یک نمایش طوطی وار و تصنعی


یادداشتی بر نمایش “پلیکان” به کارگردانی محسن حاج نوروزی

تئاتر فستیوال

“پلیکان” آگوست استریندبرگ در اجرای آن به کارگردانی محسن حاج نوروزی نه تنها توسط کارگردان اثر درک نشده است ، بلکه توسط بازیگران ، پرفورمرها و حتی توسط طراح پوستر و بروشور نیز درک نشده است .

فضا ، تم ، موسیقی ، بازیگران ، نحوه کارگردانی و طراحی حرکات هیچ یک با آنچه در نمایشنامه های استریندبرگ به صورت غالب ، جریان دارد ، هم خوانی ندارد .

طراحی حرکات ِ غلو شده و بی معنا ، بازی های ضعیف ، پرتپق و خارج از کنترل ، طراحی صحنه پیچیده ولی غیرکاربردی و پر اشتباه از بارزترین مشخصه های این نمایش است .

استفاده از حرکات نمایشی ، نمایش را بریده بریده می کند ، چرا که اساسا با فضای نمایشنامه و آنچه بر صحنه در جریان است تضاد دارد و دو پاره است و تماشاچی نمی تواند ارتباط این صحنه را با اصل نمایش دریابد . به این اضافه کنید پرفورمرهایی که غیرحرفه ای و مبتدی بودند و از عهده ایفای حرکات مورد نظر کارگردان برنمی آمدند .

بازیگران تصنعی و پرتپق بازی می کردند و میمیک صورت و اکت های تصنعی آن ها نشان از عدم درک نمایشنامه و پرسوناژها توسط بازیگران داشت .

ایده دکور گرچه خوب بود ولی پر از اشتباه بود : موقعیت مکانی را نشان نمی داد ، پر بود از آکسسوارهایی که زودتر از زمان مورد نظر روی صحنه قرار داشتند ( مثلا کلاه و پالتوی داماد خانواده قبل از آنکه به خانه برسد ، روی چوب رختی است ) و البته پنجره هایی که با هزینه زیاد طراحی شده بودند اما بی کاربرد باقی مانده و یا به بدترین شکل ممکن و تصنعی از آن ها استفاد می شد .

اصلی ترین شخصیت “پلیکان” استریندبرگ ، پدر خانواده است که داستان حول او می چرخد و او باید بیشترین تاثیر را روی تماشاچی بگذارد ، در واقع گرچه پدر مرده است اما باید ردپای پر رنگ او حتی بعد از مرگش هم حس شود ؛ اما در این اجرا از ” پلیکان ” ، پدر اساسا معرفی نمی شود و در حد یک عکس باقی می ماند .

پرده پایانی نیز ، گرچه اوج نمایشنامه و پایان دردناک یک تراژدی است اما در این اجرا از “پلیکان” در اثر بازی های تصنعی و کارگردانی ضعیف ، خنده دار و غیرتراژیک درآمده است .

انتخاب یک نمایشنامه خوب ، قدمی موثر در خلق یک نمایش خوب است ؛ اما بی شک کارگردان و طراح نمایش باید درک درستی از سوژه نمایشنامه داشته باشد و با آن زیست کرده باشد وگرنه نتیجه می شود یک اجرای طوطی وار و تصنعی .

المیرا نداف – نویسنده مهمان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *