تئاترفستیوال: مطلب زیر از سری نوشته های شما بینندگان عزیز است و انتشار آن الزاما مبنی بر تایید تئاترفستیوال نمی باشد.همچنین خوانندگان می توانند هرگونه یادداشتی در تائید یا تکذیب در رابطه با این مطلب به سینمافستیوال ارسال نمایند تا در بخش یادداشت های شما قرار داده شود.
حامد نصیری:
۱.
در این نمایش، به گفته ی یکی از بازیگرانش، از آنجا که بازیگران زبان فرانسه بلد نبودند، کارگران، زبانی را اختراع کرده که غیر از خودشان هیچیک از مخاطبان، زبان اختراعی اش را متوجه نمی شد و از نمایش سر در نمی آورد.
۲.
کل این نمایش به یک پرده ختم می شد که تنها پرده ی نمایش هم بود. به طوری که بازیگران ، هشت بار سر میز آمدند و غذا خوردند و با زبانِ اختراعیِ کارگردان صحبت کردند و دوباره تکرار و تکرار و تکرار و این باعث می شد مخاطب، از دیدن تنوع در نمایش محروم بماند و یک نمایش تکرار در تکرار تماشا کند.
۳.
حسین توازنی زاده که نقش پدر خانواده را سر میز غذا باز ی می کرد، در چند صحنه، در حین اینکه مواد غذایی روی میز را به سمت فورتی (امین پروین) پرتاب می کرد ، مواد روی تماشاگران هم ریخت و برخلافِ موسیقی آرامِ نمایش ، یک صحنه ی نا آرام را برای مخاطب رقم زد ، به نوعی که تماشاگر نمی دانست موسیقی را باور کند یا بازی آقا توازنی زاده را .
۴.
به گفته ی آن خانم بازیگر ، کارگردان قصد داشت هرکس، خود، برداشتی از نمایش کند و برایش فرقی نمی کرد مخاطب به هدف اصلی نمایش رسیده باشد(البته اگر هدفی در کار باشد) یا نه. و این یعنی در نمایش مخاطب اصلا در نظر گرفته نشده است و یا اگر هم در نظر گرفته شده ، شاید مخاطب را احمق فرض کرده اند.
۵.
جالب اینجاست وقتی از همان بازیگر نمایش پرسیدم: من نتوانستم برداشتی از این نمایش داشته باشم ، شما که از بازیگران این نمایش هستید برداشت خود را از بازی خود و موضوع نمایش به من دهید؟ در جواب گفتند: شخصا ، هیچ برداشتی ندارم.
۶.
تنها نکته ی جالب این نمایش موسیقی آن بود ، ولی تنها موسیقی ولا غیر . چرا که موسیقی به تنهایی ، به هیچ وجه با نوع بازی ها هماهنگی نداشت .
۷.
و اما از نمایشِ بد هم می شود برداشت های خوب کرد؛ در نمایش دیدیم ، در جنگ جهانی اول در حالی که فرانسه در حال جنگ بود ، خانواده ای در فرانسه زندگی می کردند ، که همه ی اعضای خانواده اصرار بر ترک آن کشور داشتند به غیر از فورتی که قصد داشت در کشورش بماند و به جنگ برود و آخرهم به مقصد خود رسید.
