میکائیل شهرستانی ، بازیگر ، کارگردان و مدرس تئاتر که قرار است چهار نمایش را به همراه هنرجویان خود به روی صجنه ببرد ، همچنان مشغول رایزنی با سالن های خصوصی و دولتی برای اجرای این نمایش ها می باشد . طی گفت و گویی که خبرنگار تئاتر فستیوال با این کارگردان تئاتر داشت ، او از مشکلات مربوط به سالن های اجرا و تربیت هنرجو گفت که می توانید آن را در ادامه بخوانید .

میکائیل شهرستانی بازیگر و کارگردان تئاتر که قرار است به زودی چهار نمایش را به همراه هنرجویان خود به روی صحنه ببرد ، در مورد سالن اجرای این نمایش ها به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : توسط دستیارهایم با سالن های مختلفی رایزنی کرده ایم اما متاسفانه سالن ها یا پر هستند یا شرایط شان غیرعادی است . سالن های خصوصی هم بیشتر بیزینسمن شدند و تجارت می کنند تا اینکه بخش فرهنگی برایشان مهم باشد . اغلب آن ها اینگونه شده اند و به نظرم دودش به چشم بچه های جوان می رود . برای ما که بعد از بیست سال کار ، رغبت و انگیزه ای باقی نمانده ولی فرصت کار کردن در این سالن ها از جوان ترها دارد سلب می شود . با این شرایطی که به وجود آمده عملا باید هزینه کنند و در فکر دیده شدن از سوی تماشاگران به ویژه در سالن های پرت و دور افتاده نباشند ، این ها شرایط نامناسبی است که همچنان حاکم است . سالن های رسمی تر و دولتی هم که معمولا سیستم و چالش های خاص خودش را دارد . تا آنجا که بشود ما در آن حوزه هم مشغول رایزنی هستیم ولی خیلی امیدوار نیستیم .

این کارگردان تئاتر در مورد مشکلات مربوط به سالن و هزینه های تولید یک اثر نمایشی افزود : ما هنوز به توافق نهایی با هیچ سالنی نرسیدیم چون شرایط شان خیلی غیرعادی است . من باید از جیب هزینه کنم که البته در این سال ها این کار را کرده ام . وقتی سالنی را گرفتم ، هزینه ی لباس ، صحنه ، گریم ، آفیش ، بروشور ، تبلیغات و … با خودم بود و عملا وقتی هزینه ها را با مبلغی که فروش کرده ، سر به سر کردم ، دیدم مبلغی هم متضرر شدم . این روش تا کی قرار است ادامه پیدا کند ؟ من نمی توانم تاوان تربیت هنرپیشه را بدهم چرا که به روی صحنه بردن کار آن ها آنقدر گزاف است که ترجیح می دهم فقط آموزش بدهم ، به هیچ وجه هم از این به بعد کار هیچ هنرجویی را به روی صحنه نبرم . چالش های هنرجویان از یک طرف ، چالش های بعد از آماده سازی آن ها بعد از یک سال و نیم ، دو سال از طرف دیگر ، آدم را فرسوده می کند . یک روند کاملا فرسایشی و غیرقابل تحمل شده است . در حالیکه اگر هر جایی از دنیا زندگی می کردیم برای آدمی که کار فرهنگی می کند ، هنرپیشه تربیت می کند ، نه تنها مزایای ویژه قائل می شدند بلکه احترام اجتماعی اش چند برابر بود ولی متاسفانه اینگونه نیست . الان در سالن های خصوصی ، آدم های فرصت طلب ، موقع شناس ، با آوردن چهره های بی ربط به تئاتر ، از ورزشکار گرفته تا چهره های غیرتئاتری ، سعی می کنند سالن ها را پر نگه دارند البته به نظر من این ها همه مقطعی است . این ها دوره دارد ، این دوره سپری خواهد شد . ولی تا کسی به داد تئاتر نرسد به نظر من وضع روز به روز بد و بدتر خواهد شد و زمانی هم فرا خواهد رسید که همین میزان تماشاگری که برای همین کارهای سبک به تماشاخانه ها می روند هم نخواهند رفت چون آن چهره ها هم برایشان عادی و معمولی خواهد شد .

کارگردان نمایش ” هفت پرده ” در مورد تمرینات این چهار نمایش گفت : تمرینات نمایش در پلاتوهای خصوصی در حال انجام است که برای آن هم من هزینه می کنم تا نمایش را آماده کنم ، حالا به کجا بکشد خدا می داند .

شهرستانی در پایان در مورد زمان اجرای این نمایش ها به خبرنگار تئاتر فستیوال گفت : من باید تا قبل از پایان تابستان این کارها را به روی صحنه ببرم چون بعد از آن خیلی روند فرسایشی و خسته کننده ای خواهد بود ، هم برای خودم ، هم برای شاگردانم . برای همین ترجیح می دهم نهایتا شهریور یا مهر این چهار نمایشی را که در حال آماده کردن آن ها هستم ، به سرانجام برسد .