نشست رسانه‌ای فستیوال «مونولیو» گروه «لیو» جمعه ۲۸ آذرماه برگزار شد که طی آن از حضور ۲ گروه نمایشی از بلژیک و لهستان در این فستیوال و اجرای آثار منتخب ان در شهر شیراز خبر داده شد.
به گزارش تئاتر فستیوال به نقل از مهر، نشست رسانه‌ای پنجمین دوره فستیوال «مونولیو» صبح روز جمعه ۲۸ آذرماه با حضور حسن معجونی دبیر این فستیوال، ساسان پیروز مشاور و جانشین دبیر، رضا بهبودی مسئول بازبینی و بازخوانی متون، مازیار سیدی مدیر بخش آموزش و جمعی دیگر از عوامل این فستیوال برگزار شد.
در ابتدای این نشست مریم سپهری مدیر روابط عمومی جشنواره در توضیح بخش‌های جدیدی که به فستیوال اضافه شده است، گفت: امسال برای اولین بار بخش شهرستان‌ها و البته بین الملل نیز به بخش های فستیوال «مونولیو» افزوده شده است. در بخش شهرستان‌ها حدود ۳۶ متن از شهرهای مختلفی چون شیراز، قزوین، بیرجند و جیرفت به دست ما رسید که ساسان پیروز و رضا بهبودی مسئول خواندن و انتخاب این متون بودند و نهایتا از بین آنها ۵ متن انتخاب شد که با انصراف یکی از گروه‌ها در این دوره ۴ متن در بخش شهرستان‌ها در فستیوال «مونولیو» حضور دارند.
مونولیو/ حسن معجونی
در ادامه حسن معجونی نیز درباره افزوده شدن بخش بین‌الملل به فستیوال توضیح داد: خوشبختانه امسال بخش بین‌الملل با حضور ۲ نمایش از کشورهای بلژیک و لهستان به جشنواره اضافه شده که جای خرسندی دارد. البته قرار بود کشورهای بیشتری در این دوره حضور داشته باشند که به دلیل برخی مشکلات و ناهماهنگی‌ها این امر میسر نشد.
وی افزود: همچنین بخش نگاه ویژه ما که همان بخش آثار تهرانی است زیر نظر امیررضا کوهستانی مدیریت می‌شود. وی ۶ متن را برای اجرا انتخاب و به تمام مراحل آماده‌سازی کارها نظارت و مدیریت داشت. در این بخش نویسنده هر نمایشنامه با یک نویسنده حرفه‌ای در ارتباط است تا اشکالاتش را تصحیح کند همچنین ما در بخش شهرستان هم مشاور کارگردان و متن داشتیم تا بتوانند با گروه‌ها کار کنند و نقص‌هایشان را برطرف کنند.
معجونی توضیح داد: همچنین بخش سفرنامه را نیز قرار بود در این دوره از جشنواره داشته باشیم که متاسفانه حذف شد چون برای توری که این سفرها را برنامه‌ریزی می‌کرد برگزاری این سفرها مقرون به صرفه نبود اما به هر حال امسال کار نغمه ثمینی که سفرنامه هندش را با حضور ۸ نویسنده عرضه می‌کند، در جشنواره به عنوان نمونه وجود دارد.
وی ادامه داد: بخش نگاه زن معاصر نیز یکی دیگر از بخش‌های این فستیوال است. با راه‌اندازی این بخش تلاش داشتیم بانوان هنرمند تئاتر و مسائل و مشکلاتی را که زن‌ها دارند، مطرح کنیم و تلاش‌شان را به نمایش بگذاریم. اکثر نویسنده‌های این بخش خانم‌ها هستند و تنها یک مرد در بین نویسندگان وجود دارد که البته نمایشنامه‌اش درباره زنان است.
معجونی درباره حامیان و سرمایه‌گذاران مالی فستیوال «مونولیو» نیز توضیح داد: موسسه فرهنگی هنری «شهر آفتاب» شیراز، سفارت لهستان و هتل «ستارگان» شیراز سرمایه‌گذاران این دوره جشنواره هستند که البته من و لیلا پرورش نیز به صورت شخصی سرمایه‌گذاری‌هایی نیز روی این فستیوال انجام دادیم. نکته مورد توجه و اتفاق مهمی که در این دوره از جشنواره رخ داده و به نظرم مهمتر از حضور گروه‌های خارجی در فستیوال است اضافه شدن شهر شیراز به فستیوال «مونولیو» است. بنابراین امسال این فستیوال همزمان در تهران و شیراز برگزار می‌شود.
این کارگردان و بازیگر تئاتر یادآور شد: تالار استاد انتظامی خانه هنرمندان، تماشاخانه «آو»، تماشاخانه تازه‌تاسیس «موج نو» و یکی از سالن‌های آموزشگاه استاد سمندریان در تهران و همچنین سالن استاد هودی در شهر شیراز میزبان برگزاری «مونولیو» هستند که از سوم تا ۹ دی‌ماه برگزار می‌شود. البته چون شهر شیراز تنها یک سالن برای اجرای آثار دارد این فستیوال در این شهر تا ۱۲ دی‌ماه ادامه دارد.
وی درباره نمایش‌هایی که قرار است در شهر شیراز به صحنه بروند، توضیح داد: چون اولین‌بار است که یک شهر دیگر به فستیوال افزوده شده است امسال به صورت نمادین منتخبین ۴ دوره قبلی فستیوال در شیراز به صحنه می‌روند اما گروه بلژیک هم قرار است در شیراز اجرا داشته باشد و همچنین ۵ نمایش نیز که از تولیدات امسال فستیوال است، علاوه بر تهران در شیراز هم به صحنه می‌روند. «مونولیو» فستیوالی کاملا آموزشی است و خوشبختانه تا امروز مرکز هنرهای نمایشی، آقای دادویی رئیس اداره ارزشیابی و نظارت و همچنین بخش بین‌الملل مرکز برای هماهنگی و دعوت از گروه‌های خارجی با ما همکاری داشته‌اند. همچنین من با ۴ سرمایه‌گذار صحبت کردم و قرار است این افراد در بازبینی‌ها به عنوان تهیه‌کننده حضور داشته باشند تا اگر از کاری خوششان آمد، از آن نمایش حمایت کنند.
در ادامه مازیار سیدی مدیر بخش آموزش «مونولیو» درباره برنامه‌های جنبی فستیوال توضیح داد: در این دوره برای نسل جوان و دانشجو یکسری کارگاه‌های آموزشی، نشست‌های تخصصی و نمایش فیلم مونولوگ طراحی کرده‌ایم. بر این اساس از ۳ تا ۵ دی‌ماه فیلم مونولوگ‌هایی به نمایش در می‌آیند. همچنین نشست مونولوگ و سفرنامه با نگاهی به آثار «دیوید هر» نیز برگزار می شود که احسان نوروزی به عنوان کارشناس مدعو در آن حضور دارد.
وی ادامه داد: ما ۳ جلسه نشست داستان‌خوانی داریم که در آن بازخوانی رمان «فریدون پسر فرانک» با حضور علیرضا ایران‌مهر محمودی برگزار می‌شود و قرار است از منظرهای متفاوت و رشته‌های مختلف داستان‌ها مورد بررسی قرار گیرند. همچنین کارگاه مونولوگ‌نویسی نیز به مدت ۴ روز در سالن امیرخانی خانه هنرمندان و زیر نظر علی‌اکبر علیزاد برپا می‌شود. قرار است منتخبین مونولوگ‌نویسی این کارگاه ها را نیز انتخاب کنیم تا این مونولوگ‌ها بتوانند در دوره بعدی فستیوال اجرا شوند. همچنین تلاش کردیم شهریه‌ها نیز به صورت دانشجویی از هنرجویان گرفته شوند، چون نگاه اقتصادی به این جریان نداریم.
