دیدن نمایش ” سفر به غرب ” به عنوان یک نمایش خیمه شب بازی دعوت شده از کشور تایوان زمانی می توانست برای مخاطب ایرانی جذابیت داشته باشد که قوی تر و یا حداقل در سطح نمایش های خیمه شب بازی ایرانی باشد .
یعنی اگر قرار است گروهی خارجی نمایشی را برای ما اجرا کند که نه خلاقیت و نوآوری در سبک اجرایی و نه تکنیکی در ساخت عروسک و عروسک گردانی داشته باشد ؛ چه ضرورتی برای اجرای آن وجود دارد ؟!
یکی از مهم ترین اشتباهات اجرایی این نمایش ، انتخاب اشتباه محل اجرا است . چرا که در این نمایش خیمه در نظر گرفته شده برای عروسک گردان ها ارتفاع بلندی دارد و با قرار گرفتن روی سِنِ بلندِ تالار هنر ، عملا عروسک ها را در موقعیتی قرار می دهد که مخاطبینی که در ردیف های جلوی سالن نشسته اند به سختی بتوانند اتفاقات روی صحنه را ببینند .
از طرف دیگر ” سفر به غرب ” ، قصه ی پرکشش و جذابی ندارد . قصه ای کلیشه ای برآمده از فرهنگ آسیای شرقی که پادشاهی در تقابل و جنگ با پادشاه دیگر است که در قالب یک نمایش عروسکی به هیچ وجه نتوانسته است مخاطب را جذب کند و تنها بخش جذاب آن قسمت های شمشیر بازی و رزمی بازی پرسوناژها است .
از سوی دیگر دیالوگ های این نمایش به زبان فارسی نبود که با توجه به محل بد قرارگیری بالانویس در سمت چپ سالن ، برای اغلب تماشاگران غیرقابل خواندن بود و عملا غیر از دیدن صحنه های شمشیربازی و جنگِ عروسک ها که خطاهای اجرایی هم داشتند ، چیزی دستگیر مخاطب نمی شود .
عروسک گردان های این نمایش هم مهارت کافی برای گردانیدن عروسک های این نمایش ندارند و در چند صحنه موقع جا به جایی عروسکها ، خیمه را تکان می دهند !
میزانسن گروه موسیقی نمایش هم بسیار بد است . در گوشه ای از سالن قرار گرفته که مخاطبانی که سمت مخالف آن نشسته اند ، آن ها را نمی بینند و در عین حال موسیقی با ساز های مخصوص به کشورهای آسیایی چنان بلند است که گوش خراش و آزار دهنده است .
آشنایی با نمایش های عروسکی سایر کشورها به خصوص کشورهایی با پیشینه ی تاریخی در یک جشنواره نمایش عروسکی می تواند بسیار جذاب و سرگرم کننده باشد به شرط آنکه آثار قابل قبولی در اجرا ، تکنیک ، عروسک و … باشند .
مینا محمدی – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال
