا نمایش بدون نریشن نیز می توانست برای مخاطب گویا باشد و نریشن آن تنها وصله ای بود بر تئاتر فیـــزیکـــال هومـــوریبـــاس .
هوموریباس به نبرد بین خیر و شر اشاره دارد ، نبردی که همواره در همه لحظات همراه انسان است ، چه انسانی که در نمایش می بینیم تازه متولد شده و چه انسان امروز در موقعیت هایی مختلف جامعه . ( اوست که همیشه بین این دو نیرو قرار می گیرد و خود باید یکی از آنها را برگزیند )
نمایش هوموریباس تئاتری است که برپایه دیالوگ استوار نیست و تنها مبتنی بر حرکت است . در این بین طراحی نور و موسیقی کار المان تاثیرگذاری در روند اجرا هستند و به درک مخاطب از سوژه کمک می کند .موسیقی نمایش با فرمی متفاوت پرداخته شده و در بعضی پرده ها مخاطب را با فرم جدید و خلاقانه ای که دارد غافلگیر می کند .
نکته مثبتی که نمایش هوموریباس می توان اشاره کرد ، هم پوشانی فرم با محتوای اثر بود . به همین دلیل اثر می توانست بدون دیالوگ تنها با استفاده از موسیقی و حرکت محتوایش را به مخاطب القا کند و او را به تفکر وا دارد ، درکی که برای هر یک از مخاطبان نمایش می تواند متفاوت باشد و بسته به پس زمینه ای که هرکس از مضمون خیر و شر در ذهن خود دارد معنا شود .
و اما نکته منفی که در نمایش هوموریباس دیده می شود به محتوای کار برمی گردد و همچنین زاویه دید کارگردان نسبت به نمایش ، این در حالی است که نمایش هوموریباس با خلاقیت در اجرا و انتخاب سوژه مناسب می توانست اثری عالی باشد ولی این پازل زیبا در تکه پایانی خود مخاطب را با سوالی بزرگ از سالن خارج می کند که چرا ، نیروی خیر در نهایت مغلوب نیروی شر می شود و او نیروی شر پیروز نبرد این دو نیروی ماورایی می شود و نمایش هوموریباس با این اتفاق به پایان می رسد .
نسترن داوودی – تئاتر فستیوال
نویسنده ی محترم،خانم داوودی
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد!