یادداشتی برنمایش “باغ وحش شیشه ای” به کارگردانی سید علی اصغر حسینی

نمایشنامه ی “باغ وحش شیشه ای” بی شک یکی از نمایشنامه های معروف و محبوب تنسی ویلیامز است که تا امروز گروه های تئاتری زیادی ، این نمایشنامه را به روی صحنه برده اند . با این حال هنوز هم دیدن اجرایی خوب از این نمایشنامه خالی از لطف نیست . اما بی شک هیچ کس علاقه ای ندارد که از یک نمایشنامه ی خوب یک اجرای بد ببیند ! و این اتفاقی است که در “باغ وحش شیشه ای” به کارگردانی سید علی اصغر حسینی رخ داده است .

کارگردان نمایش ، هنوز غوره نشده ، خیال مویز شدن به سرش زده است چرا که در مرحله ی نخست ، نمایشنامه را تغییر داده است . پرسوناژهایی به نمایش اضافه شده است که تا انتها نمی توان فهمید این پرسوناژها که هستند و یا چه هستند !

نمایش با حرکاتی فرمیک ، از دو پرسوناژ مشکی پوش شروع می شود . شروعی اساسا بی ربط به نمایشنامه و حرکاتی بسیار ابتدایی ، زشت و خنده آور از دو بازیگر بی نهایت کارنابلد ! این پرسوناژهای سیاه پوش ، در مواقعی نقش شیطان ، در مواقعی فرشته ، در مواقعی فردی در گذشته و در مواقعی در خیال و رویا می روند و می آیند ! اساسا معلوم نیست چرا هستند و چه کمکی می توانند به روند اثر کنند .

بازیگران دیگر نیز مبتدی هستند و دقیقا آنگونه بازی می کنند که نباید بازی کنند ! گویا حتی یکبار هم اصل نمایشنامه را نخوانده اند که لااقل بتوانند اندکی به شخصیت پرسوناژها نزدیک شوند . بازی اگزجره و بی ربط بازیگران بدجور توی ذوق می زند . اصلا تماشاگر درکی از ” باغ وحش شیشه ای ” لورا پیدا نمی کند همینطور که درکی از لاابالی بودن تام ندارد . تام کیست ؟! چه می خواهد ؟! چرا به سینما می رود ؟ً چرا پول برق را پرداخت نمی کند ؟! جیم چطور ؟! یک هرزه ی حرفه ای است ؟! چرا اینقدر اغراق شده بازی می کند ؟! چرا پررو و بی حیاست ؟! لورا که اساسا نقشی ندارد . حتی بازیگر نقش لورا در مواقعی فراموش می کند که معلول است و سالم راه می رود ! آماندا نیز تنها داد و فریاد راه می اندازد ، لوس و بی معنا !

گویا کارگردان ” باغ وحش شیشه ای ” جدیدی را کارگردانی کرده است که معلوم نیست نوشته ی کیست ، چه هدفی را دنبال می کند و چه حرفی می خواهد بزند ؟!

بر تمام این اوضاع نابه سامان ریتم کند و میزانسن های غلط نمایش را هم اضافه کنید. در واقع کارگردان می توانست با توجه و تمرکز بر روی اصول و بایدهای یک نمایش ، ” باغ وحش شیشه ای ” را قابل دیدن کند ، اما با شتاب زدگی ، تغییر بی مورد نمایشنامه و تخطی کردن از اصول بدون هیچ پشتوانه ای ، مخاطب را با یک اثر شلوغ و به هم ریخته مواجه می کند .

سعید خالقی – تئاتر فستیوال