در بخش دیگری از این نشست رسانه‌ای رضا بهبودی نیز درباره انتخاب متون توضیح داد: متونی را که ما برای حضور در فستیوال انتخاب کردیم تنها از نظر کیفیت مورد بازخوانی قرار گرفته‌اند و اگر هم نظری ارائه دادیم درباره کیفیت آثار بوده و بحث ممیزی نقشی در انتخاب نداشته است. تازگی، شیوه جدید روایت و تلاشی که نویسنده جهت خلق یک فضا انجام داده در انتخاب متون بیشتر از مسائل دیگر مدنظرمان بوده است. نهایتا و بعد از انتخاب ۵ متن در بخش شهرستان‌ها قرار بر این شد تا بر تمرین نمایش‌ها نظارت شود تا اگر گروه‌ها نیازی به کمک و یا ایده‌پردازی داشته باشند، به آنها کمک کنیم. همچنین این روزها نیز به همراه سعید چنگیزیان و مهدی چاکری به بازبینی کارها می‌رویم و تلاشمان در جهت کمک به بچه‌های گروه‌های مختلف است.
در ادامه ساسان پیروز درباره بحث تئاتر خصوصی در برنامه ریزی‌های کلان تئاتر کشور و نقشی که گروه تئاتر «لیو» در این خصوصی‌سازی ایفا می‌کند، توضیح داد: در گروه تئاتر «لیو» ما به دنبال رسیدن به تئاتر مستقل هستیم که مهمترین مرکز ثقل در آن خود گروه تئاتر است، گروه تئاتری که سعی می‌کند با برنامه‌ریزی مسیر توسعه را طی کند و در کنار این برنامه‌ریزی باعث توسعه فضای اجرایی اطرافش هم شود. گروه تئاتر «لیو» تلاش کرده این جسارت را به دیگران نیز بدهد.
وی اظهار داشت: معتقدم نگاه مدیران دولت جدید نسبت به مدیران قبلی مسیر بهتری را جست‌وجو می‌کند البته این تنها احساس ما است چون در عمل هنوز چیزی ندیده‌ایم و وضعیت تئاتر به لحاظ زیرساختی و ساختاری تغییر عمده‌ای نکرده است. البته بخشی از این اتفاق را می‌توان به حساب تعهدهای قبلی گذاشت که مدیریت جدید هنوز درگیر آن است و بخشی هم به بی‌برنامگی مدیران جدید باز می‌گردد.
این فعال تئاتری یادآور شد: متاسفانه الان مرکز هنرهای نمایشی به اداره کل هنرهای نمایشی تبدیل شده و دیگر قدرت زیادی در اختیار ندارد و متاسفانه این نگاه نیز در بین مدیران ما وجود دارد که قرار است همه کارها را در تئاتر خودشان انجام دهند. قرار نیست مرکز هنرهای نمایشی هم خودش آموزشگاه بزند، هم خودش مجله منتشر کند و هم همه کارها را بازبینی کند چون این مسئولیت‌ها باید در اختیار بخش‌های دیگر قرار گیرند و مرکز فقط برای عملی شدن آنها حمایت‌های لازم را صورت دهد.
پیروز متذکر شد: یکی دیگر از مشکلات تئاتر ما محافظه‌کاری خود هنرمندان است، محافظه‌کاری‌ای که با حس نوستالوژیک روستایی قرار است حسرت گذشته را بخورد در صورتی که این تئاتر گذشته، تئاتر مفلوکی بوده که البته اتفاقات خوبی هم به صورت فردی در آن می‌افتاده است.
وی در پایان صحبت‌هایش با اشاره به راه‌اندازی سازمان تئاتر در بین صحبت‌های برخی از هنرمندان اشاره کرد: به نظرم الان این پیشنهاد بدترین پیشنهاد ممکن است چون این نگاه دارد ما را به سمت سازمانی می‌برد که متعلق به دهه ۶۰ بوده اما در حال حاضر شأن هنرمندان ما از اینکه کارمند یک اداره خیلی بزرگ بشوند و حقوق‌بگیر دولت باشند، به دور است. این اتفاق مثل این است که هنرمندان ما زیر نظر سازمانی مثل سازمان صدا و سیما قرار بگیرند که خلاقیت و تجربه‌گرایی آنها را کور می‌کند.
