باسلوق آباد ” یک گروتسک خوب با ضعف هایی قابل جبران است .
موفقیت این نمایش در وهله اول این است که می تواند مخاطب خود را سرگرم کند و لحظاتی را برای مخاطب خود فراهم کند که از تماشای کار لذت ببرد .
ولی علاوه بر این ویژگی مثبت ، نمایش ضعف هایی دارد که اگر برطرف شوند ، ” باسلوق آباد ” به یک اثر ماندگار تبدیل خواهد شد .
مشکل اصلی این نمایش به نمایشنامه آن برمی گردد . ” باسلوق آباد ” ایده ای خلاقانه دارد ولی نمایشنامه این اثر چفت و بست های لازم را ندارد و در شخصیت پردازی درست عمل نمی کند .
سوژه نمایش مخاطب را به یاد نمایشنامه کرگدن اوژن یونسکو می اندازد . این نمایش نیز روایتگر انسان هایی است که ناگهان با حیوان شیر در آبادی شان مواجه می شوند و به مرور هم شیر داستان و هم اهالی آبادی به نوعی جایشان عوض می شود .
عنوان این نمایش نیز ” باسلوق آباد ” انتخاب شده است ولی دلیلش به درستی در اجرا مشخص نمی شود ، قصه در مورد شیری است که در ازای ورودش به آبادی تنها باسلوق می خواهد ، حاکم آبادى دستور می دهد در آشپزخانه انواع و اقسام باسلوق ها را برای وی فراهم کنند ولی در روند داستان مخاطب آنچه میبیند این است که شیر مدام باسلوق می خواهد و به او تنها وعده اش را می دهند و شیر به خواسته اش نمی رسد .
ویژگی اصلی این نمایش ، علاوه سرگرم کننده بودن اثر ، سادگی و در عین حال فلسفی بودن آن است ، اینکه مخاطب را به فکر فرو می برد .و در عین حال که فضای طنز برای مخاطب خلق می کند در همان حین او را با موضوعاتی درگیر می کند .
این نمایش به هویت فراموش شده انسان ها اشاره دارد ، انسان هایی که اصل خود را فراموش کرده اند .
یکی از لحظه های طنز نمایش ، تعریف از مفاهیمی بود که یکی از بازیگران با مکثی درست خطاب به مخاطبین توضیح میداد و همین اتفاق کافی بود تا میزان درک و فهم مردم آبادی به مخاطب القا شود .
در این اجرا بازیگران نمایش نیز بازی قابل قبولی از خود ارائه می دهند . از بازیگر اصلی کار گرفته تا بازیگران فرعی که در صحنه مدام حاضر می شوند و نقش های متفاوت را بازی می کنند . دکور صحنه این نمایش به صورت دو سویه طراحی شده است و میزانسن ها کاملا هوشمندانه طراحی شده است .
موسیقی نیز به صورت زنده در کنار کار قرار دارد و همگام با اجرا پیش می رود و بسیار در لحظات کمیک نمایش فضاسازى اثر کمک می کند .
آنچه از ” باسلوق آباد ” انتظار میرفت و برآورده نشد روند روایت داستان و شخصیت پردازی پرسوناژ های نمایش است .
در مجموع با تمام کاستی ها این نمایش را می توان یک اجرای قابل قبول در نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی دانست .

فرهاد ابراهیمی والا – دپارتمان نقد تئاتر فستیوال