« آبگوشت زهرماری » یک نمایش ساده ، خوش ریتم ، یکدست و هماهنگ است و با اجرایی گرم و دلنشین که در اولین روز از نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی به روی صحنه رفت .
قصه ی این نمایش نسبت به نمایشنامه اصلی آرش آبسالان ، دست خوش تغییراتی در بستر روایت داستان شده است و به جای آنکه در آشپزخانه ی دربار شاه قاجاری در تهران اتفاق بیفتد ، در آشپزخانه ی یک خان ، در یکی از شهرهای جنوبی ایران روایت می شود و این تغییر مکان و موقعیت ، به واسطه موسیقی ، لهجه و بازی بازیگران به خوبی به اجرا در آمده است .
موسیقی جنوبی شاد ابتدایی این نمایش که همزمان با ورود تماشاگر به سالن نواخته می شود ، انرژی بالایی را به تماشاگران منتقل می کند و قطعه ی نواخته شده ، شروع کننده ی بسیار خوبی برای این نمایش ، شادی بخش و دعوت کننده است . حسین اسدی ، کارگردان این نمایش ، در طول اثر هم ، با استفاده از گروه موسیقی خود ، با اجرای قطعات فولکلور جنوبی ، نِی مِه خوانی ها * و ترانه های آیینی جنوبی و تلفیق آن با قصه ی نمایش ، ضربآهنگ بسیار خوبی به کلیت این اثر می بخشد و به خوبی می تواند ریتم نمایش را به واسطه آن کنترل و همچنین حس های مختلفی چون شادی ، ترس ، غم و … را ایجاد کند .
قصه ی این نمایش که به شکل بازی در بازی روایت می شود ، با استفاده از چند آکسسوار ساده به خوبی از فضایی به فضای دیگر تبدیل می شود و نور ، موسیقی و دیگر المان های نمایش در خدمت اثر هستند .
و بیش از هرچیز دیگر ، توانایی بازیگران این نمایش ، در ساختن تیپ های مختلف و بازی در نقش های متفاوتی که در قصه وجود دارد را نباید نادیده گرفت . بازیگرانی که با تمام وجود ، به شکل کاملا هماهنگ و یکدست به ایفای نقش خود می پردازند .
« آبگوشت زهرماری » به کارگردانی حسین اسدی که از جزیره خارک دراین دوره از جشنواره نمایش های آیینی و سنتی اجرا شد ، نمایش موفق و امیدوارکننده ای بود و با اجرایی قابل قبول ، توانست ارتباط خوبی با مخاطبان خود برقرار کند و تاثیرگذار باشد و از پس اجرای قوی در گونه ای از نمایش ایرانی، پیام خود را به مخاطب برساند . نمایشی که به خوبی توانست طعم شیرین و دلچسبی را در خاطر تماشاگران خود برجای بگذارد .
مینا محمدی پور – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال
* آوازهای دریانوردان هنگام کار بر رویِ لِنج
