یادداشتی بر نمایش “طبیعت آدم های کاملا معمولی در شرایط غیر معمولی “

نمایش ” طبیعت آدم های کاملا معمولی در شرایط غیر معمولی ” ، سوژه ای ناب دارد . سوژه ای که شجاعانه است ، شجاعانه از این حیث که بی ترس از دیده نشدن و یا تخطیه شدن و یا انگ خوردن ، در مورد مسئله ای حرف می زند که موضوع روز است و نگاهش نگاهی جهانی است که فقط تا نوک دماغش را نمی بیند . سوژه ای که در این وانفسای هزار باره ی اقتباس و برداشت آزاد از هملت و مده آ و آنتیگونه و … و در این آشفته بازار سوژه های به اصطلاح مدرن و پست مدرن و تجربه های روشنفکرمآبانه ی اهالی اغلب جوان تئاتر ، نقطه ای روشن است که ما را دل گرم می کند ، که در میان جوانان امروز روز تئاتر ما ، هستند جوانانی که جسورانه از مسائل روز می گویند و البته در حد خودشان ، خوب هم می گویند .

نمایشنامه روندی منطقی دارد و همه پرسوناژهای خود را تا آنجا که لازم است و به کار تماشاچی می آید ، معرفی می کند . تعلیق ها ، گره ها و خرده پی رنگ های قصه ای که تعریف می کند به جا و دلچسب است و تماشاچی را همراه می کند . حال به این ها اضافه کنید میزانسن درست و منطقی ، دکور ساده و فعال و کارآمد ، ریتم خوب و پرده بندی های درست و جذاب و بازی های نسبتا خوب بازیگران را ، که بی شک نتیجه می شود نمایشی که باید دید .

و شاید اساسی ترین مشکلی که این نمایش داشت ، انتخاب بازیگران بود ، به خصوص بازیگر مرد . مردی که قرار است نقش یک مبارز عراقی را بازی کند که علیه آمریکا می جنگد و با داعش بیعت نمی کند . اما بهترین تعبیر در مورد این بازیگر این است که اگر در فیلمی و یا نمایشی بخواهند یک سرباز آمریکایی را نمایش دهند ، این بازیگر بهترین انتخاب است . او به شدت بدن و فرم یک آمریکایی را دارد و در حین اجرای نقش نیز اکت و یا تلاشی انجام نمی دهد که از این آمریکایی بودن فاصله بگیرد و عراقی مبارز بودنش برای تماشاچی واقعی شود . البته طراحی لباس نیز هیچ کمکی به این بازیگر نمی کند و حتی این اشتباه در انتخاب بازیگر به نمایشنامه نیز لطمه می زند ، چرا که مرد برای اثبات خیانت همسرش بور بودن موهای فرزندشان را بهانه می کند ، حال آن که در نور زرد صحنه مو های نسبتا روشن بازیگر مرد ، بور دیده می شود !و البته زن واقعا خیانت کار بوده است .

بازیگر نقش سرباز داعشی البته به درستی انتخاب شده است و زن نیز خوب است و اکت هایش به جا و به موقع است و به خصوص وقتی در پایان نمایش پی به شخصیت اصلی او می بریم ، همه حرکات و اکت هایش معنا دار می شود . البته او نیز تپق ها و ایرادات کوچکی داشت ، مثلا اینکه بلوک های سیمانی را که مرد به زحمت جا به جا می کند ، به راحتی به سمتی پرت می کند و خرده ایراداتی از این دست .

نمایش ” طبیعت آدم های کاملا معمولی در شرایط غیر معمولی ” نمایشی است به روز ، دیدنی و جسورانه که در بازار داغ تجربه طلبی جوانان ، تجربه ای به جا و منطقی است که حد نگه می دارد و به تماشاچی نیز احترام می گذارد . ” طبیعت آدم های کاملا معمولی در شرایط غیر معمولی ” با یک سوژه ناب و با تلاش برای رعایت استانداردهای تئاتر و البته تا حد قابل قبولی موفق بودن در این زمینه ، نمایشی خوب در شرایط غیر معمولی تئاتر امروز ما است .

 المیرا نداف – نویسنده مهمان