نمایش کوپن به نوشتۀ سپیده خمسه نژاد و کارگردانی سید جواد روشن ، امروز(چهارشنبه ۲ بهمن) ساعت ۱۸ بر روی صحنه رفت .
این نمایش که در دو سانس ۱۸:۳۰ و ۲۰:۳۰ و تنها در یک شب در سالن چهارسو بر روی صحنه رفت ، اثر اقتباسی از کتاب داستان کارت ، نوشته مارسل امه است .
به غیر از شکل همیشگی سالن که شامل ازدحام بیش از ظرفیت و بوی همیشه نامطبوع سیگار و … می باشد، کوپن کاری دوست داشتنی به نظر می رسید .
نمایش از دیدن اخبار توسط ژول ( پرسوناژ اصلی نمایش ) آغاز شد و با ریتمی راحت و قابل کنترل به کوپنی شدن زندگی آدم ها ادامه پیدا می کند و این ریتم تا پرده آخر نمایش که نشان می داد دولت مردان برای جمع آوری رای از کوپنی کردن زندگی پشیمان شده اند و حال به دنبال پیدا کردن دلیلی قهرمانانه برای پایان دادن به طرح خود هستند، ادامه پیدا کرد .
یکی از نکات منفی که در طول نمایش حواس تماشاگر را پرت می کرد وجود پرنده ای بود که از اواسط نمایش شروع به سروصدا کرد و حتی در زمانی که قرار بود روی سن و در صحنه ی نمایش نباشد، صدایش همچنان از پشت صحنه می آمد.
یکی دیگر از نقاط ضعف این نمایش تپق های بیش از اندازه ی بازیگران به ویژه بازیگر نقش مالفرو بود که برای نمایش ایراد بزرگی محسوب می شود.
از بین بازیگرها خانم مقصودلو بازی قابل توجهی از خود به نمایش گذاشت و در مقابل آن بازیگر زن جوان (فهمیه امن‌نژاد) بازی ضعیفی را اجرا کرد و در حدود ۹۰دقیقه ۵ دست لباس و کفش تعویض کرد که برای چنین تئاتری غیر معقول به نظر می رسد.
این تئاتر که در بخش تئاتر نسل نو و برای اولین بار بر روی صحنه رفت که اصطلاح ” شب ژنرال ” از سوی تئاتری ها به آن تعلق می گیرد، هنوز کار خامی است و جای تمرین زیادی برای پخته شدن دارد. ولی قرار گرفتن این تئاتر در بخش چشم انداز تئاتر در سال ۹۳ قضاوتی زود هنگام است.
آرزو شفق – تئاتر فستیوال
