یادداشتی بر نمایش "دوران بی گناهی" به کارگردانی امید خاکپور

دوران بی گناهی


مطلب زیر از سری نوشته های شما مخاطبین عزیز است و انتشار آن الزاما مبنی بر تایید تئاتر فستیوال نمی باشد . همچنین خوانندگان می توانند هر گونه یادداشتی در تائید یا تکذیب این مطلب را به تئاتر فستیوال ارسال نمایند تا در بخش “یادداشت های شما” انتشار داده شود.

تئاتر فستیوال

شهناز عربی – “دوران بی گناهی” به نویسندگی دکتر قطب الدین صادقی و کارگردانی آقای امید خاکپور دوران مردمان بی گناه جنگ عراق را برای مخاطب بازگو می کند.

کارهای امید خاکپور همیشه در انتخاب متن نویسندگان تکرار نشدنی همانند دکتر صادقی و بازیگران و همکاران، ستودنی می باشد و باعث می شود کاری متفاوت ارائه دهد.

نمایش حاکی از بازماندگان دوران تاریک رژیم بعث عراق می باشد که اجرا نسبت به سوژه ی انتخابی بسیار موفق بوده زیرا مدت زمان زیاد اجرا مخاطب را خسته نمی کند و ۱۰۰دقیقه اجرا با ریتم های خاص نمایش مخاطب رو سرجایش میخکوب می کند.

قبل از هرچیز از انتخاب بازیگران برای این نمایش می توان به بازی بسیار قوی پروین ملک زاده در نقش اصلی نام برد و با بازی زیبایش گریه را هر از گاهی از چشمان مخاطب سرازیر و گاهی خنده های اندوهگینش مخاطب را حیرت زده می کرد.

“دوران بی گناهی” حکایت زنی بازمانده (روناک) از دوران جنگ عراق را بازگو می کند. تاریخ را در زبان سه نسل با سه شخصیت (پرشنگ، روناک، کژال) بیان می کند؛ پرشنگ در نقش فردی از گذشته های دور به عنوان مادر روناک، خود روناک به عنوان واسطه ای بین نسل جدید (کژال) وگذشته (پرشنگ)، کژال در نقش پرستاری که درواقع نمادی از نسل امید و آینده است، در یک حلقه به هم متصل شده اند. تماشاچی در صحنه های پی در پی ذهن مشوش روناک را به خوبی درک می کند. روناک ذهنی روان پریش دارد ؛ انگار خواب می بیند. در حین اجرای نمایش، در دیالوگ اخیر خود اشاره می کند که چه خواب آشفته ای دیده است. وی نمی تواند دنیای واقعی و تخیلی را به علت داشتن ناهنجاریهای شدید روحی از هم تفکیک نماید و در حین نمایش (یا در حین سخنان خود) از چیزهایی سخن می راند که مقتضای فضای عادی عصر جدید نیست، به بیانی روشن تر این پریشان گویی ها، بازتابی از ذهن سردرگم روناک است. که مخاطب رو با موقعیتی که خودش در آن به سربرده است، درگیر می کند و به نمایش رنگ واقعیت می دهد.

اجرای نمایش بسیار روان و منظم پیش می رود و بین شخصیت ها پیوند و ارتباطی منسجم برقرار است. در این اثر شاهد میزانسن ها و عناصر اجرایی قوی هستیم و با سایر المان هایی نظیر بازیگران مناسب برای نقش، موسیقی هماهنگ با بازی، صحنه آرایی زیبا و… نمایش را بیش از پیش جذاب تر و تاثیرگذارتر ساخته است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *