یادداشتی بر نمایش “نسل آخر” به کارگردانی سمانه زندی‌نژاد و فرزانه سهیلی
به بهانه اجرایش در سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر
عنصر “زمان” و واکاوی تاثیر آن بر زندگی انسان‌ها در برهه‌های مختلف زندگی در سه اثر اخیر مشترک زندی‌نژاد- سهیلی ( “به مراسم مرگ داداش خوش آمدید” ، “عروسک‌های سکوت” و این اثر ) به موتیف تکرار شونده‌ای تبدیل گشته است . عنصر مشترکی که در هر اثر به شیوه‌ای مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد که شاید در اثر اول و اثر اخیر ، شباهت‌های زیادی را به توان در گونه و فرم نگاه به آن پیدا کرد.
نسل آخر، به قصه یک خانواده پر جمعیت در بازه‌های مختلف زمانی می‌پردازد . در بازه‌های اکنون و گذشته و احتمالا آینده . دکور ؛ چارچوب یک خانه است و حوضی در بیرون خانه و کانال کولر که به عنوان یک نخ تسبیح ، حلقه ارتباطی شخصیت‌های مختلف داستان و بستر شخصیت‌پردازی خالق اثر می‌شود . خانواده‌ای با پدر، مادر، دو دختر و دو پسر که با تمهیدی روایی، بازیگرانی با پوشش یکسان و همزاد گونه ، نقش‌های آنان را ایفا می‌کنند . زندی‌نژاد و سهیلی در اثر اول خود ، “به مراسم مرگ داداش خوش آمدید” نگاهی تقدیرگونه را به مفهوم زمان مورد بررسی قرار دادند. دریچه‌ای به موضوع از آن جنبه که آیا می توان جلوی یک اتفاق رخداده/ مرگ داداش، را می‌توان با عقب‌بردن فرضی زمان گرفت؟
در “عروسک‌های سکوت”، آن‌ها به بازی با دوگانه متناقض مرگ/ زندگی می‌پردازند و این سوال را پیش روی تماشاگر قرار می‌دهند که به واقع مفهوم “زندگی” و “مرگ” در چه بستری و در چه زاویه‌ای نسبت به هم قرار دارند ؟ و اینک در سومین اثر خود ، این پرسش را پیش روی تماشاگران خود قرار می‌دهند که به واقع ، تصمیم‌های فردی افراد چگونه در گذشته ، ریشه دوانده است و احتمالا تاثیر آن بر آینده چه خواهد بود؟ پرسشی عمیق و هستی‌گرایانه که از زاویه‌ای باز هم پهلو به پهلوی مفهوم مبهم “تقدیر” قرار می‌گیرد.
انتزاعی بودن مفهوم مورد اشاره این موضوع را باعث می‌شود که مخاطب در تماشای اول اثر جدید این گروه، به سختی می‌تواند به درک کاملی از دنیای اثر دست پیدا کند ولی شیوه روایت زیبای اثر و گذاشتن نشانه‌ها و المان‌ها او را کنجکاو تماشای دوم و گره‌گشایی‌های بعدی از اثر نگاه خواهد داشت.
نسل آخر، اثری است که در زمان اجرای عمومی بایستی مورد بحث و بررسی دقیق قرار گیرد و تصویر زمان و رویکرد این تیم اجرایی در سه اخیر به این مفهوم سخت و انتزاعی ، تحلیل و بررسی شود.
فرهاد ریاضی – تئاتر فستیوال
بازی های خیلی خوب . متنی ضعیف . کارگردانی سر در گم
جی گفت منتقدتون ؟؟! خودش می شه یه بار بگه اینی که نوشته !؟