یادداشتی بر نمایش ” روز ولنتاین ” به کارگردانی منیژه محامدی

بعد از مدت ها برای دیدن نمایش وارد سالنی شدم که سالن  سراسر پر بود ! این روزها به لطف اضافه شدن سالن های خصوصی به طور همزمان تقریبا ۴۰ کار به روی صحنه می رود اما به جز معدودی از آثار ، بقیه اغلب با سالن خالی مواجه می شوند . اما ” روز ولنتاین ” از این قاعده مستثنی است !

وجود قصه ، میزانسن ، ریتم عالی ، پرداخت خوب قصه ، بازی های خوب و طراحی دکور فوق العاده به نظر کافی است برای اینکه نمایشی را بتوان موفق نامید و ” روز ولنتاین ” تمامی این ها را داراست !

نمایشنامه ی اثر ، موضوعی به روز دارد و چه بسا قابلیت تبدیل شدن به اثری روان درمان گرانه نیز دارد و منیژه محامدی به خوبی توانسته است این بُعد از نمایشنامه را نیز به قوت حفظ کند ، مادری که خیانت می کند ، از دخترش بهره کشی می کند و با خودخواهی تمام در پی نابود کردن زندگی فرزندش برای رسیدن به آزادی و خوشی های خودش است و تمام این در یک فضای عاشقانه که دختر در حسرتش بوده است به نمایش در می آید و به مخاطب گفته می شود .

نمایش از ریتم خوبی برخوردار است . نقطه ی اوج مناسبی دارد و بعد فرودی منطقی . بازی های روان بازیگران بی شک کمک قابل توجهی به موفقیت اثر کرده است و شهره سلطانی بی نظیر ، بدون اشتباه و باورپذیر ظاهر می شود و بازی روان و قابل قبولی نیز از فریدون محرابی مشاهده می کنیم .

” روز ولنتاین ” یک بار دیگر ثابت کرد که اگر نمایشی خوب باشد و به مخاطب خود احترام بگذارد  بی شک از حمایت مخاطب نیز برخوردار خواهد بود .

سعید خالقی – تئاتر فستیوال