یادداشتی بر نمایش “پرواز بر فراز شهر” به بهانه ی نمایش آن در سی و سومین جشنواره تئاتر فجر
نمایش ” پرواز بر فراز شهر” از کشور ارمنستان در بخش بین الملل کار بدی بود.
کاری با قصه ای ساده و پیش پا افتاده که به هیچ وجه در اندازه ی یک جشنواره بین المللی که سی و سومین دوره ی خود را پشت سر می گذارد ، نبود .
اولین ایراد کار این بود که همانند نمایش دیگری در بخش بین الملل یعنی فرانسه ، بالانویس نداشت و تنها برگه ای به مخاطب داده شده بود که داستان را به طور مختصر شرح می داد.
دومین نقطه ضعف این نمایش بازی بازیگر مرد بود که گویی هیچ وقت در سالنی به بزرگی سالن اصلی تئاتر شهر بازی نکرده است. صدای بسیار آهسته ی وی بر روی صحنه بدون هیچ هدف خاصی و همینطور بازی یکنواخت او به هیچ وجه قابل قبول نبود.
ولی از سوی دیگر بازیگر اصلی نمایش ” نارینه گرگوریان” هم پر بازی بوده و هم بسیار هماهنگ و منظم با موسیقی و صدا های پیش زمینه.
نقطه ضعف بعدی در نمایش “پرواز بر فراز شهر” ریتم آن بود . در بخش اول کار، ریتم با نور و موسیقی و بازی خوب بازیگر اصلی به خوبی حفظ شد. ولی در بخش دوم که نور و موسیقی از کار حذف گردید ریتم هم خود به خود افتاد و از حوصله مخاطب خارج شد. در این بخش نبود زیر نویس هم یکی از دلایل از دست رفتن ریتم نمایش بود چون مخاطب درک قطعی از آنچه که می دید نداشت .
در بخش اول مخاطب با دکور خلاقانه ی کار درک بهتری از نمایش داشت و نبود زیر نویس به دلیل استفاده ی خوب از موسیقی ، نور پردازی و همینطور دکور کار که همانند تابلوی نقاشی چسبناکی عمل می کرد که بازیگر با نخ روی آن نقاشی کرده و گاها خودش را نیز به آن می چسباند ، پوشش داده می شد .
با این تفاسیر داشتن یک قصه خوب که بتوانند مخاطب را تا انتها با خود همراه کند و همین طور ریتم مناسب از ملزومات هرکار نمایشی است که متاسفانه در این کار که کار بین المللی نیز هست به هیچ وجه شاهد آن نبودیم. ” پرواز بر فراز شهر” نکته ی منفی دیگریست در کارنامه ی سی و سومین جشنواره ی تئاتر فجر .
آرزو شفق – تئاتر فستیوال
من که وسط این نمایش خوابم برد
مرسی از یادداشت خوب شما دوست عزیز
جشنواره امسال خیلی بد بود خداییش هیچ کاری نه زیر نویس داشت نه بروشور .
بابا ول کن بالا نویس هم نخواستیم
ما یک کار خوب تو این جشنواره ندیدیم اینقدر که کارهای مرور تو چشم بود بقیه دیده نمی شد