نمایش “مرگ کسب و کار من است” به نویسندگی صحرا رمضانیان و کارگردانی پیمان کریمی و کاری از گروه نقش جهان که اردیبهشت ماه امسال در اصفهان به روی صحنه رفت ، یکی از نمایش های حاضر در بخش مرور تئاتر ایران و مسابقه تئاتر ایران سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر بود . به همین بهانه خبرنگار تئاتر فستیوال گفت و گویی با پیمان کریمی ، کارگردان این اثر نمایشی داشته است که می توانید در ادامه بخوانید .
محمدرضا قیطاسی – تئاتر فستیوال : پیمان کریمی در مورد انتخاب متن و در نهایت رسیدن به اجرای نهایی نمایش “مرگ کسب و کار من است” توضیح داد : در کارهای قبلی ام ، متن ها را بیشتر خودم می نوشتم و شیوه و متد کاری ام به صورت کارگاهی بوده به این صورت که بخشی از متن را می نوشتم و بقیه در تمرین ها شکل می گرفت و معمولا نمایش هایی که به جشنواره فجر آوردم ، کار خودم بوده است . ولی از وقتی که با متن های خانم رمضانیان آشنا شدم ، دیدم به ذهنیتی که در متن هایم دنبالش بودم ، خیلی نزدیک بود . به هر حال این متن را انتخاب کردم و تغییرات جزئی هم در آن داده شد که شاید نویسنده خوشش بیاید و شاید نه . به هر حال من چون کارگاهی کار می کنم تغییراتی در متن ایجاد شد .
او در ادامه با بیان اینکه علاوه بر تئاتر در رشته مجسمه سازی نیز تحصیل کرده است ، گفت : زمانی امکان دیدن کارهای خارجی وجود نداشت و نهایتا عکسی در مجله ای یا جایی دیگر می دیدیم . در این عکس ها فضای خاصی بود که احساس می کردم که این فضا در نمایش هایی که در ایران می بینم وجود ندارد . همیشه برایم جای سوال بود که چه تفاوتی دارند ، چرا حسی که یک عکس می دهد متفاوت با آن چیزی است که من در ایران ، در سالن می بینم . وقتی رشته تجسمی خواندم ، دیدم که رابطه بین هنرهای تجسمی و تئاتر است که فضا را خاص کرده و این فضای بصری را که ایجاد می کند و این رابطه را پیدا کردم . این متن هم همین قابلیت را به من می داد که جدای دیالوگ هایی که خانم رمضانیان ، آن ها را به گونه ای خوب می نویسند که می توان به شکل مونولوگ اجرا کرد ، حتی همه متن هایش چون دیالوگی قوی دارد ، می توان بدون آنکه هیچ اتفاق بصری در اجرا بیفتد آن را کار کرد ، و دیدم که این متن به من این قابلیت را می دهد که به تصاویرو اتفاقات زیبایی برسم .
کارگردان نمایش “من هنوز زنده ام” در پاسخ به اینکه در جشنواره تئاتر فجر توانستید به چند در صد از ایده هایی که داشتید ، دست پیدا کنید ، گفت :ما نمایش “مرگ کسب و کار من است” را اردیبهشت به مدت یک ماه در اصفهان اجرای عمومی رفتیم و در جشنواره استانی ، نمایش برگزیده شد تا به جشنواره فجر رسید .به هر حال جشنواره ایده آل های ما را برآورده نمی کند چون به سالن جدیدی آمده ای و بحث دکور مطرح می شود ، ما از یک روز قبل اجرا داشتیم دکور می زدیم ، همه این ها تاثیرش را بر کیفیت کار می گذارد .
این کارگردان جوان در مورد تاکید بروی المان آب در صحنه نمایش توضیح داد : ما این کار را با همین دکور و همین آب در اجرای عمومان در اصفهان هم داشتیم . همچنین در جشنواره استانی با داوری نادر برهانی مرند ، حمیدرضا آذرنگ و ایوب آقا خانی بودیم . در اینجا ما با چند فضا مواجه ایم ، اگر از لحاظ نشانه شناسی بخواهیم بررسی کنیم ، با توجه به تختی که وسط بود و طناب هایی که به بالا رفته بود فضایی سورئالیستی ایجاد شده بود و به لحاظ مکانی با غسال خانه و قبر مواجهیم ، فضاهایی که مرطوب او آبی که از بالا می چکید به لحاظ ظاهری به کار می خورد .
وی در مورد سالن اجرای نمایشش در جشنواره گفت : ما قبلا هم در جشنواره فجر شرکت کرده ایم ، دفعه های قبلی که به فجر می آمدیم ، زمانی که می فهمیدیم کارمان قبول شده ، هم خوشحال می شدیم ، هم ناراحت ، چرا که نهایتا می آمدیم که یک اجرا در تالار هنر با ده نفر تماشاچی داشته باشیم . جشنواره های پیشین اینگونه بود ، حداقل در چند دوره ای که من در آن بودم به این شکل بود که بدترین سالن ها و بد ترین زمان ها را به ما می دادند و به بدترین شکل به کارهایی که از شهرستان می آمد ، نگاه می شد . ولی امسال همه چیز منظم و خوب برگزار شد . در ابتدا وقتی دیدم درتماشاخانه سرو قرار است اجرا برویم ، نگران شدم چون هیچ شناختی از این تماشاخانه نداشتم و دو ماه بود که ساخته شده بود ولی وقتی آمدیم ، خدا را شکر خوب بود . این شد که در کیفیت کار من تاثیر خاصی نگذاشت و من راضی بودم .
کارگردان نمایش “عصر جدیدتر” در مورد کیفیت برگزاری سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر از نظر برنامه ریزی های انجام شده به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : به نظرم جشنواره امسال بهترین دوره نسبت به دوره های قبل بود . از ابتدا همه چیز منظم بود ، ارتباطشان با ما ، برنامه ریزی ها و اطلاع رسانی شان ، نوع اسکان گروه و همکاریشان خیلی خوب بود .این دوره مثل قبل نبود و دیگر این حس را نداشتیم که در یک سالن کوچک با تماشاگر کم اجرا می رویم . امسال دیدیم که گروه های شهرستانی ، هم در سالن اصلی تئاتر شهر و هم چهارسو و هم تالار مولوی حضور داشتند . این یک نمونه است که نشان می دهد همه چیز خوب بوده و نهایت تشکر را از دبیرخانه جشنواره و همکارانشان دارم .
پیمان کریمی در پایان با بیان اینکه دید خوبی را که در این دوره از جشنواره به گروه های شهرستانی داشتند ، به فال نیک می گیریم ، گفت : امیدوارم این روند ادامه پیدا کند و این گروه ها بتوانند به اجرای عمومی در تهران برسند . همانطور که دیدیم پیام دهکردی کارش را به اصفهان آورد و سالن کامل پر شد همچنین رضا گوران نیز می خواهد کارش را در اصفهان اجرا ببرد . این اتفاق می تواند به شکل دیگر تکرار شود یعنی گروه های شهرستانی به تهران بیایند و اتفاقات خوبی رقم بخورد .
