نوید سالاری مقدم : کار بازیگران رادیو سخت تر از رسانه های دیگر است


نوید سالاری مقدم نویسنده و کارگردان نمایش ” تبریز ، آتش و سپیده ” فارغ التحصیل از دانشگاه صدا و سیما می باشد که با این نمایش رادیویی در سی و سومین جشنواره تئاتر فجر شرکت کرده است . اولین نمایش او که پارودی ای بود از هملت توانست در سومین دوره جشنواره نمایش های رادیویی ، رادیو نمایش ، جایزه مشترک کارگردانی را کسب کند . خبرنگار تئاتر فستیوال ، به بهانه ی حضور نوید سالاری مقدم در بخش رادیو تئاتر جشنواره تئاتر فجر گفت وگویی را با وی انجام داده است که می توانید آن را در ادامه بخوانید .

تئاتر فستیوال

تاکنون در جشنواره فجر شرکت کرده بودید ؟

خیر . امسال اولین بار بود که شرکت کردم .

این متن اولین بار بود که اجرا می شد ؟

بله . این متن اولین بار است که به جشنواره ای ارائه می شود و تنها در جشنواره فجر امسال اجرا شده است.

در نمایش های رادیویی چه عاملی را در ارتباط متن با مخاطب تاثیرگذار می دانید ؟

وقتی ما از نمایش رادیویی صحبت می کنیم ، به دلیل اینکه تنها صدا را برای ارتباط با مخاطب داریم ، کار برای بازیگر و تمام عناصر نمایش حتی نویسنده بسیار سخت می شود چرا که بازیگر فقط باید از طریق صدا ارتباط برقرار کند و حس خود را انتقال دهد ، موقعیت سازی و فضاسازی کند در نمایش های رادیویی ما چیزی به عنوان بازی بدن و یا میمیک نداریم ، به نظرم موقعیت بسیار سختی برای بازیگر است . بازیگران رادیو به شدت آدم های قدرتمندی در کارشان هستند ، اگر قرار باشد بین بازیگران رده بندی کنیم که بازیگران کدام رسانه کار سخت تری را تجربه می کنند ، به نظر من بازیگران رادیو سخت ترین کار را انجام می دهند و حرفه ای ترین ها هستند و طبعا این خصیصه در همه مقوله های این کار وجود دارد ، مثلا وقتی شما متنی برای رادیو می نویسید باید این ویژگی هایی را که عرض کردم لحاظ کنید. همه فکر ها از طریق صدا انتقال پیدا می کند و این کار به نسبت رسانه های دیگر  کار سختی است .

انتخاب صدا پیشگان به چه صورت بود ؟

همه اعضای گروه تئاتری هستند و تا حدی کار صحنه ای کرده اند ، حتی یکی از بازیگران این کار از سن من بیشتر تجربه بازی دارد .

این گروه براساس ویژگی های صدا و اجرا نسبت به شخصیت ها انتخاب شده اند ، به این صورت که یکی از بازیگران که قدرت ارائه طنز بیشتری داشت برای بازی نقشی انتخاب شد که شیرینی بیشتری داشت و یا بازیگر دیگری که صدای پُر و بهتری داشت برای یک نقش جدی تر و مهم تر انتخاب شد .

شما نویسندگی این کار را هم برعهده داشتید ، ایده شکل گیری این نمایشنامه چه بود ؟

من در تاریخ روابط ایران و آمریکا به دلیل دیگری مطالعه می کردم که ماجرای باسکرویل به نظرم خیلی مقوله جالبی آمد .

تصمیم دارید این نمایشنامه اجرای صحنه ای داشته باشد ؟

من این کار را به صورت مستقل و در فقر کامل ارائه دادم در واقع اعضای گروه همه به من لطف کردند که در کار شرکت کردند ، اگر حمایتی نباشد قطعا این اتفاق نمی افتد به این دلیل که همه می دانند هزینه های تئاتر از درآمدهایش بسیار کمتر است و همه باید فقط به خاطر علاقه کاری را انجام دهند و همیشه علاقه صرفا ، ایجاد انگیزه برای ورود به کار نمی کند . ولی اگر از کار حمایت شود چرا که نه !

توجه به نمایش های رادیویی در جشنواره امسال چطور بود ؟ آیا از جشنواره امسال راضی بودید ؟

اگر بخواهم بی تعارف بگویم ، راضی نبودم .

جایی کاملا نامناسب برای ما در نظر گرفته شده است که این اتفاق در واقع به نوعی بی مهری است به رادیو تاتر و دست اندر کاران آن و همچنین مخاطبانی که برای دیدن نمایش ها در این بخش حضور پیدا کردند .

این بی توجهی است چرا که مخاطبان حتی به راحتی نمی توانستند بر صندلی ها بنشینند و به دلیل اینکه سقف این سالن پایین است ما حتی امکان نورپردازی نداشتیم ، چون نورمستقیم در صورت بازیگر می خورد و او دیگر نمی توانست تمرکز کند . یعنی نه امکانی برای صحنه پردازی و اجرای المان های بصری وجود داشت و نه امکانی برای نورپردازی و نه امکانی برای اکت . صرفا این سالن فقط برای ایستادن و رول خواندن مناسب است ، که البته باز هم با مشکل روبرو می شدیم یعنی من برای ارتباط با بازیگرم مجبور بودم  آنقدر در جایی که استقرار دارم جابه جا شوم تا بتوانم به آن ها دستور شروع اجرا بدم .

به هر حال در جشنواره رادیویی به آن صورت که تبلیغات می شود  متاسفانه توجهی نمی شود و این بی توجهی به نوعی بی مهری است به گروه هایی که در جشنواره صادقانه کار می کنند .

برای بهبود بخش رادیویی جشنواره فجر در سالهای آینده چه پیشنهادی دارید  ؟

به نظر من دو موضوع که بیش از همه به ذهن آدم میرسد ، انتخاب مکان  مناسب برای اجرای گروه هاست یعنی به طوری که من احساس کنم جای خوب برای اجرا دارم و اگر کسی را دعوت کنم تا اجرایم را ببیند از او شرمنده نشوم و مجبور نشود سخت بنشیند و کار را ببیند .

و مسئله بعدی ، حمایت است . حداقل حمایت که می تواند حتی مادی هم نباشد ، حمایت های دیگر غیرمادی به هر حال هیچ چیزی عملا امسال اتفاق نیافتاد و یا حداقل می توانم بگویم من ندیدم . صحبت از کاتالوگ   و بروشور در جشنواره بود ولی ما تا امروز که هنوز چیزی ندیدیم . حتی صفحه ای به آن اختصاص داده نشد .

در بخش های دیگر ما شاهد هستیم هزینه هایی برای کمک هزینه برای اجرا وجود دارد ولی اگر در بخش رادیویی وجود داشت من ندیدم و با من صحبتی نشده است که این موضوع از همان بی مهری هاست .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *